ชีวิตข้าพเจ้า ตอนที่ 32
....สิ่งที่สูญเสียไม่มีวันกลับ
เสียกำลัง แรงกาย หายเกือบสิ้น
เหมือนแดดิ้น ดวงจิต เป็นผุยผง
เคยทุ่มเท กายใจ ให้อนงค์
ใครบางคน ไม่มั่นคง ต้องจำลา
เมื่อหายโศก ตั้งสติ เริ่มต้นใหม่
กายทุ่มเท ทำใจ ลืมปัญหา
มัวแต่ซึม เศร้าตรม จมโศกา
ชีวิตคง ไร้ค่า ตลอดกาล
ขายก๊าซต่อ มาได้ ห้าหกปี
กำไรดี อยู่ที่ บริหาร
ลูกค้าชอบ อยู่ที่ บริการ
เวลาผ่าน ได้พบ หนึ่งนารี
เป็นเพื่อนกัน สมัยเรียน แต่ครั้งก่อน
ตั้งแต่ตอน เรียนรู้ อยู่ ป.สี่
ไม่เคยรู้ เค้าชอบ ในใจมี
พบอีกที คราวนี้ เหมือนเค้ารอ
โลกของเรา ก็คง เป็นเช่นนี้
วันเดือนปี ผ่านไป หลาย พ.ศ.
ไม่เคยรู้ มีใคร แอบชอบพอ
เส้นเวลา ก็มาต่อ เราเจอกัน
กาลเวลา ที่หักเห เทเข้าหา
จึงนำพา สองใจ ให้ประสาน
เกิดความสุข ครั้งใหม่ ใจเบิกบาน
พ่อแม่ขอ แต่งงาน เป็นภรรยา
มีโซ่น้อย คล้องใจ อีกคนหนึ่ง
ก็จะถึง กลางคน แล้วหละหนา
ยังไม่ด้อย ทั้งกำลัง และวังชา
สามารถพา ครอบครัว ได้ต่อไป
ร้านข้าวมันไก่
เราสองคน คิดทำ กิจการ
ขายอาหาร เช่าบ้าน เปิดร้านใหม่
ร้านขายดี รสอร่อย ข้าวมันไก่
คนติดใจ ชื่นชม กันมากมาย
ข้าวมันไก่ ขายดี เป็นอย่างมาก
ต้องจำจาก เจ้าของบ้าน ให้หยุดขาย
รีบย้ายออก ต้องบอก ว่าเสียดาย
ทำไงได้ เราคนเช่า ดันขายดี
จึงต้องย้าย ไปอยู่ ที่แห่งใหม่
อยู่ใกล้ใกล้ ไม่ไกล ที่ก่อนนี้
อยู่ที่ใหม่ มีทีท่า เริ่มขายดี
ก็เกิดมี เหตุอัน พังทะลาย
แสนเจ็บปวด
มาวันหนึ่ง ดั่งอสุนีบาต มาฟาดเปรี้ยง
สนั่นเสียง เกือบหลับ ดับสลาย
ต้องสูญเสีย สิ่งหนึ่ง จากร่างกาย
แสนเจ็บปวด ทุรนทุราย เหมือนสิ้นใจ
เป็นคราวเคราะห์ ประสบ อุบัติเหตุ
เกิดอาเพศ เป็นเหตุ สุดวิสัย
ทางที่โล่ง ปลอดโปร่ง กลับมีภัย
ครั้งยิ่งใหญ่ เท่าที่เคย ประสบมา
ขับรถบึ่ง ทางตรง หมายส่งของ
รถตัดหน้า ไม่มอง พุ่งเข้าหา
หลบไม่ทัน ชนกระแทก เต็มประดา
ตรงที่ขา ด้านขวา อย่างเต็มแรง
ร่างกายลอย ละลิ่ว ปริวละล่อง
ลงไปกอง กลางถนน บนหินแข็ง
ชาทั้งตัว แขนขา หมดเรี่ยวแรง
เลือดสีแดง ไหลนอง จนเต็มทาง
นอนมองฟ้า ด้วยชะตา สุดรันทด
มีผู้คน เต็มหมด ล้อมรอบข้าง
มามุงดู ร้องอื้อหือ มือกุมคาง
เนื้อบางบาง เจอเหล็ก หรือจะทน
บาดเจ็บหนัก
เสียงนกหวีด ร้องก้อง มองไม่เห็น
เสียงไซเรน รถกู้ภัย ดังสับสน
เสียงคนคุย ยกใส่เปล วางด้านบน
เสียงรถยนต์ วิ่งไว ไปโรงพยาบาล
ชีวิตข้าพเจ้า ตอนที่ 33
....เกือบลาโลก
ถึงโรงพยาบาล ตาลาย ใกล้จะจาก
แฟนกระชาก เขย่าตัว เรียกให้ขาน
นอนบนเปล รถเข็น แสนทรมาน
นานแสนนาน ปวดดิ้น จะสิ้นลม
จับดึงมือ มาลี(แฟน) บอกฝากลูก
ใจพันผูก ช่วยดู แลแทนผม
คงไม่รอด เย็นในคอ ขอยาดม
เธอขย่ม เรียกสติ กลับคืนมา
ญาติทำเรื่อง ย้ายโรงบาล ไปภูเก็ต
พอเรื่องเสร็จ เรียกรถ ให้มาหา
เร่งรีบขึ้น รถฉุกเฉิน ที่เรียกมา
ไม่ชักช้า มุ่งหน้า อย่างเร็วไว
ต้องรอพัก รักษา อยู่เดือนกว่า
ตัดหัวเข่า ด้านขวา น่าใจหาย
นอนระทม เจ็บจน ดิ้นวุ่นวาย
เรี่ยวแรงหาย ลมหายใจ ก็รวยริน
อนาคตว่างเปล่า
นอนลืมตา คิดถึง อนาคต
หรือจะหมด สิ้นสุด สิ่งถวิล
คิดอีกที เมื่อชีวิต ยังไม่สิ้น
จะขอดิ้น สู่ฝัน ที่ยาวไกล
งานที่เคย ทำก่อน ตอนอดีต
ก็ต้องขีด เส้นจด หมดสงสัย
อาชีพหลัก ขายก๊าซ ก็หายไป
แต่หัวใจ นักสู้ ยังเหมือนเดิม
โชคยังดี มีประกัน ชีวิตไว้
เอไอเอได้ สองแสน เป็นทุนเริ่ม
จากบูพร่า อีกหกแสน มาช่วยเติม
คนชนเพิ่ม อีกห้าแสน ก็พอทน
เงินได้มา ปิดบ้าน แบ่งส่วนเหลือ
เก็บไว้เผื่อ แก้ปัญหา ยามขัดสน
หางานทำ คลายเหงา แก้อับจน
ยังมีเพื่อน อีกหนึ่งคน ขายซาลาเปา
อยากจะรับ ซาลาเปา เพื่อนมาขาย
น่าทำได้ อย่างสบาย คงคลายเหงา
แต่เพื่อนบอก ว่าจะสอน ให้กับเรา
ทำซาลาเปา หากขยัน รายได้ดี
เลยไปเป็น ผู้ช่วย ได้เดือนหนึ่ง
ก็รู้ถึง วิธี ทำงานนี้
จัดการหา อุปกรณ์ ไม่รอรี
บ้างก็ขาด บ้างก็มี ตรวจตราดู
หวนครวญคิด ตั้งแต่เกิด ถึงบัดนี้
การทำดี เป็นคนดี ไม่อดสู
เป็นคนดี ยามลำบาก คนคอยชู
สิ่งควรรู้ ไม่ลืมคุณ คือคนดี
จะอยู่ไหน ทำตน ให้คนรัก
แม้นจะเจอ อุปสรรค อย่าหลีกหนี
ทำสิ่งใด ต้องขยัน ทำให้ดี
ก็ได้มี สมหวัง ดังต้องการ
อดทนแม้ เหนื่อยล้า อย่าย่อท้อ
อย่าคอยรอ ให้ใคร มาสงสาร
ทำให้สุด สามารถ ในทุกงาน
แม้สังขาร ร่างกาย ไม่อำนวย
ชีวิตข้าพเจ้า ตอนที่ 34
..ขยันไม่อดตาย
ใช้...สองแขน สองตา เป็นที่พึ่ง
อีกขาหนึ่ง มือสอง ต้องจับฉวย
มีแรงกาย แรงใจ ให้อำนวย
ไม่หวังรวย แค่มีกิน อยู่สบาย
นาฬิกาปลุก ตีห้า ตอนเช้าตรู่
นั่งสักครู่ เรียกสติ มือขวนขวาย
แล้วควานหา ไม้ค้ำยัน ดันร่างกาย
ขยับย้าย ยกร่าง อย่างระวัง
มืดสลัว แสงมัว เห็นเพียงนิด
เดินแอบชิด แนบสนิท ติดผนัง
เห็นเลือนลาง คงสะดุด หากลึงลัง
จนกระทั่ง ชนกระดาน บานประตู
คลำลูกบิด เดินลอด ประตูช่อง
เปิดไฟส่อง หยิบแว่นตา มาเกี่ยวหู
เข้าห้องน้ำ เดินไป ส่ายตาดู
หยิบสบู่ ถูหน้า ตามลำพัง
ส่วนผสมซาลาเปา
ล้างเสร็จสับ จับไม้ค้ำ มารับไหล่
ค่อยตรงไป ห้องครัว หาที่นั่ง
แป้งผงฟู น้ำตาลยีสต์ เทระวัง
น้ำใส่หลัง เปิดเครื่อง เริ่มบรรเลง
เครื่องปั่นแป้ง เสียงดัง แต่เช้ามืด
แป้งเริ่มยืด เครื่องหัน ดังโขลงเขลง
นั่งภูมิใจ ขายขนม เราทำเอง
นั่งครวญเพลง งึมงำ อยู่ในใจ
เวลาผ่าน ไม่นาน แป้งเริ่มจับ
กดเครื่องดับ จับแป้งดู ด้วยสงสัย
ได้พอดี นิ่มรึยัง ดั่งตั้งใจ
ปั่นอีกนิด ไม่นานไป ได้พอดี
โรยผงแป้ง บนโต๊ะ เพื่อรองรับ
แป้งนุ่มหนับ วางลงปัด ขัดฉวี
มือคลึงนวด แป้งนวล จวนดูดี
พอได้ที่ พักต่อ รอเวลา
แบ่งแป้งออก จับยืด ให้ยาวก่อน
หั่นเป็นก้อน ลูกเล็ก แล้วมองหา
เอี้ยวตัวหยิบ ตาชั่ง ยกขึ้นมา
ชั่งดูว่า ทุกลูก เท่าต้องการ
นำไม้บด กดกลิ้ง คลิงเป็นแผ่น
วงกลมแบน วางเป็นแถว แนวขนาน
ทำจนหมด รอแป้งขึ้น อีกไม่นาน
นำไส้ใส่ พอประมาณ ให้พอดี
ไส้ขนม นั้นมี อยู่สี่อย่าง
รสหวานบ้าง คาวบ้าง จุดหมายสี
ลูกค้าชม ไส้หมูสับ อร่อยดี
ไส้หวานมี สามแบบ มาดูกัน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
