DARKNESS DIARY : บันทึกอนธการ
เสียงที่เรียกฉันออกมาคือความโกรธ ความโมโห ความน้อยเนื้อต่ำใจ เสียงเหล่านั้นกระซิบซาบแผ่วเบาในความทรงจำครั้งวัยเยาว์
ความแจ่มชัดค่อย ๆ เพิ่มขึ้นโดยมีความเจ็บปวดเป็นอาหารหล่อเลี้ยงให้เติบโต กระทั่งวันหนึ่งของวัยยี่สิบสองปี ฉันจึงค้นพบการมีอยู่ของตนเอง
อากาธา ฉันชื่ออากาธา
ฉันยกมือขึ้นมอง แบออกกำเข้าครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อประจักษ์ต่อการควบคุมร่างกาย มือนี้เรียวยาวงดงาม แต่กลับมีบางอย่างขาดหายไป
ฉันเดินไปที่ครัว หยิบมีดปลายแหลมเล่มหนึ่งขึ้นมามอง
อ่า แววตาฉันเป็นอย่างนี้นี่เอง นัยตาสีเลือดข้นช่างเหมาะกับฉันจริง ๆ
ฉันเลื่อนมีดลงมาที่ระดับริมฝีปาก ฉันไม่เคยรู้จักกับความสุขมาก่อน แต่ก็ลองยิ้มดู ฉันยกมุมปากขึ้นข้างหนึ่ง ริมฝีปากนี้แดงระเรื่อทำให้รอยยิ้มที่เห็นช่างเป็นรอยยิ้มที่งดงามบาดใจ
ละจากการสังเกตตัวเองเปลี่ยนมาพิจารณามีดในมือ ฉันกระชับมือเข้ากับด้ามมีด รู้สึกราวกับว่าได้เติมเต็มสิ่งที่ขาดหายไป หลับตาจินตนาการว่าจะใช้มือนี้ทำอะไรดี จ้วงแทงคนเหล่านั้นเหรอ หึหึ น่าสนุกดี แต่มีดปลายแหลมแบบนี้ ถ้าใช้กรีดท้องรอยคงสวยน่าดู พอนึกภาพตามก็พาให้หัวเราะร่วนอย่างชอบใจ ฉันเป็นแบบนี้
อากาธา ฉันชื่ออากาธา
สมุดบันทึกประจำวันในมือกรรัมภาร่วงลงพื้นด้วยเรี่ยวแรงที่พลันหายไปเมื่ออ่านหน้าล่าสุดจบ นี่คือลายมือเธอแน่นอน ลงวันที่เมื่อวาน แต่เจ้าของลายมือกลับจำไม่ได้ว่าตัวเองเขียนหน้านี้ตอนไหน
ความทรงจำล่าสุดคือหลังวางสายโทรศัพท์จากคนคนนั้น เธอเสียใจร้องไห้ทั้งคืนจนหลับไปและเพิ่งตื่นขึ้นมา สมุดเล่มนี้สอดอยู่ใต้หมอนตลอดเวลาที่นอนหลับ เป็นไปไม่ได้ว่าจะมีคนอื่นเข้ามาในห้องที่ล็อกกลอนปิดหน้าต่างอย่างมิดชิด และอยู่สูงถึงชั้นสามสิบเอ็ดในคอนโดที่มีระบบรักษาความปลอดภัยอย่างดีเยี่ยม ระดับที่ประตูห้องเป็นประดูดิจิทัลแบบกดรหัสและสแกนลายนิ้วมือ ที่สำคัญเธออยู่คนเดียว
แล้วบันทึกบนสมุดคืออะไร ทำไมถึงใช้สำนวนเขียนที่เหมือนเธอขนาดนี้ กรรัมภาคิดอย่างหวาดกลัวในใจ กลัวว่าจะเป็นสิ่งที่เธอไม่อยากให้เกิดขึ้น
"อากาธา เธอคือใคร
เธอคือฉันอย่างนั้นเหรอ"
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
