จรวดของอินเดีย (จันทรายาน 2 ของอินเดีย - ตอน 5/5)
ขั้นแรกของการออกสำรวจอวกาศจากพื้นโลก คือ ขึ้นจากพื้นสู่วงโคจร
ปัจจุบันยังมีเพียง 6 ประเทศ ที่สามารถส่งวัตถุเกิน 1 ตันเข้าสู่วงโคจรค้างฟ้าได้ ได้แก่
- Atlas V, Delta IV, Falcon 9, Falcon Heavy ของอเมริกา
- Long March 2,3,4,5 ของจีน
- Angara A5, Proton, Soyuz ของรัสเซีย
- Ariane 5 ของยุโรป
- H2A, H2B ของญี่ปุ่น
- PSLV, GSLV ของอินเดีย
อินเดียมีจรวดที่ใช้งานอยู่ 2 แบบ โดย จรวด PSLV เล็กกว่า เก่ากว่า ใช้มาแล้ว 50 ครั้ง
ส่วน GLSV Mark 3 นั้นเพิ่งเริ่มใช้เมื่อปี 2017 และใช้มาแค่ 3 ครั้ง ซึ่งจันทรายานสองเป็นครั้งล่าสุด
ภาพแสดงสเตจของจรวด PSLV และ GSLV Mark 3 ของอินเดีย
จรวดทั้งหมดของอินเดียออกตัวจากศูนย์อวกาศศรีหริโคตา อยู่บนเกาะศรีหริโคตา (Sriharikota) ในรัฐอานธรประเทศ (Andhra Pradesh)
ต่อมาศูนย์อวกาศถูกเปลี่ยนชื่อเป็นสาทิช ธาวัน (Satish Dhawan) ในปี 2002 ตามชื่อผู้อำนวยการก่อนหน้านั้น
PSLV ย่อมาจาก Polar Satellite Launch Vehicle ซึ่งแบบ XL ส่งดาวเทียมได้ 3.8 ตันสู่ LEO หรือ 1.2 ตันสู่ GTO จรวดนี้เริ่มใช้ตั้งแต่ 1993 แต่มีการปรับเปลี่ยนหลักในปี 2007 เป็น 4 แบบ เรียงตามขนาดคือ CA,DL,QL,XL โดยมีจรวดเสริม 0,2,4,6 อัน ตามลำดับ
จรวด PSLV นั้นมีถึง 4 สเตจไม่นับรวมจรวดเสริม
- สเตจ 1 และ 3 ใช้เชื้อเพลิงแข็งโพลีบิวทะไดอีน (Polybutadiene)
- สเตจ 2 และ 4 ใช้เชื้อเพลิงเหลว ไดเมทิลไฮดราซีน (Dimethylhydrazine) และไนโตรเจนเตตรอกไซด์ (Nitrogen tetroxide)
จรวด GSLV ย่อมาจาก Geosynchronous Satellite Launch Vehicle มี 3 สเตจ
- สเตจ 1 มีสองถังด้านข้าง ใช้เชื้อเพลิงแข็งโพลีบิวทะไดอีน
- สเตจ 2 ใช้เชื้อเพลิงเหลว ไดเมทิลไฮดราซีนและไนโตรเจนเตตรอกไซด์
- สเตจ 3 ใช้เชื้อเพลิงเหลว ไฮโดรเจนเหลวและออกซิเจนเหลว เหมือนจรวดรุ่นใหม่ของประเทศอื่นๆ
ปัจจุบันเป็นรุ่น Mark 3 สามารถส่งดาวเทียมสู่ GTO ได้ 4 ตัน
นอกจากการส่งดาวเทียมค้างฟ้าแล้ว จรวด GSLV จะถูกใช้การสำรวจอวกาศอีกหลายโครงการภายใน 5 ปีข้างหน้านี้ ซึ่งได้แก่ จันทรายานสาม มังคลายานสอง(ดาวอังคาร) ศุกรายาน(ดาวศุกร์) และคคนายาน(ท้องฟ้า,ยานที่มีมนุษย์)
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
