ชีวิตข้าพเจ้า ตอนที่ 23
......ปืน..ปลยบ.88...
เสียงแตรนอน เป่าดัง วังเวงแว่ว
ได้เวลา นอนแล้ว ทหารเอ๋ย..
ต้องรีบหลับ กลับมาตื่น เหมือนดั่งเคย
อย่าเฉยเมย เดี๋ยวจ่าเวร ลงโทษเอา
เช้าวันนี้ เรียนการ ใช้อาวุธ
รู้จักยุท-ธวิธี อยู่ป่าเขา
สอนการใช้ ปลยบ 88 ปืนเล็กเบา
เพื่อต้องเอา ห้ำหั่น อริราชศตรู
ใช้เป็นปืน ประจำกาย ติดมีดดาบ
ยามต้องปราบ ประชิดตัว คู่ต่อสู้
ท่าฟันแทง ถูกวิธี ฝึกเรียนรู้
ต้องคอยดู ตอนครูทำ จำให้ดี
มีการฝึก ยิงปืน กึ่งอัตโนมัติ
ยิงไม่หนัด กระบอกปืน ร้อนหูฉี่
ปะกับไม้ ร้อนขึ้นควัน บ้างก็มี
คนหลังยิง ร้อนสิ้นดี ถอดเสื้อพัน
ใกล้จะครบ สองเดือน ต้องแยกเหล่า
สอบแต่เช้า เทียบความรู้ กันสนั่น
เหล่ากองเรือ ว่ายน้ำเก่ง ต้องแข่งกัน
ว่ายไม่ผ่าน ต้องพลัน เข้า น. ย.
น.ย.คือ ทหาร นาวิกโยธิน
เป็นหน่วยรพ ภาคพื้นดิน คือคำย่อ
ฝึกสองเดือน ที่ น.ย แยกเหล่าต่อ
แตกเหล่ารอ ออกอีก หลายกรมกอง
มีสื่อสาร ทหารช่าง รปภ.
เหล่า สห. ตรวจทหาร ตรวจสิ่งของ
เหล่าพาลา ทำอาหาร อย่างช่ำชอง
เลี้ยงปากท้อง พลทหาร ทุกทุกคน
นปข. ตรวจการณ์ รักษาฝั่ง
จอมพลัง ลาดตะเวณ แกร่งฝึกฝน
มีหน่วยซีล รบพิเศษ ต้องอดทน
เหล่าปืนกล ต่อสู้ อากาศยาน
ครบสองเดือน ดังใจ ที่รอคอย
หน่วยฝึกปล่อย ทหารใหม่ ให้กลับบ้าน
ฝึกสองเดือน ว่าสองปี ชาดแสนนาน
คิดถึงบ้าน ปล่อยสิบวัน ก็เพียงพอ
หายคิดถึง บึ่งหน้า กลับกองร้อย
เคยนั่งห้อย สุขอิ่ม เหมือนคดหอ
ต้องย้ายเหล่า ที่ใหม่ ใจเฝ้ารอ
ไม่เคยท้อ กระวนกระวาย ชาติชายชาญ
..ทหารเรือเหล่าราบ..
..นาวิกโยธิน
ส่วนตัวผม ตกเหล่า นาวิกโยธิน
เป็นนักรบ ภาคพื้นดิน พลทหาร
ต้องฝึกต่อ สองเดือน อีกไม่นาน
ก็เชี่ยวชาญ วิชาทหาร ภาคพื้นดิน
ย้ายมาอยู่ กองร้อยสาม กองพันหนึ่ง
พอมาถึง ก็แยกหมวด แจกทรัพย์สิน
ตรวจให้ถูก ว่าได้ครบ จนหมดสิ้น
เก็บทุกชิ้น ในตู้เหล็ก อย่าปลอดภัย
ห้องอาบน้ำ พื้นที่ ก็มีน้อย
ทหารมี หลายร้อย พักอาศัย
เพราะทหาร รักระเบียบ มีวินัย
ทุกปัญหา เรื่องใดๆ จึงไม่มี
ชีวิตข้าพเจ้า ตอนที่ 24
....ทำความสะอาด
อาบหนึ่งรอบ มีทหาร ยี่สิบสี่คน
ตักสองหน ถูสบู่ ขัดฉวี
อีกสี่ขัน ล้างสบู่ อย่ารอรี
ห้าวินาที เป่านกหวีด ฟรีสไตน์
เมื่อเสร็จสับ รีบกลับ เร่งแต่งตัว
ความเรียบร้อย แลให้ทั่ว อย่าไถล
พอแถวพร้อม โรงอาหาร เดินตรงไป
รสอาหาร ไม่ถูกใจ ทำไงดี
เก็บส้มขาม ฝักสุก แล้วหักเคร็ก
ผงชูรส ซองเล็ก ที่ซื้อไว้
ผสมใน พริกน้ำปลา หยอดข้าวไป
อย่าบอกใคร แกงไอ้ไหร หรอยทังเพ
ทุกๆวัน เลิกฝึก ไปเดินเล่น
ตะวันเร้น แสงทอง ส่องหักเห
หาด น.ย. ยามเย็น ลมทะเล
พัดถ่ายเท คลายร้อน สู่หาดทราย
ตอนหัวค่ำ ทุกคนพัก อิสระ
จุดหนึ่ง ณ. ร้านค้า มีของขาย
มีอาหาร หรอยๆ เครื่องแต่กาย
ตามสบาย ใครอยากได้ หาซื้อเอา
โรงเรือนไม้ หลังเก่า ไว้ฉายหนัง
เก้าอี้นั่ง ดูสบาย คลายความเหงา
หนึ่งสัปดาห์ คืนวันศุกข์ ค่อยบรรเทา
ลืมความเศร้า หายคิดถึง น้องบ้านนา
เสาร์อาทิตย์ ตามสบาย ได้พักผ่อน
ทำงานก่อน ส่วนตัว คือซักผ้า
บนกองร้อย นั่งนอนคุย เดินไปมา
ทำไหรได้ ก็ไม่ว่า ให้เบาๆ
เป็นทหาร น.ย. ต้องฝึกหนัก
ครูฝึกมัก จะพาวิ่ง ขึ้นภูเขา
วิ่งเท้าพร้อม ร้องเพลง ปลุกใจเรา
ส่งเสียงดัง บรรเทา เหนื่อยผ่อนคลาย
ครูฝึดพูด.....พาวิ่ง
"ซ้าย ซ้าย....ซ้าย ขวา ซ้าย"
"ซ้าย ซ้าย....ซ้าย ขวา ซ้าย"
"ซ้าย ซ้าย....ซ้าย ขวา ซ้าย"
"ซ้าย ซ้าย....ซ้าย ขวา ซ้าย"
"น.ย. ของเรา นี่เอ๋ย
ไม่นึกเลย ว่าแสน สบาย
วิ่งเช้า วิ่งเย็น วิ่งบ่าย
วิ่งเช้า วิ่งเย็น วิ่งบ่าย
แสนสบาย เมื่ออยู่ น.ย."
อ้าปากร้อง ตามครูฝึก เสียงดังลั่น
ความมุ่งมั่น บากบั่น ไม่ย่อท้อ
แม้แสนเหนื่อย เหงื่อไหล น้ำตาครอ
เพื่อพิสูจน์ นี่หละหนอ ลูกผู้ชาย
ครูฝึกสอน ต่อสู้ ระยะประชิด
ยามเข้าติด ศัตรู ดูเป้าหมาย
จับให้มั่น ตีปืนไป ด้วยพานท้าย
คางส่วนปลาย กระแทกซ้ำ ที่ลำคอ
ถึงเวลา ต้องไปฝึก ภาคสนาม
วิ่งวิบาก ข้ามน้ำ กระโดดหอ
ฝึกอดทน น้ำไม่อาบ ตัวมอซอ
สองขันพอ อาบถูสบู่ ทั้งแปลงฟัน
เรียนจัดรูป ขบวนรพ กันในป่า
พอเดินหน้า เจอมดแดง ห้ามร้องลั่น
ครูฝึกบอก ต้องอดทน แม้แสบคัน
มิเช่นนั้น ถึงคับขัน ไม่ปลอดภัย
พลทหาร ต้องฝึกยิง เอ็มสิบหก
รู้จับยก ชักคันรั้ง ทั้งแก้ไข
ถอดประกอบ ล้างบอกปืน ทั้งนอกใน
รู้วิธี ยิงใกล้ไกล ให้แม่นยำ
ถึงเวลา ฝึกยิงปืน ที่สนามเป้า
ยิงอย่างไร ถึงจะเข้า กลางจุดดำ
ครูฝึกสอน การยิง วิธีทำ
เล็งนั่งแท่น ใต้จุดดำ ทำยังไง
ชีวิตข้าพเจ้า ตอนที่ 25
...สนามยิงปืน..
ระยะยิง เป้าหมาย สามร้อยเมตร
ครูฝึกเอ็ด จับปืนมั่น อย่าสั่นไหว
มองให้ดี เล็งให้ตรง ก่อนเหนี่ยวไกร
ให้กลั้นใจ ปืนจะนิ่ง ยิงแม่นยำ
เป้าชาดใหญ่ ตั้งไว้ อยู่ไกลหนัด
มีลมพัด วิถีกระสุน เบี่ยงถลำ
เป้าเท่าคน ยืนไกล ตัวสีดำ
ครูฝึกคลำ ตั้งศูนย์เล็ง ให้พอดี
แดดร้อนๆ ทั้งครูสอน ทหารเมื่อย
ทุกคนเหนื่อย อารมณ์ ไม่สุขขี
ทหารรู้ เอาตัวรอด เป็นยอดดี
คูปองมี ซื้อขนม เลี้ยงคุณครู
อยากมีสุข ก็ถ้อยที ค่อยอาศัย
ร่ำเรียนไป ใช้กายใจ และสองหู
หนึ่งสมอง ใช้ความคิด สายตาดู
สติเกิด ปัญญารู้ การกระทำ
ผลัดกันยิง แต่ละรอบ สิบทหาร
สองวันผ่าน ยิงเช้าสาย ไปถึงค่ำ
มืดไม่เห็น ใช้กระสุน ส่องแสงนำ
ยิงทีนัด แสงเป็นลำ ต้องมองตาม
ต้องฝึกยิง กันทุกคน ทั้งกองร้อย
ใช้กระสุน มากน้อย ไม่ต้องถาม
ซองกระสุน ตัดกางเกง ได้ตัวงาม
ตัดได้ตาม ความต้องการ ที่ น.ย
ซองกระสุน ผ้าผืนเล็ก มีสีเขียว
ผ้าผืนเดียว ใส่กระสุน เพียงหนึ่งหอ
ใช้หลายผืน เก็บมาเรียง เย็บตัดต่อ
ส่งให้ร้าน แล้วนัดรอ รับกางเกง
ทุกหัวเช้า เข้าแถว ทำความสะอาด
แยกกันกวาด กิ่งใบไม้ มาใส่เข่ง
เมื่อทำเสร็จ ขนไปทิ้ง อย่างรีบเร่ง
เดินร้องเพลง ผ่อนคลาย ให้เสียงดัง
....ฝึกอีกแล้วหรือเรา...ตั้งแต่เช้ายันค่ำ
ครูเขาสั่งให้ทำ.......จำต้องก้มหน้าทน
เรา เป็นเพียง.......ทหารเกณฑ์ คนจน
ใช่ลูกนายพันใช่หลานนายพล......โถเรา
แค่พลทหาร....
ทุกเวลา นาที มีความพร้อม
มีอ่อนน้อม ถ่อมตน แต่ขึงขัง
รักสามัคคี มีวินัย ร่วมพลัง
แม้หนักบ้าง เหนื่อยบ้าง ต้องอดทน
ก่อนจะจบ สองเดือน มีแข่งขัน
วิ่งแข่งกัน หฤโหด อีกหนึ่งหน
เพื่อทดสอบ ความแข็งแรง กำลังพล
สมรรถภาพ ของทุกคน เป็นอย่างไร
ในการแข่ง ใช้ทหาร จำนวนมาก
วิ่งค็อทม๊าค นั้นเหนื่อย กว่าอะไหร
หนึ่งร้อยคน ต้องพายปืน เข้าเส้นชัย
หลังแบกไว้ เป้ใส่ทราย สองกิโล
แสงแดดเปรี้ยง หวันเที่ยง วิ่งรอบฐาน
ทุกทหาร ซ้อมเหนื่อย ทางไกลโข
วิ่งสองไมล์ คือเส้นทาง สองจุดห้ากิโล
ทุกคนฝึก จนเหนื่อยโซ หมดกำลัง
พอวันแข่ง ทุกคนพร้อม ที่ต้องวิ่ง
ถึงเวลา จะไม่ทิ้ง ใครอยู่หลัง
ช่วยพยุง หิ้วปีก ร้องเสียงดัง
รวมพลัง เพื่อถึง ซึ่งเส้นชัย
ฝากเป็นเกียรติ ให้ครูฝึก ทั้งกองร้อย
ที่ทหาร สู้ไม่ถอย ไม่หวั่นไหว
มีความรัก สามัคคี มีร่วมใจ
ทิ้งเอาไว้ ชัยแห่งฝัน วันอำลา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
