มหัศจรรย์สมุนไพรไทย
"ว้อ" คำนี้หลายๆคนคุ้นดีจากหนังของพี่หม่ำผมจึงขอเล่าถึงประสบการณ์ตอนสมัยที่ผมยังเป็นเด็ก ว้อเป็นคำที่ใช้เรียกสุนัขหรือหมาบ้า ว้อเป็นคำกิริยาหมายถึงการอยู่ไม่สุขทำอะไรไปเรื่อยเสียหายไปเรื่อยด้วยอาการขาดสติ เช่นคนทะเลาะกันถกเถียงกันลงไม้ลงมือกันก็จะกล่าวได้ว่า " พวกนี้ดุด่าตบตีกันปานว้อ" ก็คือตบตีกันเหมือนบ้านั่นเอง
เข้าเรื่องดีกว่าครับสมัยนั้นเพื่อนที่เล่นด้วยกันเข้า ป.1 กันหมดเหลือผมอยู่บ้านคนเดียวพี่สาวผมกับพี่สาวลูกของอาเขาจับคู่ทอเสื่อกกใต้ถุนบ้านกันผมก็เล่นอยู่ด้วย สักพักก็มีผู้ใหญ่หลายคนร้องตะโกนเอะอะดังลั่นมาว่าหมาว้อๆๆๆๆๆ ใครอยู่แถวนี้หลบไปพร้อมกับหมาสีเทาดำๆ ม่นๆ วิ่งมาด้วยอาการไม่ปกติน่ากลัวมาก สมัยก่อนเป็นแบบนี้พวกผู้ชายจะไล่ตีจนหมาที่เป็นว้อตายเพื่อไม่ให้มันไปกัดคน พี่สาวก็พาผมวิ่งขึ้นบ้านพอพี่สาวเผลอก็แอบวิ่งไปกับพวกไล่จับหมาว้อเขา แล้วเจ้าหมาว้อก็วิ่งไปในสวนพลูสวนกล้วยของอาเราก็วิ่งไปดักในสวนพลูสวนกล้วยบ้านอา ด้วยความอยากรู้อยากเห็นของเด็กหมาว้อมันวิ่งปรี่เข้ามาด้วยอากาการแยกเขี้ยวตาดุน้ำลายยืดน่ากลัวมากด้วยว่าพื้นที่มันเป็นสวนกล้วยผมหนี้แต่ติดต้นกล้วยเลยโดนมันงับไปทีนึงร้องลั่น จากนั้นพี่ผู้ชายที่มาจีบพี่สาวอยู่ก็อุ้มผมกลับมาหาพี่สาวบอกน้องโดนกัดพี่ๆ พาผมมาทำแผลพวกไล่หมาก็ไล่จับแต่เขาไม่ฆ่ามันเพราะกัดคนต้องผูกไว้ถ้ามันกลัวน้ำหรือตายแสดงว่ามันบ้าหรือว้อจริงคนโดนกัดต้องไปหาหมอฉีดยา พวกพี่ๆ ก็ฝนสมุนไพรในย่ามของตานั่นแหละมันเป็นหัวเหมือนหอมใหญ่แต่กลิ่นหอมมากผสมกับน้ำมะนาวทาโป๊ะที่แผลเขาเรียกว่า "ว่านหมาว้อ" ทั้งฝนทั้งบ่นทั้งดุวันรุ่งขึ้นพี่สาวก็พาผมไปฉีดวัคซีนที่อนามัย ไปวันแรกหมอไม่อยู่วันที่สองไปหมอบอกว่าต้องฉีด 20 เข็มรอบสะดือ(ถ้าผมจำไม่ผิด)รอบสะดือมาฉีดทุกวันโอ้ยเวรกรรมผมกลัวที่สุดคือเข็มฉีดยาหมอให้ไปนั่งที่โต๊ะฉีดพอดีโต๊ะฉีดยาหมอจะมีหน้าต่างสมัยนั้นอนามัย ชั้นครึ่ง ผมเห็นเข็มก็กระโดดลงจากหน้าต่างวิ่งหนีไป ทั้งหมอทั้งพี่สาวทั้งคนขับรถที่มาช่วยกันไบ่จับผมแต่ก็ไม่ได้ จนแล้วจนรอดหมอจึงถอดใจไม่ฉีดให้ผม ต้องกลับบ้านแล้วก็โดนพ่อตี ถึงตีพ่อก็ฝนว่านของตาหัวนั้นผสมน้ำมะนาวทาแผลให้และให้กินด้วย ทำอย่างนี้ตั้งแต่โดนกัดมาเช้าเย็น วันต่อมาพี่สาวพาไปหาหมอที่อนามัยอีก อนามัยนั้นอยู่คนละหมู่บ้านต้องจ้างสามล้อพาไป เหมือนเดิมพอเห็นเข็มผมก็หนีอีก ฮ่าๆๆๆ กลัวเข็มมากครับกลัๅวจนทุกวันนี้ และผมก็หนีทุกวันเป็นอยู่อย่างนี้ และในวันที่ 3 ลุงเจ้าของหมามาบอกพ่อว่าหมามันตายผมต้องฉีดยา พร้อมช่วยเงินค่ารถมาประมาณ 50 บาทพ่อบอกว่าพาไปตั้งแต่วันแรกแต่ไม่ได้ฉีดยาประมาณหลายๆ วันทุกคนหนักใจที่จะจับผมฉีดยา
หมอบอกว่าไม่ต้องฉีดแล้วเหนื่อยใจกับผมหมอนี่เกลียดผมเลยหมอบอกว่าตั้งแต่เป็นหมอมาผมเป็นคนแรกที่ทำแกเหนื่อยที่สุดและไม่เคยพบเคยเจอ หมอว่าถ้าติดเชื้อหลายวันแล้วผมจะน่ามีไข้หนาวสั่นแต่ผมปกติดีหมอบอกไม่น่าจะมีเชื้อ ครอบครัวพี่สาวแม่พ่อก็ฝนว่านผสมน้ำมะนาวให้กินจนแผลหาย ผมก็ไม่เป็นอะไรปลอดภัยจนทุกวันนี้
สรุปหมอล้มเลิกความคิดในการจะจับผมฉีดยา ฮ่าๆๆๆ น่าจะมาจากการที่ผมได้ยาว่านหัวนั้นทั้งกินทั้งทาแน่เลยครับถือเป็นเรื่องน่าอัศจรรย์ใจจริงๆ ผมเองก็มีชีวิตรอดมาจนถึงทุกวันนี้ รอดตายเพราะยาในย่ามของตาแท้ๆ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
