ทำไมต้องโทรคุยกับแม่ทุกวัน?....
......= ...ฉัน....ไม่อยากเสียใจภายหลัง
เคยมีคนถามคำถามแบบนี้กับผู้เขียนมาแล้วสี่ห้าคน เพราะพวกเค้าจะเห็นว่าแม่จะโทรมาหาผู้เขียนทุกวันวันละครั้ง หรือบางวันก็สองสามครั้ง
...เค้าบอกว่าเค้ากับแม่ไม่ค่อยได้โทรหากัน ถ้าจะโทรก็ประมาณสามสี่วันหรืออาทิตย์ละครั้ง ซึ่งเรื่องแบบนี้หลายคนก็เป็น
...คุยอะไร..คุยมาทั้งชีวิตแล้ว
...คุยเรื่องอะไร
...คุยทำไม..ต้องทำงานไม่มีเวลาว่างหรอก
เรื่องแบบนี้ที่จริงแล้วไม่มีใครผิดใครถูกหรอกค่ะ เราเกิดมาในที่ๆต่างกัน สิ่งต่างๆก็ต่างกัน ความผูกพันระหว่างคนสองคนต่างกัน
google
...แต่วันนี้ผู้เขียนจะขอเล่ามุมของผู้เขียนให้ฟังค่ะ
.....ตั้งแต่จบจากโรงเรียนมาชีพจรก็ลงเท้าของผู้เขียนตลอด งานแรกของชีวิตก็ห่างจากบ้านหลายจังหวัด จะมีเวลากลับบ้านบ้างก็เฉพาะวันหยุดยาวเท่านั้น โทรศัพท์มือถือจึงเป็นตัวกลางที่เชื่อมเราสอง สาม สี่ ห้าคนเข้าไว้ด้วยกัน ( พ่อแม่และหลานสองคน)
แม่ของผู้เขียนเองจะมีนิสัยชอบเม้ามอยเหมือนป้าๆข้างบ้านของใครหลายๆคนนั่นล่ะค่ะ ฮ่าๆ
ตอนนี้ท่านอายุ 63 แล้วเป็นโรคความดัน เบาหวานแต่ก็ยังไปมาสะดวกหรือจะเรียกว่าเดินเหินได้ดีนั่นล่ะค่ะ
สิ่งเดียวที่คนแก่พอจะมีความสุขบ้างก็คือการได้ยินลูกๆโทรมาหาบ้างก็เท่านั้น อ่อแล้วก็หลานๆตัวน้อยที่วุ่นวายกันอยู่ที่บ้านนั่นอีก
นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ว่าทำไมแม่ถึงโทรมาหาทุกวัน
แม่บอกว่าลูกไม่อยู่บ้านพ่อแม่ก็คิดถึงเป็นธรรมดา
เป็นเรื่องปกติของคนเป็นพ่อแม่
แต่วันๆนึงที่โทรมาก็ไม่เคยมีคำว่าคิดถึงให้ได้ยินหรอกนะคะ มีแต่เรื่องอื่นๆ(เรื่องชาวบ้าน)มาเล่าบ้างพอหอมปากหอมคอ แต่แกก็ไม่ได้ไปเม้ากับคนอื่นหรอกนะเพราะแกมีลูกเป็นที่ระบายค่ะ
ผู้เขียนเองก็ไม่รู้ว่าวันนึงๆแกไปเอาเรื่องอะไรมากมายพวกนี้มาจากไหนมาเล่าบางทีเฉพาะเรื่องชาวบ้านก็กินเวลาไปเป็นชั่วโมงๆ หรือถ้าจะเข้าโหมดดราม่าแกก็จะโทรมาแต่เช้านิดนึงค่ะ และก็จะมีเรื่องทั่วๆไปอีกเช่น วันนี้ปวดท้อง เวียนหัว ปวดเอว ปวดขา เลิกงานรึยัง กินข้าวกับอะไร ฯลฯ
...สารภาพตามตรงค่ะว่าช่วงวัยรุ่นที่ต้องการความเป็นสวนตัวมากๆ มีแอบคิดนะคะว่ากอดของแม่อุ่นมากไปจนหายใจไม่ออก ผู้อ่านคงเข้าใจความหมายนี้ใช่ไหมคะ
แต่ตอนนี้เลิกคิดแบบนั้นไปนานแล้วค่ะ
ทุกวันนี้ถ้าวันไหนแม่ไม่โทรมาจะแปลกมากๆ หลายอย่างในหัวจะตีกันไปหมด แม่ไปไหน เป็นอะไรรึป่าว ใครอยู่ด้วย ถ้าแม่ไม่สบายทำไมพ่อไม่โทรมา รึพ่อเป็นอะไร.....ฯลฯ
...ไม่อยากให้มันสายไป....ไม่อยากเสียใจภายหลัง
รู้ตัวอีกทีคำๆนี้ก็เตือนใจอยู่แล้วตลอดเวลา ผู้เขียนไม่ได้มีเวลาอยู่กับพ่อแม่เพราะต้องทำงานเลี้ยงครอบครัวสิ่งเดียวที่พอจะทำได้นอกจากส่งเงินไปให้ก็คือ...คุยเป็นเพื่อนแม่ทุกวัน.....
หลายคนคงอยากถามว่าแล้วพ่อล่ะ..พ่อก็นั่งอยู่ข้างๆแม่นั่นล่ะค่ะ ถ้าวันไหนพ่อไม่อยู่แม่ก็จะรายงานเองโดยไม่ต้องถาม
เราอยู่ไกลทำได้ดีสุดก็เท่านี้...
ถ้าวันนั้นมาถึงวันที่ไม่มีใครคอยโทรมาอีกจะทำยังไง ไม่อยากเสียใจทีหลังว่าไม่ได้ทำ
วันนี้มีแม่ให้โทรหาดีแค่ไหนแล้ว
ไม่อยากพูดคำว่า....ถ้ารู้แบบนี้ทำตั้งนานแล้ว
อยากจะได้ยินเสียงแม่ไปแบบนี้ทุกวัน อยากให้แม่โทรมาทุกวัน ใครจะมองว่าขาดแม่ไม่ได้ออกจากอกแม่ไม่ได้ก็แล้วแต่เลย ฉันมีความสุขดี....
หนึ่งวันมี 24 ชั่วโมง....
24 ชั่วโมงของเราคือเงิน งาน คนรัก
24 ชั่วโมงของพ่อและแม่มีแค่เรา...
💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗
ขอบพระคุณผู้อ่านที่น่ารักทุกท่าน
..แล้วพบกันใหม่...สวัสดีค่ะ...
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
