3 ก.ย. 2020 เวลา 13:01 • หนังสือ
เส้นทางของความฝันน่ะ ต้องเป็นคนขีดเส้นไปเองจนถึงจุดหมาย
หนุ่มนักวาดกับสาวจอมจุ้น 11เล่มจบ
ผู้แต่ง EMURA
สนพ. บงกช
ปกเล่ม1-11
จิกะ เด็กสาวมัธยมปลายที่มีความฝันอยากจะเป็นนักวาดการ์ตูนได้หนีออกจากบ้านไปอยู่กับพี่สาวที่เป็นนักออกแบบ
พี่สาวของเธอได้ฝากฝังเพื่อนสนิท เรียว ให้ช่วยสอนจิกะวาดการ์ตูน
การวาดเนม การออกแบบตัวละคร การทำงานกับผู้ช่วย การส่งผลงานไปให้ทางสนพ. รวมไปถึงการที่พี่ชายทั้งสามคนมาพาตัวจิกะกลับไปเพื่อให้ล้มเลิกความฝัน
อุปสรรคต่างๆที่ผ่านเข้ามาจะทำให้จิกะเข้มแข็งขึ้นหรือยอมล้มเลิกความตั้งใจของตัวเองกันแน่
เป็นการ์ตูนแนวสาวน้อยตาหวานที่สอดแทรกของการวาดการ์ตูนและการทำงานที่ญี่ปุ่นไว้อย่างเหมาะเจ
าะพอดี
ข้อคิดของเรื่องก็มีทั้งในด้านของครอบครัว เพื่อนฝูง พี่น้อง และ ความรัก
จิกะและโยตจัง เพื่อนสนิท
หลายๆคนมักจะมองว่า โยตจัง เพื่อนสนิทตั้งแต่อนุบาลของจิกะกับตัวของจิกะไม่ควรเป็นเพื่อนกัน
เพราะตัวโยตจังออกแนวเป็นสาวแกล สาวเที่ยวและมีแม่ทำงานกลางคืน ส่วนจิกะเป็นเด็กเรียนและพื้นเพของทางบ้านเป็นตระกูลอาจารย์ ผลิตแต่บุคลากรสายอาจารย์มาทุกรุ่น
ทั้งสองคนต่างก็มีสังคมของตัวเอง ความชอบที่ต่างกัน เพื่อนที่คอยทำกิจกรรมต่างกัน แต่ทั้งคู่ก็รับรู้เสมอว่า เพื่อนที่ตังเองไว้ใจและสนิทที่สุดคือใครและอยู่ส่วนไหนของชีวิต
เรียวที่ไปช่วยจิกะออกมาจากบ้าน
จิกะที่โดนเหล่าพี่ชายพาตัวกลับไปที่บ้าน โดนบังคับให้อ่านหนังสือเรียน ทำลายสมุดวาดภาพ ฉีกงานต่อหน้าเพื่อให้จิกะหมดหวังและกำลังใจ
แต่นั่นทำให้จิกะกลับพยายามปีนหน้าต่างหนีออกจากบ้านจนตกลงมาบาดเจ็บ
เรียวกับเพื่อนๆที่รู้ข่าวก็วางแผนไปช่วยจิกะออกมา มอบอิสระให้กับจิกะทำตามความฝันที่ตัวเองต้องการ
เรียวตอบคำถามของจิกะ
"คนธรรมดามันคือแบบไหนกันล่ะ?"
หลายครั้งที่เด็กหลายคนมักจะถูกผู้ใหญ่พูดแปะป้ายไว้ว่า "แปลก" "ประหลาด" หรือแม้แต่ "บ้า" นั่นอาจจะเป็นการทำร้ายจิตใจคนฟังโดยไม่รู้ตัว
ทั้งๆที่ความจริงแล้ว "ความธรรมดา" ที่เรานิยามกันในสังคม มันไม่มีอยู่จริงมาตั้งแต่แรก
เช่น สมัยก่อนผู้หญิงไม่มีสิทธิที่จะได้เรียนหนังสือ นั่นก็เป็นค่าสังคมนิยามว่ามันคือ "ความธรรมดา" ทั้งที่สมัยนี้ค่าสังคมที่ผู้หญิงไม่มีสิทธิเรียนต่างหากที่แปลก หรือ การแต่งหน้า สมัยก่อนจะต้องแต่งหน้าให้ขาว เข้ม จัด เป็นปกติธรรมดา แต่สมัยนี้การแต่งหน้าแบบนั้นมันเป็นเรื่องแปลกประหลาด
นั่นล่ะคือคำตอบ มันไม่มีอะไรที่ปกติ ไม่มีอะไรที่ธรรมดามาตั้งแต่แรก มันก็เริ่มจากเป็นเรื่องแปลประหลาดก่อนจะค่อยๆกลายเป็นปกติไปในที่สุด
การ์ตูนเรื่องนี้ก็เแ็นการ์ตูนที่เริ่มจะเก่าบ้างแล้ว อาจจะหาอ่านยากไปบ้าง แต่ถ้าเป็นไปได้ ก็อยากให้ลองอ่านกันนะคะ
นักเขียนน่ะ...ไม่มีใครเป็นคนปกติหรอกนะ
คนเราไม่ใช่ดินสอสีที่จะสามารถแยกสีสันได้ง่ายดายเป็นกลุ่มๆกันแบบนั้น
โฆษณา