ความเงียบในค่ำคืนฝนพรำ..ลุงยามเจ้าประจำแกยังคงทำหน้าที่อย่างเข้มแข็ง...เหมือนกับทุกๆคืนของอาคารจอดรถของโรงพยาบาลใหญ่ย่านฝั่งตะวันออกของเมืองหลวง...
ข้างๆป้อมยาม ยังคงมีเพื่อนเจ้าสี่ขาผู้ซื่อสัตย์และเป็นมิตรแท้ของแกในยามคืนฝนพรำ....มันยังคงนอนคุดคู้อยู่ที่เดิม..แต่คืนนี้มันหลับสนิทเป็นพิเศษ...อาจจะเนื่องด้วยอากาศเป็นใจ หรือเพราะมันเล่นมากไปเมื่อช่วงกลางวัน...🤔..
ฝนไม่มีทีท่าจะหยุดสนิท..แต่มันยังลงเม็ดโปรยปราย..มองผ่านแสงไฟสลัวๆ...มันช่างน่านอนเหลือเกิน.. บวกกับมีลมพัดเป็นช่วงๆ..ส่งให้ต้นไม้ที่ปลูกบริเวณอาคารจอดรถไหวเอนตามแรงลมไปด้วย....
อ้าว !...ลงยามทำไมแกไม่เข้ามาหลบฝนนะ..ทำไมยังปั่นจักรยานคันเก่งตรวจตะเวนรอบๆอาคาร..แกทำยังกะฝนไม่ตก.....กระผมวีสุดหล่อผู้ที่ทำหน้าที่ขับรถรับส่งคนไข้ที่รับผิดชอบzoneบริเวณนั้น...ผมก็ตะโกนเรียกลุงยามทันที....
"ลุงโชค ลุงโชค "
...อ้าว..ห่างกันไม่ถึง10เมตร ทำไมแกถึงไม่ได้ยินวะ ..ฝนก็ใช่จะตกหนัก..ผมได้แต่พรึมพรำกับตัวเอง..
แต่สิ่งที่ตอบรับผม...มันกลับเป็นเสียงไอ้ตูบสี่ขาที่นอนคุดคู้อยู่ข้างๆป้อมยาม...เสียงมันร้องหอนโหยหวนยามคืนฝนตก....มันช่างเข้ากันได้ดีนัก...
เอาละสิกู...ถึงแม้จะทำงานในโรงพยาบาลมาร่วม5ปี..แต่ความกลัวยังคงมีเสมอ..ภาวะปอดแหก..มันเริ่มมาอีกแล้ว...
นึกในใจ..ไอ้วีเอ้ย...มึงจะเจออะไรอีกวะคืนนี้....แต่อีกแว๊ปนึง ก็คิดว่า..อือ ยังมีลุงโชค อยู่แถวนี้นี่หว่า..แล้วจะกลัวอะไร😃...ใจผมก็รู้สึกแช่มชื่นขึ้นมาอีกรอบ...
นั่งมองนาฬิกาข้อมือเรือนเก่าแต่มันช่างมีมูลค่าทางจิตใจยิ่งนัก..เพราะมันเป็นเรือนแรกที่ซื้อด้วยเงินเกินหลักหนึ่งพันของกระผม..ที่ชื่อวีสุดหล่อ..😁😁...
เพลานี้ใกล้จะตี3แล้วนะ..ฝนยังลงเม็ดพรำๆไม่มีทีท่าจะหยุด..ตาผมก็เหลือบไปเห็นลุงโชคอีกรอบ...แกยังคงปั่นจักรยานคันโปรดตรวจรอบๆอาคารเช่นเดิม...แสงไฟปะทะสายฝน..ภาพบางอย่างฉะไหนไม่ขัดเจนเอาเสียเลยนะ...ลุงโชค....ลุงโชค ..ทำไม แกหันมาแสยะยิ้มให้กับผมแบบนี้...ทั้งที่ความมืดบวกกับสายฝนพรำ...แต่ทำไมดวงตาลุงโชคมันแดงกร่ำเบิกกว้างชัดเจนเยี่ยงนี้...ผมพยายามที่จะลุกวิ่งหนีจากตรงนี้ไป...แต่ขาของผมมันไม่ให้ความร่วมมือเอาเสียเลย...ปากของผมจะร้องตะโกนออกมา..แต่ทำไมมันร้องไม่ออก...
..ผมโดนเข้าแล้วไหมหล่ะ...ในใจผมนึกถึงคุณพระ ท่องบทสวดมั่วไปหมด...แต่ลุงโชคยังคงปั่นจักรยานใกล้เข้ามาทุกที....ผมพยายามดิ้นหนีและตะเกียกตะกายอีกรอบ...ทันใดนั้นมันเหมือนเสียงพระจากสวรรค์ลงมาโปรดและช่วยผมไว้...ไอ้วี ..ไอ้วี..พร้อมกับร่างของผมที่กองอยู่ข้างเก้าอี้ที่มาต่อกันนอน..😛😛
ลุงโชค นี่เอง ที่มาปลุกผม..😋😋🤭🤭
พร้อมกับเสียงลุงโชคบ่นประโยคเดิมๆ..เอาอีกแล้วนะ..มาแอบนอนในเวรอีกแล้วนะ..😄😄😄...ผมปล่อยให้ลุงแกบ่นไปเหมือนเคย..แต่ในใจผมตอนนี้ช่างรู้สึกดีเหลือเกิน..ที่มันแค่ความฝัน...🤪🤪🤪🤪..
ขอบคุณโรงพยาบาล ขอบคุณเพื่อนร่วมทาง..ที่สร้างสรรค์ฝันของผมบ่อยๆ..😝😝
ขอบคุณค้าบบบบ
by Ashi !
พบกันใหม่นะ😘😘
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
