“เมื่อผม...ไม่ได้เป็นหัวหน้าห้อง” ตอนที่ 3
(การพูดคุย คือทางออก)
พ่อตัดสินใจแก้ปัญหาด้วยวิธีที่ดีที่สุด
คือ "การพูดคุย" (ความคิดส่วนตัวของพ่อ)
แต่!!!.....
เพื่อให้สิ่งดีๆ เกิดขึ้นกับลูก
จึงต้องวางแผนเพื่อป้องกัน
ไม่ให้เกิดผลกระทบ
เพราะพ่อคาดเดาไม่ได้เลยว่า
คุณครู จะฟัง...หรือไม่
หรือคุณครู จะคิด..เช่นไร
พ่อใช้เวลาอันสั้นวางแผนหยาบๆ
แบบไม่เป็นทักการ
1.ทักไลน์
"สวัสดีครับคุณครู ผมคุณพ่อน้อง...น่ะครับ
ตั้งแต่เรียนมา นอกจากจ่ายค่าเทอม
ผมยังไม่เคยได้คุยกับคุณครูเลย
(ดึงอารมณ์ให้รู้ว่า ผมจ่ายค่าเทอมน่ะ555
และก็ ผมไม่เคยพูดพร่ำเพรื่อน่ะนี่ครั้งแรก)
"ผมไม่รู้ว่าน้องอยู่โรงเรียนเป็นอย่างไรบ้าง
เผื่อได้ข้อมูลจากทางโรงเรียน
ว่าลูกดื้อมั้ย ขี้เกียจรึเปล่า
เผื่อทางผู้ปกครองจะได้กวดขันที่บ้าน"
(สั้นๆพอ เดี๋ยวครูรำคาญ ดูผลตอบรับ
ถ้าผ่าน เริ่มข้อ 2 ไม่ผ่าน ทบทวนแผนใหม่
หาวิธีอื่น)
ผ่านไปสักพัก ครู ตอบ
"สวัสดีค่ะคุณพ่อ ยินดีมากเลยค่ะที่จะให้ข้อมูล"
(เป๊ะ!!! เข้าทาง)
แล้วครูก็ไล่สาธยาย คำชม ชม ชม และชม
ยาวเหยียด
....
....
....
ทิ้งท้ายไว้ก่อนจบนิดนึง
"แต่ก็มีดื้อนิดๆ" (พ่อคิด เอ๊ะยังงัย)
ตามต้วยตอนจบที่แท้ True
"แต่ก็ตามประสาเด็กค่ะ ตามวัย"
เห็นข้อความในไลน์
พ่อวิเคราะห์ทันที 80% น่าจะฟัง
แต่ 20% ก็ไว้ใจไม่ได้
แอบคิดในใจ คุยไลน์ อาจมีความผิดพลาด
ด้านการตีความของคนอ่าน
เพราะไม่ได้ยินเสียง ไม่รู้อารมณ์
ถ้าครูจินตนาการไปทางด้านลบ
ครูอาจมองว่าพ่อให้ท้ายลูก
สิ่งที่ต้องทำต่อไปคือ
ต้องคุยโทรสับ...เท่านั้น!!!
พ่อส่งไลน์ตอบ
"ขอบพระคุณ คุณครูมากเลยครับ ที่ดูแลน้อง
เป็นอย่างดี น้องกลับมาชมทุกวัน คุณครูใจดีมาก"
(ยกยอปอปั้นไว้ก่อน 555)
ใจพ่ออยากคุยตอนนี้ เพราะตีเหล็กต้องตีตอนร้อน
แต่จะทำยังงัยละ แผนต่อไปที่จะดำเนิน
คือจำกัดเวลาให้แคบให้คุยตอนนี้
แต่ให้ทางออกไว้ เผื่อสำรอง พรุ่งนี้
"ผมงานยุ่งมากเลยครับ ไม่ค่อยได้คุยกับลูก
(ทั้งๆที่คุยกันทุกวัน)
วันนี้ผมพักงานว่างอยู่สักพักใหญ่
พรุ่งนี้จะไปราชการอีกหลายวัน
(อ้าง จริงๆแล้วอยู่ทุกวัน)
ถ้าคุณครูสะดวกตอนไหน บอกน่ะครับ
ผมขออนุญาติ โทรหาครับ
(สำรองทางออก)
แต่ถ้าครูไม่ว่าง
ไม่เป็นไรครับ พรุ่งนี้ หรือวันไหนก็ได้
(จบด้วยมารยาทไทย)
ผมเกรงใจครับ
รบกวนเวลาพักผ่อนครู
(จบสวยเหมือนเรียนมา)
2.คุณครูโทรมาทันที
เอาล่ะ แผนข้อสองเริ่ม
2.1 รับฟัง
"คุณพ่อคะ คือน้องเก่ง ฉลาด อ่านหนังสือคล่อง
ช่วยเหลือเพื่อน ฯลฯ"
(ลูกผมหรือเทวดาครับเนี่ย อิอิ)
คุณพ่อฟังอย่างตั้งใจ พร้อมตอบครับ
"อ๋อครับ ครับ เหรอคับ!!!
ครับคุณครู จริงเหรอครับ!!!
ขำนิดๆ อ๋อออ 555 ....สลับกันไปมา
คุณครูทิ้งท้ายเช่นในไลน์ "แต่ก็มีดื้อบ้าง
ตามวัย คุณพ่อไม่ต้องกังวลนะคะ"
พ่อประเมินแล้ว ครูเริ่มจะพูดหมด
แผน 2.2 จึงเริ่ม
2.2 เล่าความหลัง Intro สู่เรื่อง หัวหน้าห้อง
"อ๋อครับครู จริงๆแล้ว สมัยก่อนน้องเคยมีปัญหา
123 ตอนนั้นก็ทำ 123 แล้วก็แก้โดยการ 123
เล่าไปสักพัก เข้าเรื่อง
"น้องเขาชอบที่จะทำงานแทนเพื่อนๆ
เขากล้าแสดงออก (จริงค่ะ ครูตอบ)
ตั้งแต่ อนุบาล 1 โรงเรียนเก่า
เป็นหัวหน้ามาตลอด
เขาจะภูมิใจที่ได้เป็นตัวแทนถือพาน
ได้บอกทำความเคารพหน้าชั้นเรียน
ได้นำเชิญธงชาติ ผมก็สอนลูกไม่เก่งครับ
อธิบายไม่ค่อยเก่ง ว่าหัวหน้ามันคืออะไร
แค่บอกเขาตลอดว่ามันเป็นหน้าที่สำคัญ
และคนได้รับเลือกคือคนพิเศษ ที่คุณครูไว้ใจ
เขาเลยให้ความสำคัญกับทุกงานที่คุณครูสั่ง"
(จู่โจม)
"ผมรู้สึกสบายใจที่ได้พูดกับครู
รู้สึกโชคดีของลุก ที่ได้อยู่ห้องครูที่รับฟัง เข้าใจ
เอิ่ม ผมจะพูดดีมั้ยน้าาา
...ครูบอก "มีอะไรหรือเปล่าค่ะ
คุณพ่อบอกได้เลยน่ะคะ
ครูอยากฟัง"
"เอิ่ม จริงๆมันเป็นเรื่องเล็กๆอ่ะคับ"
...ครูย้ำ "พูดเถอะค่ะ ครูฟังเพลิน
ครูอยากรู้เรื่องราวของน้อง เป็นข้อมูลเช่นกัน"
(สถานณการพร้อม...พ่อตัดสินใจเข้าเรื่อง)
2.3 เข้าเรื่อง
วันก่อนน้องมาร้องให้
บอกว่าถูกปลดจากหัวหน้าห้อง
น้ำตาซึมนิดๆ บอกว่าลูกผิดที่ดื้อ ที่ 1 2 3 ฯลฯ
ผมเลยปลอบไปว่า ทุกคนต้องสลับกันทำหน้าที่
สรุปพ่อก็ให้ลูกเป็นหัวหน้าที่บ้านแทนพ่อ
แล้วก็เล่าตาม ตอนที่ 1ตอนที่ 2 (ย้อนไปอ่านน่ะครับ)
ทุกประการ
ตอน 1https://www.blockdit.com/articles/5f4b85a4cc3f6b0c90b2f120
ตอน 2https://www.blockdit.com/articles/5f4f69a12bfc07069afe173f
ครูอุทาน
"โถลูก ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
ครูขอโทษด้วยน่ะคุณพ่อ
พ่อรีบตอบรับ "ไม่เป็นไรเลยครับครู"
(คำขอโทษของครู เห็นได้ชัดว่า
มีจิตใจบริสุทธิ์
ของความเป็นครูอย่างแท้จริง ตั้งแต่คำนั้น
พ่อสบายใจมากๆ)
พ่อสาธยายบ้าง
"ที่ผมโทรมา ผมไม่ได้ให้ท้ายลูก
หรือต่อว่าครูครับ
แค่ผมมาบอกข้อมูลครูว่า ลูกคิดแบบไหน
เกิดอะไรขึ้น เพราะสุดท้าย ทั้งครู ทั้งพ่อ
อยากให้น้ององได้ดี
ผมไม่ได้ต้องการให้ลูกเป็นหัวหน้า
แต่ผมกำลังสอนให้ลูกไม่ยอมแพ้
ผิดแล้วต้องแก้ไข ปรับปรุง
ผมคิดว่าดีเสียอีก ที่มีเหตุการณ์นี้
เพราะตั้งแต่วันนั้นมา ลูกปรับตัว
พัฒนาตัวเอง
เหมือนรู้ว่าตัวเองผิดและยอมแก้ไข
ผมว่าเด็กต้องรู้สึกผิดหวังบ้าง
ทุกอย่างที่ได้มา มันจะได้ดูมีค่า
ครูสาธยายต่อ
"จริงๆแล้ว ครูก็คิดแบบคุณพ่อ ครูรักน้อง
จึงอยากทำให้น้องรู้ว่า
หัวหน้าต้องรับผิดชอบกว่าคนอื่น
และผลของการทำผิด ก็ต้องได้รับตามข้อตกลง
สุดท้ายเมื่อน้องปรับปรุงและพร้อม
ก็ได้ได้ทำหน้าที่ต่อ
(พ่อมีรอยยิ้ม)
จริงๆ ครูว่าสัปดาหน้าจะให้น้องกลับมา
เป็นหัวหน้าเหมือนเดิม
(พ่อแอบดีใจ)
แต่ขอบคุณคุณพ่อที่เล่าเรื่องน้อง ครูรู้สึกว่า
สิ่งที่ครูส่งไปหาน้อง มันได้ผล
งั้นเลื่อนไปอีกสัปดาห์ดีกว่า ครูอยากรู้ว่า
น้องจะพัฒนาตัวเองไปถึงไหน
(พ่อคิด ซวยแล้ว ไม่น่าโทรมาเลย 555)
3.สรุป ทิ้งท้าย
พ่อตบท้าย
"ผมสอนจากที่บ้านว่า ไม่ว่าเราจะทำหน้าที่ไหน
เราก็ต้องทำเต็มที่
หัวหน้าอาจจะได้เป็นหรือไม่ได้เป็น
มันคาดเดาไม่ได้
แต่ลูกเลือกจะเป็นเด็กเก่ง
เด็กดีของคุณครูได้ และเมื่อลูกโตขึ้น
ลูกจะเข้าใจเรื่องนี้อย่างดี
ผมไม่ได้ต้องการให้ลูกเป็นหัวหน้า
ผมแค่ต้องการให้ลูกเข้าใจคำนี้
เพราะลูกกำลังคิดว่าการไม่ได้เป็นหัวหน้า
คือการเป็นคนที่แย่
แต่ตอนนี้เข้าใจขึ้นมากแล้วครับ
ครูตบท้าย
ครูดีใจที่ได้คุยกับคุณพ่อ
เพราะจะได้แลกเปลี่ยนข้อมูลกัน
พ่อก็จะได้รู้เรื่องโรงเรียน ครูก็จะได้รู้เรื่องที่บ้าน
จะได้เป็นข้อมูลซึ่งกันและกัน ผลดีจะส่งถึงน้อง
อย่างคุณพ่อว่า
ครูอยากให้ผู้ปกครองหลายๆคน
สนใจน้องแบบคุณพ่อ โทรมาเล่ากันบ้าง
พูดคุยกันบ้าง ขอบคุณคุณพ่อมากนะคะ
(ครูทิ้งท้าย)
ที่ครูบอกให้เลื่อนการเป็นหัวหน้าห้องไปอีกสัปดาห์
ครูพูดเล่นนะคะคุณพ่อ (พ่อขำ 555)
ตอนนี้มีเด็กที่เป็นผู้นำเพื่อนได้ อยู่ 2 คน
ลูกคุณพ่อกับเพื่อนอีกคน เขาจะสลับกันทำหน้าที่ค่ะ
พ่อพูดคุยอีก2-3 คำ ขอบคุณกันไปมา
แล้วก็ลากันด้วยคำว่า สวัสดี
4.จบด้วยดี
ยังงัยการพูดคุยด้วยเหตุผล คงเป็นทางออกที่ดี
สำหรับหลายเรื่อง ปัญหาทุกอย่างจะจบลง
บทโต๊ะสนทนา ที่ทุกฝ่ายเปิดใจยอมรับ
คิดวิเคราะห์ ด้วยสติ ที่ไร้ความอคติ อาฆาต
ยอมรับฟังผู้อื่น เอาใจเขามาใส่ใจเรา
มากกว่าเถียงเพื่อต้องการชนะ
ด้วยคำตอบที่ตั้งธงไว้แต่ต้น
วันข้างหน้าของลูกจะเป็นยังงัยพ่อไม่รู้
หัวหน้า อาจจะไม่ใช่สิ่งที่ลูกต้องการอีกแล้วก็เป็นได้
บางที คำว่าเด็กดี อาจเป็นคำตอบ
ที่ลูกถวิลหามากกว่า ก็เป็นได้
ติดตามต่อ ในตอนจบ
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
