31 ส.ค. 2020 เวลา 10:58 • ความคิดเห็น
พิมพ์เอาง่ายกว่าพูด หรือพูดง่ายพิมพ์
ในยุคที่ทุกคนสามารถเข้าถึงกันได้อย่างง่ายดาย ด้วยโทรศัพท์เพียงเครื่องเดียว พิมพ์ครั้งเดียวก็รู้กันได้เป็นสิบคน หรือมากกว่านั้น
ทำให้การพูดคุยกันต่อหน้ามันเหมือนว่าน่ากลัว เพราะต้องรองรับอารมณ์กันในการเผชิญหน้า หรือว่าอายที่จะคุยกันตรงๆ จึงเลือกที่จะใช้ตัวอักษรแทนคำพูดทั้งที่มันไม่สามารถบ่งบอกถึงอารมณ์กันได้เลย
หลายๆคนคงเคยใส่อารมณ์หรือทะเลาะกันผ่านตัวอักษร คำต่อคำ และยาวมาก เหมือนกับว่ามานั่งทะเลาะกันอยู่ตรงหน้าแต่พอถามว่าทำไมไม่โทรคุยกันหรือนัดกันคุยไปเลย ได้คำตอบว่า ลดการเผชิญหน้า อ้าว แล้วที่พิมพ์ใส่อารมณ์กันนี้ยังไม่เผชิญหน้าอีกเหรอ เพราะบางครั้งน้ำเสียงหรือเจตนามันก็ไม่สามารถแสดงออกได้ในตัวอังษร
เช่นคำว่า ขอโทษ คำง่ายๆแต่สามารถแปลได้ร้อยเจตนา แต่พอมาพิมพ์กลับเป็นแค่ความหมายเดียว ซึ่งจริงๆแล้วก็ไม่สามารถระบุถึงเจตนาของคำได้ คนพิมพ์อาจจะบอกเพราะรำคาญหรือเพราะรู้สึกแบบนั้นจริงๆ ก็ไม่อาจทราบได้ บางครั้งเรื่องละเอียดอ่อนเราก็ควรที่จะใช้คำพูดกัน
ลองเปลี่ยนจากการพิมพ์มาเป็นคำพูดใช้น้ำเสียงให้ตรงกับใจจะได้ไม่สื่อความหมายกันผิดๆ
โฆษณา