10 ก.ย. 2020 เวลา 09:50
สายตาอันสุดหมองเหม่อเอาแต่ละเมอไปไกลแสนไกลถึงทะเลทรายอันแสนกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา
ความหวังเล็ก ๆ ภายในใจกำลังแผ่วลงอย่างเชื่องช้า
ความปรารถนาที่รอคอยมาเนิ่นนาน
หย่อนยานไปตามกาลเวลา
ดวงอาทิตย์ยังคงสาดส่องแสงแรงกล้าทุกวี่วัน
แต่ทำไมในใจฉันถึงอ่อนแรงอย่างแจ่มแจ้งทุกวี่แวว
สายลมอ่อนเย็นที่อ่อนโยนลอยละล่องกระทบเรือนร่าง
สานหัวใจอันซูบผอมกลับมาชื่นชุ่มได้ชั่วครู่
สายลมลาลับกลับไป
......ชั่วครู่ที่ผ่านมา
เมื่อลืมตาจึงรู้ว่ามันไม่ได้เป็นความจริง
ความหน่ายเหนื่อยกับสิ่งรอบข้าง เริ่มย่างกรายเข้ามาอีกครา
ช่วงเวลาเหล่านี้อยากหนีแบบไม่มีวันกลับมา
โฆษณา