**เธอคนนั้น**
Charpter 1 #ช่างไม่รู้อะไรเลย
วันสุดท้ายของเดือนเกิด ในที่สุดเธอก็ทักมาด้วยความที่ช่างไม่รู้อะไรเลย มีแค่เราคนเดียวเท่านั้นที่ใจเต้นแรง ตื่นเต้นจนไม่กล้าแม้จะกระดิกนิ้วในมือที่เธอกุมเอาไว้ แต่โทษทีไม่มีใครดูออกหรอกว่าเรารู้สึกดีแค่ไหน และขณะเดียวกันหน้าระรื่นสดใสแลดูใสซื่อของเธอก็ดำเนินกิจกรรมพูดคุยสนุกสนานอย่างเป็นธรรมชาติกับทุกคน แม้เราจะเจอกันน้อยครั้งแต่ทุกครั้งที่ถูกเธอจู่โจมเหมือนแขนข้างนั้นของเราถูกแช่ด้วยน้ำแข็งซึ่งไม่สามารถขยับได้เลย และหัวใจรู้สึกหวิวๆอย่างบอกไม่ถูก แต่กระนั้นข้างในทำไมถึงร้อนรุ่มเป็นครั้งคราวและรู้สึกอบอุ่นอย่างน่าประหลาด แต่แล้วก็เหมือนถูกหักอกอย่างไม่รู้สาเหตุ เคยแอบคิดว่ากำลังใจและคำปรึกษาในวันสอบสัมภาษณ์ของเธอที่เรามอบให้วันนั้นคือเหตุผลที่ทำให้เธอเลือกอยู่ต่อ แต่เปล่าเลย หลังจากเธอกลับประเทศช่วงซัมเมอร์ และกลับมาที่นั่นอีกครั้งในช่วงเปิดภาคเรียน แม้จะมาช้ากว่าใครเพื่อนแต่สุดท้ายเธอก็มา มันทำให้เราใจเต้นและดีใจมากที่จะได้เจอเธออีกครั้ง แต่มันไม่ได้เป็นไปอย่างที่คิด การกลับมาในครั้งนั้นของเธอมันเหมือนเราเป็นคนแปลกหน้าที่เคยรู้จักกันเท่านั้น การกลับมาใหม่ของเธอตลอดช่วงเวลาสองปีเราได้มีโอกาสเจอกันแค่สามหน เราแอบรู้สึกผิดหวังและเสียความรู้สึกนิดๆ เพราะเราพยายามไปยังที่ที่คิดว่าเธอจะไป เพื่อหวังว่าจะได้เจอเธอแต่ก็ไม่เคยเจอเลยสักครั้ง และทุกครั้งที่เราถามเธอไปหลายคำถามแต่เธอกลับอ่านแล้วไม่ตอบ เคยชวนเธอมาดูกิจกรรมของมหาลัยที่คณะเรามีแข่งและเราก็เป็นหนึ่งในผู้แข่งขันด้วย แต่ก็ถูกเมินทุกที สิ่งที่เกิดขึ้นในโลกออนไลน์เหมือนเป็นเรื่องที่เราต่างฝ่ายต่างไม่รับรู้เรื่องของอีกคนที่อยู่ในโลกของความจริง เพราะเราไม่แม้แต่จะเอ่ยถึงมันเลยสักครั้ง แม้ว่าพวกเราจะรับรู้เรื่องราวของกันและกัน หรือมีแค่เราเท่านั้นที่ยอมเปิดประตูให้เธอเข้ามา แต่ถึงอย่างไรเราก็ยังคงดำเนินกิจกกรรมและพูดคุยกันเป็นเรื่องปกติ แต่สิ่งที่ไม่สามารถทำได้ก็คือหัวเราะอย่างมีความสุข บ้าๆในบางทีและเป็นตัวของตัวเองในยามที่อยู่ต่อหน้าเธอได้เหมือนเดิม เราพูดกับเธอในส่วนที่เธอถามเท่านั้น และเลือกที่จะไปสนุกกับเพื่อนชาติเดียวกันกับเธอที่อยู่ข้างๆ เพื่อให้เธอหันมามองเราบ้าง ซึ่งดูเหมือนเธอเองก็ช่างไม่รู้อะไรเลย เธอยังคงพูดคุยอย่างสนุกสนานกับเพื่อนๆของเธอ ในขณะที่เราก็แสร้งพูดเสียงดังมีท่าทางประกอบขณะพูดเพื่อดึงความสนใจจากเธอและบางทีเราเองก็เผลอมีความสุขจริงๆจากการทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ แต่แล้วใครจะรู้ว่าวันนั้นคือวันสุดท้ายที่เราอยู่ด้วยกัน ทำกิจกรรมต่างๆร่วมกัน ช่วยกันแก้ปัญหาของเรื่องวุ่นๆและไปดูดอกไม้ไฟด้วยกัน แต่ท้ายที่สุดก็ไม่ได้ดูด้วยกันหรอก เนื่องจากความแออัดของสถานที่ และความไม่สะดวกของการเดินทาง พวกเราจึงแยกกันไปสองกลุ่ม เธอเป็นผู้นำกลุ่มนั้น และเราเป็นผู้ช่วยกลุ่มนี้ เพราะเราทั้งสองต่างนับว่าเป็นเจ้าถิ่นที่อยู่มานานกว่าใครในคนที่เหลือหลายคน วันนั้นคือวันสุดท้ายที่เราเจอกัน ซึ่งเรามองว่ามันเป็นวันที่ท้องฟ้าแจ่มใสนะแต่เราปรุงอาหารฝาดไปเพราะไม่เคยทำอาหารมาก่อน และแล้ววันนี้ก็เป็นอีกครั้งที่เธอทักมาเพราะความสงสัย แต่ความใจเต้นที่เคยมีให้อาจเหลือน้อยเต็มที สิ่งที่ยังคงไว้น่าจะเป็นความทรงจำ และความรู้สึก ณ ตอนนั้นมากกว่า ที่ทำให้ฉันคอยดูเธออยู่ห่างๆ ห่างไกลจนแทบกลายเป็นโลกคู่ขนานที่รับรู้ถึงการอยู่ของอีกฝ่ายแต่ก็ไปไม่ถึงและจับต้องไม่ได้ #ผิดที่เราตกหลุมชอบแอบชอบคนดังคนมีเสน่ห์และคนเฟรนด์ลี่อย่างเธอเอง #ไม่อยากเป็นคนอารมณ์อ่อนไหวที่มันรักใครง่ายดายเหลือเกินที่มันรักเธอไม่ทันจะรู้ตัว
Cr.akerufeed
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
