15 ก.ย. 2020 เวลา 01:28 • ปรัชญา
“สิ่งที่แน่นอนที่สุดบนโลกใบนี้ คือ ความไม่แน่นอน”
ชีวิตคนเราเองถ้าเตรียมตัวเตรียมใจ ไว้รับความไม่แน่นอนกันบ้าง ก็คงจะดี ทุกสิ่งทุกอย่างไม่ได้เป็นไปอย่างที่เราคิดเสมอ สิ่งที่เปลี่ยนแปลงไป หาความแน่นอนไม่ได้ นั่นแหละ แน่นอน อะไรจะเกิด มันก็ต้องเกิด มันยาก ที่เราจะรู้ผลสรุปทุกอย่างในสิ่งที่เป็นไป สิ่งที่เปลี่ยนไป ในแต่ละวัน ในการใช้เวลาที่มี เมื่อวาน มันเป็นอย่างไร วันนี้ เราอาจจะให้กลับไปเป็นเหมือนเมื่อวานไม่ได้อีกแล้ว ทั้งที่เวลามันห่างกันแค่ไม่กี่ชั่วโมง ฉันเคยคิดเอาเองเสมอ ว่าชีวิต นี้ ล้วนแล้วแต่คือการสมมุติ สมมุติว่าเป็นพ่อแม่ สมมุติว่าเป็นพี่น้อง สมมุติว่าเป็นลูกเป็นเมีย เป็นสามี เป็นเพื่อน เมื่อเวลาแห่งการสมมุตินั้นหมดสิ้นลง แต่ละคน ก็ต่างคนต่างไป เหมือนก่อนการสมมุติ ที่ต่างคน ต่างมา ฉันเคยคิดเอาเองเสมอ ว่าชีวิตที่เกิดมาอยู่ใต้ความเดียวดายชีวิตที่ต้องสูญเสีย ไร้ญาติ ขาดมิตร ไร้พันธะ ไร้ความผูกพันกับใครๆ มันคือการมีชีวิตที่เหลือ ที่ตกต่ำเศร้าหมองที่สุดแล้ว ฉันคิดผิด การมีชีวิตที่เหลือ ของคนที่เคยมีความรัก มีความผูกพัน มีครอบครับ แต่แล้วเขาต้องสูญเสียมันไปต่างหาก ที่ช่างน่าเศร้าหมองจริงๆ วันที่ฉันต้องอยู่คนเดียว แต่ฉัน ก็ไม่ต้องคิดถึงใครที่เคยอยู่ด้วยกัน ต่างกับใครอีกคน ที่อาจต้องอยู่คนเดียว แต่ต้องคิดถึงยามที่เคยมีใครอยู่ด้วยกัน การสูญเสีย ความเดียวดายที่คล้ายกัน แต่ความรุนแรงทางความรู้สึกมันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ในทุกวินาที ที่เราหายใจเข้าออก มีการเกิด และแน่นอน มันก็มีความตายพร้อมกัน ในระหว่างฝ่ายหนึ่งยินดีต้อนรับกับการมีชีวิตใหม่ แต่อีกฝ่ายหนึ่ง ก็ต้องเสียใจกับการสูญเสียเช่นกัน
ในระหว่างที่เรามองความตายของคนที่ไม่รู้จักซึ่งมีอยู่ทุกวัน นั้นเป็นเรื่องธรรมดา เพราะมันคือธรรมชาติที่ต้องมี การ เกิด แก่ เจ็บ ตาย แต่เราอาจลืมคิดไป เมื่อเหตุการณ์อันธรรมดานั้น มันหมุนเวียนมาบังเกิดกับเราเอง กับคนที่เรารู้จัก แน่นอน มันไม่แน่นอน แน่นอน เราต้องทำใจ เราต้องเสียใจ....แน่นอน ....
1
โฆษณา