🌸บุพเพสันนิวาส (ภาคพิเศษ) ตอนที่ 3 🌸
เกศสุรางค์หญิงสาวที่จับพลัดจับผลู ได้ย้อนกลับไปมีชีวิตอยู่ใน อยุธยา เมื่อ 300ปีก่อน ในร่างของแม่การะเกด จะรับมือกับการเลี้ยงลูกแฝดอย่างไร ในเมื่อเธออยากให้ลูกดื่มน้ำนมจากเต้าของตนเอง เรามาติดตามกันต่อค่ะ
(ต่อไปนี้คือจินตนาการของพี่เขียน เพื่อความบันเทิงของตัวเอง มีสาระประกอบบ้างค่ะ😀)
Cr ภาพ จากละคร เรื่อง บุพเพสันนิวาส ช่อง 3
🎈รู้ไว้ก่อนคลอด🎈
ยิ่งท้องแก่ เกศสุรางค์ก็ยิ่งอยากรู้ว่าจะต้องพบกับอะไรบ้าง จะคลอดยากไหม เพียงแต่เคยได้ยินมาว่า การคลอดลูกเป็นความเจ็บปวด ที่จะนำมาซึ่งความปีติตื้นตัน
แต่พอลูกออกมาแล้ว จะอุ้มอย่างไร จะ ให้กินนมแม่ท่าไหน ก็ ไม่เคยเห็น ไม่เคยแม้แต่จะได้อุ้มเด็กเล็กๆเลยสักครั้ง ครั้งที่ไปเยี่ยมแม่มะลิตอนคลอดลูกคนแรกก็แค่มองๆ ตอนนั้นไม่ได้สนใจมาก เพราะไม่คิดว่าตนเองจะต้องมาเลี้ยงลูกเอง
“เฮ้อ! ข้าอยากอุ้มเด็กเล็กแบเบาะสักคน มีไหมพี่ผินพี่แย้ม ?”
แม่หญิงการะเกด กับ พี่ผิน พี่แย้ม
เกศสุรางค์รำพึงระหว่างกำลังเย็บปลอกที่นอนให้ลูก เตรียมยัดนุ่นให้นุ่มน่านอนสบาย
นางผินมองหน้านางแย้ม คิ้วยู่มาติดกันเป็นเครื่องหมายคำถาม นี่แม่นางจะคิดทำสิ่งไรอีก
“แม่นางอยากปะด้วยเหตุอันใดหรือเจ้าคะ” นางผินถาม
“ก็อยากดูอยากคุย ว่าแม่อุ้มลูก เลี้ยงลูกกันยังไง ไงล่ะ มีบ้างไหม?” หน้าตาอิ่มเอิบของแม่หญิงบ่งถึงความกระตือรือล้นที่จะได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ
“รู้จักแต่พวกลูกบ่าวที่ปลูกเรือนอยู่ด้านหลังเรือนใหญ่นี้ออกไปเจ้าค่ะ นางจุกเพิ่งจะคลอดได้ 2 เดือน “ นางผินตอบ
“ดีเลย งั้นข้าว่าจะเดินไปเยี่ยมนางเสียหน่อย “
นางแย้มจะอ้าปากเอ่ยทัดทาน แต่นางผินยกมือห้าม ส่ายหน้าน้อยๆ เพราะรู้ว่า ถึงอย่างไร แม่นายก็จะต้องลงไปจนได้ ป่วยการพูด
เรือนเล็กที่ปลูกอยู่ในบริเวณบ้านใหญ่
บ่ายวันนั้นถ้าใครมาเมียงมองที่เรือนออกญาโหราธิบดี ก็อาจจะแปลกใจอยู่ครามครัน เมื่อเห็นแม่หญิงงามท้องโย้ นุ่งห่มสไบสีสดนางหนึ่ง ค่อยๆย่องลงบันไดทางด้านหลังเรือน ท่าทางเหมือนเด็กแอบหนีจะไปเล่นซุกซน แต่พอเท้าแตะพื้นเท่านั้นแหละ แม่นางก็ก้าวเดินอย่างกระฉับกระเฉงจนสไบปลิว มีบ่าวท้วมเคี้ยวหมากเดินนำหน้า
เดินผ่านลานหน้าครัว และเล้าไก่ชนของไอ้จ้อย มุ่งไปยังเรือนหลังคามุงจากที่ปลูกง่ายๆติดกันอยู่กัน 3-4 หลัง ส่วนบ่าวร่างผอมเดินระแวดระวังอยู่ข้างหลัง
เล้าไก่ชน ของไอ้จ้อย
นางจุกกำลังนั่งอยู่บนแคร่ อุ้มลูกให้กินนมอยู่พอดี ขณะที่เกศสุรางค์เดินเข้าไปในเรือนเล็กแต่สะอาดสะอ้านหลังนั้น นางจุกสะดุ้งทำท่าจะยกมือไหว้ เกศสุรางค์โบกมือ “ ให้ลูกกินนมต่อไปเถอะจ้ะ ข้ามาเยี่ยมแค่อยากถามอะไรนิดหน่อย”
ทารกน้อยยังนอนหลับตาพริ้มตั้งอกตั้งใจดูดดื่มน้ำนมจากอกแม่ ไม่ได้สนใจว่ามีแขกมาเยือน เกศสุรางค์เฝ้าสังเกตทุกอิริยาบถ
“เด็กอะไรหน้าตาน่าเกลียดน่าชัง พี่จุกเหนื่อยไหมจ๊ะ อุ้มลูกดูดนมแบบนี้ ?” ที่นี่เขาห้ามชมว่าเด็กอ่อนน่ารัก ต้องบอกว่าหน้าตาดูไม่ได้ ไม่เช่นนั้นผีจะมาเอาตัวไป
“ไม่เหนื่อยเจ้าค่ะ มันร้องหิวเมื่อไรก็อุ้มมาดูดนม พอหลับก็วางนอน ตื่นเอามาดูดอีก” นางจุกตอบ เหมือนเป็นเรื่องธรรมดาๆ ไม่มีอะไรยุ่งยาก
เท่าที่เห็นลูกของนางก็น่าจะเลี้ยงง่าย รู้อยู่รู้นอน เด็กเมืองนี้ก็โตด้วยน้ำนมแม่จากเต้าทั้งนั้น ไม่ใช่เรื่องแปลก เรียกว่าเป็นวิถีชีวิตปกติของทุกผู้คน
“ คุณหญิงจำปาท่าน บอกบ่าวแม่ลูกอ่อน ไม่ต้องมาอยู่หน้าเตาไฟเจ้าค่ะ จนกว่าลูกจะคว่ำคลานได้ ค่อยกระเตงออกไปทำงาน ถึงตอนนั้นลูกหิวก็ควักนมให้ดูด. กินกันจนวิ่งได้นั่นแหละเจ้าค่ะ” นางผินจีบปากจีบคออธิบาย
“ดีจัง ได้ลาคลอด 3 เดือนด้วย…กดไลค์เลย ! ขอลองอุ้มหน่อยได้ไหมจ๊ะ” พูดพร้อมกับชูนิ้วโป้งขึ้นมาสองข้าง 👍👍นางผินนางแย้มยกนิ้วตาม หัวเราะคิกคัก ได้ท่าใหม่ไปทำให้ยายปริกดูอีกแล้ว
โอเค ! กดไลค์เลย!
❣️เกศสุรางค์ก้มดูเด็กน้อยที่หลับผล็อย น้ำนมขาวข้นยังคาอยู่ที่มุมปาก แล้วจึงขอลองอุ้มดูบ้าง แก้มอิ่มเนื้ออุ่นของเจ้าตัวน้อยปลุกความเป็นแม่ให้ลุกโชน…อีกไม่นานก็จะได้กอดเจ้าตัวเล็กของเราบ้าง🥰❣️
.แม่นางได้พูดคุยไต่ถามเรื่องราวต่างๆเกี่ยวกับเด็กแรกเกิดจากจุก ได้ความรู้มาหลายอย่าง บางเรื่องทำให้นางอดหวั่นวิตกเสียมิได้
เพลาบ่ายนั้นผ่านไปอย่างรวดเร็ว เมื่อใกล้เวลาพระยาวิสูตรสุนทรจะกลับจากในวัง ทั้งสามคนก็พากันเดินกลับมาเตรียมขนมกับน้ำชาไว้รอท่า
รับประทานอาหารเย็นจนอิ่มกันแล้ว จึงแยกย้ายเข้าห้องนอน
เกศสุรางค์ก็รีบถามสิ่งที่ค้างคาใจมาตั้งแต่บ่าย
“คุณพี่เจ้าคะ ข้าจะต้องอยู่ไฟหลังคลอดลูกหรือเปล่าคะ?”
“คุณพี่เจ้าคะ ข้าจะต้องอยู่ไฟหลังคลอดลูกหรือเปล่าคะ?”
คิ้วเข้มของพระยาวิสูตรสุนทร ขมวดเข้าหากัน ก่อนยิงคำถามกลับว่า
“เจ้าถามเช่นนี้ด้วยเหตุอันใด หญิงออกลูกล้วนต้องอยู่ไฟ” ในใจก็คิดว่าวันนี้ แม่น้องนางไปได้ยินเรื่องใดมาจากไหน
“ข้าก็กลัวร้อนน่ะสิคะ. … ให้นอนบนแคร่ตั้ง สิบสี่สิบห้าวัน ใต้แคร่มีถาดใส่ฟืน ติดไฟควันโขมง ยิ่งกว่าปลารมควันเสียอีกนะเจ้าคะ” นี่คือสิ่งที่เกศสุรางค์สืบรู้มาได้จากนางจุกเมื่อบ่ายนี้
“แล้วออเจ้าจะให้ข้าทำเยี่ยงไร?”
แม่นางยิ้มฉอเลาะ กระเถิบเข้าไปกอดแขนคุณพี่
“แล้วออเจ้าจะให้ข้าทำเยี่ยงไร?”
“🌺ก็ไปบอกคุณแม่ว่า หลังจากคลอดแล้ว 14 วันข้าขออยู่ใกล้ชิดกับลูก ให้ได้กอดลูกให้ลูกได้ดูดนมของข้าตามสบาย หิวก็กิน อิ่มก็นอน ไม่ต้องห่วงร้อน ไม่ต้องห่วงว่าลูกจะดมควันเข้าจมูกจนปอดดำหรือเปล่า หลังจาก 14วัน ข้าจึงจะอยู่ไฟตามแบบของข้า “🌺
จากวีรกรรมก่อนหน้านี้หลายเรื่อง ทำให้พระยาวิสูตรสุนทร รู้ว่าก่อนที่แม่การะเกดจะตัดสินใจจะทำอะไร นางจะคิดละเอียดทุกอย่างแล้ว และจะเดินหน้าตามความคิดของตน ใครอย่าได้มาทัดทานทีเดียวเชียว ครั้งนี้ก็คงจะเป็นเช่นเดียวกัน ว่าแต่ว่า จะไปเรียนคุณแม่ท่านว่ากระไรดี?
(ติดตาม ตอนที่ 4 วันอังคารที่ 15 กย 63 ค่ะ
แม่การะเกดจะคลอด และอยู่ไฟอย่างไร😊)
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
