“เมื่อผม...ไม่ได้เป็นหัวหน้าห้อง” ตอนจบ
(ผ่านไปด้วยดี)
หลังจากที่ทำความเข้าใจ หลอกล่อ
อธิบาย สอน เปรียบเทียบ
ด้วยวิธี ร้อยแปดพันเก้า
รวมถึงการแลกเปลี่ยนข้อมูลกับคุณครู
เมื่อเวลาผ่านไปสักระยะ
ลูกค่อยๆลดความถี่ การพูดถึง
เรื่องหัวหน้าห้อง (ที่โรงเรียน)
แทบจะไม่พูดถึงเลยด้วยซ้ำ
แต่เรื่อง หัวหน้า (ที่บ้าน) ก็ยังดำเนินการต่อ
ตามข้อตกลง กลายเป็นเรื่องสนุก
และกลายเป็นเรื่องที่ได้สอน
เรื่องต่างๆ ไปในตัว
วันสุดท้ายของสัปดาห์ พ่อเลิกงาน
กลับถึงบ้านเร็วกว่าปกติ
เมื่อเปิดประตู แม่พูดว่า "มีข่าวดีอะไรบอกพ่อซิ"
เด็กน้อยวิ่งเข้ามากอด แต่เหมือนนึกขึ้นได้
"ว้าย โควิด" (พ่อเคยสอนว่ากลับมาอย่าเข้าใกล้
ต้องอาบน้ำก่อน ในช่วงโควิดระบาด)
เมื่อผงะตัวออก ลูกบอกด้วยสีหน้าดีใจ
"ครูให้ลูกเป็นหัวหน้าห้องแล้วครับพ่อ เย้ๆๆ"
สีหน้าลูกดูมีความสุข รู้สึกว่าความพยายาม
ในการพัฒนา ปรับปรุงตัวเอง ส่งผลแล้ว
"แต่คุณครูบอกว่า ลูกต้องสลับกับเพื่อน
ในการทำหน้าที่ คนละเดือน
แต่ถ้าลูกทำไม่ดี ลูกก็ต้องเป็น
ลูกน้อง" ทิ้งท้ายไว้ก่อนพ่ออาบน้ำ
พ่ออาบน้ำเสร็จ ยกเด็กชายวัย 7 ขวบ
นั่งบนตัก พ่อกอดเด็กน้อยจากข้างหลังเบาๆ
พร้อมสนทนากัน ถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น
สักพักใหญ่ๆ สรุปได้ว่า
คุณครูบอกว่า เราเป็นนักเรียน มีหน้าที่เรียนหนังสือ
ครูเป็นครูมีหน้าที่สอนหนังสือ
คุณพ่อ คุณแม่ เป็น ทหาร ตำรวจ พยาบาล
วิศวะกร ขายของ รับจ้าง หรืออาชีพอะไร
ก็แล้วแต่ ก็มีหน้าที่ของตัวเอง
ทุกคนล้วนมีหน้าที่ ที่จะต้องรับผิดชอบ
ที่จะต้องทำให้ดีที่สุด
หัวหน้าห้อง คือคนที่ครูเลือกให้มาทำหน้าที่
เป็นผู้ที่ต้องเสียสละ เหนื่อยกว่าคนอื่นๆ
ที่ต้องมาช่วยงานครู ดูแลเพื่อนๆ
คนที่เหมาะสมถึงจะได้ทไหน้าที่นี้
และก็ไม่ได้หมายถึง ใครคนใดคนนึง
จะได้เป็นหัวหน้าห้อง ทุกคนมีสิทธิ์
ได้เป็นหัวหน้าห้อง ถ้าพร้อม
ถึงนักเรียนทุกคนจะเป็นหัวหน้า
หรือไม่เป็นหัวหน้า ทุกคนก็ต้องทำหน้าที่
เรียนหนังสือ เป็นเด็กดีของพ่อแม่
เป็นเด็กดีของคุณครู
ตอนนี้ในห้องเรามีคนที่มีความสามารถ
และพร้อมจะเป็นหัวหน้า 2 คน
ครูจะให้สลับกันทำหน้าที่ เมื่อหัวหน้า
ทำผิด หรือทำหน้าที่ไม่ดี ก็ต้องสลับ
ให้อีกคนขึ้นมาทำหน้าที่
แล้วไป "ชาร์ทแบต" ตัวเอง เมื่อพร้อม
ก็พิสูจน์ให้ครูเห็นว่าพร้อม ครูจะพิจารณา
อีกที
เด็กน้อยเล่า พร้อมแหงนมามองหน้าพ่อ
"พ่อคับ คุณครูพูดเหมือนที่พ่อพูดเลย
คุณครูลอกการบ้านพ่อเหรอคับ"
พ่อขำ ด้วยความเอ็นดู แล้วก็พูดกับเด็กน้อยว่า
"ที่ครูพูดคล้ายๆพ่อ เพราะทั้งพ่อและครู
รักและหวังดีกับลูก เห็นมั้ยพ่อบอกแล้ว
หัวหน้า ไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิต หน้าที่หลัก
คือเรียนหนังสือ ไปโรงเรียนอย่างมีความสุข
หัวหน้า คืองานที่คุณครูมอบให้คนที่พร้อม
คนที่เหมาะสม ถ้าคุณครูเลือกลูก
ลูกก็ต้องทำให้ดีที่สุดในฐานะหัวหน้า
แต่ถ้าคุณครูไม่เลือก ลูกก็ต้องทำให้ดีที่สุด
ในฐานะลูกน้อง เช่นกัน"
เด็กพยักหน้าตอบรับ ทั้งคู่นั่งสนทนากัน
สักพัก ก็จูงมือกันเดินไป เซเว่น
เพื่อให้รางวัลพิเศษ เป็น ของกินที่เด็กชายชอบ
...ในความเป็นเด็ก อาจไม่เข้าใจในบางเรื่อง
สิ่งที่ผู้ใหญ่จะทำได้คือ ช่วยเหลือ แนะนำ
ให้เข้าใจมากกว่าเดิม ซึ่งวิธีการนั้น
แต่ละบ้าน คงใช้ไม่เหมือนกัน
เมื่อเด็กเป็นศูนย์กลางการเรียนรู้ชีวิต
ผู้ปกครองและครู มีผล และมีอิทธิพล
ทางด้านความคิดของเด็กมากที่สุด
ที่โรงเรียนครูดูแล สอดส่อง อาจเห็นอีกภาพ
ที่บ้านผู้ปกครอง อาจเห็นอีกมุม
เมื่อปัญหาใหญ่ของเด็ก กลายเป็นเป็นหาเล็ก
ของผู้ใหญ่ ผลเสียหายอาจตกอยู่กับเด็ก
ส่งผลที่อาจคาดไม่ถึง
แต่ถ้าเปลี่ยนวิธีคิด ปัญหาเล็กของเด็ก
เป็นหัญาใหญ่ของผู้ใหญ่ และ ปัญหาใหญ่
ของเด็กย่อมเป็นปัญหาใหญ่กว่าของผู้ใหญ่
ถ้ามองแบบนี้ ผลดีจะส่งถึงเด็กในวันนี้
และวันข้างหน้า
ฟังลูกอย่างมีสติ ไม่เข้าข้าง แต่เข้าใจ
ไม่ให้ท้าย แต่ช่วยเหลือ
ให้เขาผ่านในทุกเหตุการณ์
ไปได้ที่ตัวเขาเอง
โดยมีพ่อแม่ คอยประคอง
เพราะ..พ่อแม่ คือ
บ้าน...ของลูก
บ้าน...ที่ไม่ใช่สิ่งปลูกสร้าง
บ้าน...ที่ให้ความรัก ความอบอุ่น
ความเข้าใจพร้อมที่จะรับฟัง
และช่วยเหลือตลอดเวลา
บ้าน...ที่มีความรักให้ลูก
โดยไม่มีเงื่อนไข ตลอดไป
ขอบคุณที่อ่านจนจบ...คาราวะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
