16 ก.ย. 2020 เวลา 07:25 • นิยาย เรื่องสั้น
สวัสดีค่ะ เนื่องจากมีลูกเพจเรียกร้องมา 😅วันนี้จะมาเล่าเรื่อง ขนหัวลุกให้ทุกท่านได้ฟังกันนะคะ 😘
ทางโรงเรียนของเราได้มีการจัดกิจกรรมเข้าค่ายลูกเสือ แต่ไปจัดกิจกรรมที่ค่ายธรรมะ ซึ่งเป็นค่ายพระอาจารย์ที่ได้มาสอนธรรมะของโรงเรียนของเรา ซึ่งวัดที่พระอาจารย์ได้จำวัดนั้นอยู่ย่าน สาย4 ทางโรงเรียนต้องบอกไว้ก่อนว่า ชอบเรื่องธรรมะมาก ก็ได้ตกลงกันว่า เข้าค่าย 3 วัน 2 คืน แล้วก็ออกเดินทาง
ณ ค่ายธรรมแห่งหนึ่งที่เมื่องกาญจนบุรี ที่มีบรรยากาศและธรรมชาติสิ่งแวดล้อมดีมากก ติดแม่น้ำ มีพื้นที่มากมาย มีบ้านพัก ให้ 4 หลัง นอนได้ประมาน 10 คน ล่ะก็มีพื้นที่ให้กลางเต็นท์นอน แต่เราเลือกที่จะนอนเต็นท์
พอหัวค่ำของวันแรก พวกเราก็ทำกิจกรรมปกติ ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น นั่งกินข้าว ล้างจาน ตามปกติ ทางอาจารย์ก็ปล่อยให้เดินเล่น นั่งเล่น ลืมบอกไป ที่ค่ายมี ชิงช้า ให้เราเล่นด้วย ประมาณ 6 ตัว มีม้าหินให้นั่ง 6 ตัว ริ่มแม่น้ำ ด้วยความที่กลุ่มแก๊งของเราเป็นเด็กสาวห้าว ไปนั่งเล่นบนสะพานที่ยืนออกไปบนน้ำสามารถที่สามารถนั่งเล่น ก็แอบกระโดดน้ำเล่นกัน ตัวเราเองเกิดตะคริวขึ้นมา ก็เรียกเพื่อนให้เอาขึ้น พวกเราก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ถึงเวลาเข้านอน พวกเราก็นอนปกติ
แต่เพื่อนเราที่นอนเต็นท์กับเราดันปวดห้องน้ำ มันต้องเดินผ่าน ชิงช้า 6 ตัวนั้น เรากับเพื่อนก็ได้เห็นเงาคนกำลังนั่งเล่น ชิงช้า แล้วจ้องมองมาที่เราด้วยความน่ากลัว แต่เราพยายามที่จะไม่มอง และไม่อยากบอกเพื่อนว่าเราเจออะไรเพราะไม่อยากให้เพื่อนกลัว ตอนนั้นเราเดินไปเข้าห้องน้ำกัน 2 คน
แล้วมีอาจารย์คนนึ่งเค้าขับรถส่วนตัวตามมา จำนวน 1 ท่าน แกมาถึงค่ายประมาณ 4-5 ทุ่ม อาจารย์คนนั้นด้วยความที่เพลียและเหนื่อยล้ากับการขับรถ ก็ได้ไปอาบน้ำอยุ่ตรงสะพานริ่มน้ำคนเดี่ยว เราก็ยังกังวน กับตรง ชิงช้า อยุ่ว่าจะบอกเพื่อนดีไหม เราโทรหาเพื่อนกลุ่มแก๊งของเราให้ออกมานั่งที่ม้าหินให้หมด 55555 #ที่พวกมันออกมาเพราะพวกมันก็นอนไม่หลับ พวกเราก็นั่งเล่นนั่งคุยเล่นกัน อยุ่ดีดีอาจารย์คนนั้นวิ่งมาด้วยควาตกใจ
ล้ะเล่าเหตุการณ์ให้ฟังว่า เมื่อกี้นักเรียนเห็นคนกำลังกระโดดสะพานสูงไหม ด้วยความที่เราเห็นแต่เราไม่อยากพูดให้เพื่อนกลัวเลยบอกไปไม่เห็นน่ะ เราก็ชวนเพื่อนกลับไปนอนที่เต็นท์เพราะเห็นว่าเพื่อนง่วงแล้วเราก็เลยแยกย้ายกัน
พอวันที่ 2 พวกเราก็ใช้ชีวิตกันปกติ แล้วเพื่อนพูดขึ้นมาว่า เมื่อคืนเห็นคนตรงสะพานสูงกระโดดลงมาในแม่น้ำ เราก็หวั่นล้ะแต่ก็ไม่พูดอะไร
พอหัวค่ำพระอาจารย์ได้พาเดินไปดูพระอาทิตย์ตกดิน ที่ทุ่งนา เดินไปประมาณ 14 กิโล เหนื่อยมาก ด้วยความที่บรรยากาศดีเราก็เดินรับลมชมวิวไปเรื่อย จนถึง ที่หมาย รู้สึกดีใจมาก #ที่มาถึงแล้ว แต่ตอนกลับพวกเราก็ต้องเดินกลับกันอีก ตอนนั้นคือไม่ไหวแล้ว แต่ก็ต้องเดินเพื่อไปขึ้นกลับค่ายๆ 😒😭 เพื่อเข้านอนตามปกติ
วันที่ 3 ก็ได้เก็บของเตรียมตัวกลับบ้าน ทางค่ายได้ทำกิจกรรมบอกความรุ้สึกเกี่ยวค่ายนี้ พี่ที่ดูแลพวกเราใจดีมาก ตอนเรากำลังกลับมายืนส่งเราจนกว่าจะออกจากประตูค่ายเลย น่ารักมาก ❤️❤️
โปรดใช้วิจารณญาณในการรับชมด้วยนะคะ
ฝากกดติดตาม กดไลค์ ด้วยนะคะ 😘🙏
โฆษณา