20 ก.ย. 2020 เวลา 09:32 • ปรัชญา
อาบพิษ
ความสุขและทุกข์ คือ ส่วนหนึ่งของชีวิตที่เกิดขึ้นได้ตลอดเวลา แม้แต่เวลาที่ชีวิตเรามีสุขก็อาจเกิดทุกข์
ขึ้นได้
บางครั้งเราก็มักจะคิดว่าเวลาแห่งความสุขนั้นช่างสั้นเมื่อเปรียบเทียบกับความทุกข์ ทั้งที่ในความเป็นจริง
แล้ว เวลาที่เราสุขนั้นอาจเป็นสุขที่ไม่สมหวัง ใจเรา
ไม่มีที่ว่างพอสำหรับความสุขเพราะเรามัวแต่ยึดติด
กับสิ่งที่มารบกวนจิตใจ ทำให้มัวแต่ครุ่นคิดถึงเรื่องที่ผิดหวัง ไม่ได้ดั่งใจ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงาน ครอบครัว หรือ ความรัก แค่เราคิดเราก็เกิดทุกข์ทางใจขึ้นมาแล้ว
นักจิตวิทยาบอกไว้ว่า ความรู้สึกเชิงลบของคนเราส่วนใหญ่เกิดจากความคิดที่ไร้เหตุผล บางครั้งการที่เรา
จมอยู่กับทุกข์ ปล่อยให้ตัวเองเศร้าเป็นเวลานานๆ
จนอาจมองความทุกข์ ความเศร้าเป็นสิ่งที่ยอมรับ
และอยู่กับมันได้ โดยไม่รู้ว่านี่คือยาพิษที่ค่อยๆ
ซึมเข้าสู่ใจ และเมื่อรู้อีกทีพิษนั้นก็ได้อาบไป
ทั่วร่างเสียแล้ว
แต่คนที่ไม่มีความสุขก็ใช่ว่าจะถูกอาบด้วยพิษเสมอไป ยกตัวอย่างเช่น อัลบราฮัม ลินคอล์น ที่ตลอดชีวิตต้อง
จมอยู่กับความทุกข์ แม้จะป่วยเป็นโรคซึมเศร้าก็ยังใช้อารมณ์ขันของตัวเองฟันฝ่ากับโรคและเป็นบุคคล
ตัวอย่างให้ผู้คนได้เรียนรู้
ไม่มียาถอนพิษใดที่จะช่วยขจัดพิษร้ายที่กระจายอยู่ภายในได้นอกจาก ยาที่ชื่อ สติ และปัญญา เมื่อมี
สติจะมองเห็นทุกข์ และเมื่อเห็นทุกข์ก็จะเกิดปัญญา
รู้ว่าสิ่งที่ตัวเรากำลังกลืนกินเข้าไปนั้นคืออะไร และ
ถ้าเราเรียนรู้และฝึกฝนจนสามารถดูแลความทุกข์
ของเราได้แล้ว
"เราก็จะมองเห็นที่ว่างที่มีมากพอสำหรับความสุข"
Pexels
โฆษณา