ศิลปะของการวิพากย์วิจารณ์ "ลูกอม 4 เม็ด" ของเถาชิงจือ
ตอนที่คุณเถายังเป็นผู้อำนวยการของโรงเรียนชั้นประถมศึกษา
มีอยู่วันหนึ่ง เขาเห็นเด็กนักเรียนผู้ชายคนหนึ่งกำลังโยนก้อนหินใส่เพื่อนคนอื่นที่เรียนอยู่ในห้องเรียนเดียวกัน
เขาสั่งเด็กคนนั้นให้หยุดทันที และเรียกเด็กคนนั้นเข้าไปพบที่ห้องพักครูหลังเลิกเรียน เขาอยากจะให้บทเรียนกับเด็กคนนี้
เมื่อเด็กนักเรียนหวังโหย่วก็เข้ามาพบผู้อำนวยการเถา เขารู้ตัวว่าจะต้องโดนตำหนิแน่นอน แต่เมื่อพวกเขาได้พบกัน คุณเถากลับให้ลูกอมเม็ดที่ 1 กับเด็กนักเรียนแล้วพูดว่า "นี่เป็นรางวัลสำหรับเธอเพราะว่าเธอเข้ามาพบครูตรงเวลา"
หวังโหย่วรับลูกอมไว้อย่างแปลกใจ แล้วคุณเถาก็ยื่นลูกอมให้อีก "ลูกอมเม็ดที่ 2 นี้ก็เป็นรางวัลสำหรับเธอ เพราะว่าเธอเชื่อฟังครูตอนที่ครูบอกให้เธอหยุดทะเลาะกับเพื่อน เธอก็หยุด" นักเรียนตกใจมากขึ้นดวงตาเริ่มเบิกกว้าง
คุณเถาเอาลูกอมเม็ดที่ 3 ให้เด็กนักเรียนแล้วพูดขึ้นอีกว่า "ครูได้ไปสืบถามเรื่องราวที่เกิดขึ้นมาแล้ว เธอปาก้อนหินใส่เพื่อนคนนั้นเพราะว่าเธอเห็นว่าเขากำลังตีเพื่อนนักเรียนหญิงอีกคนนึงอยู่ เธอจึงอยากจะช่วยเพื่อนผู้หญิงคนนั้น เธอเป็นคนที่กล้าหาญมากที่กล้าต่อสู้กับคนไม่ดี ลูกอมเม็ดที่ 3 นี้ จึงสมควรเป็นของเธอ"
เด็กผู้ชายรู้สึกซาบซึ้งและก็ร้องไห้ออกมา เขาพูดขึ้นมาว่า "คุณครูเถาครับ คุณครูต่อว่าหรือตีผมเถอะครับ ผมเป็นคนผิดเอง ผมไม่ได้ต่อสู้กับคนไม่ดี เด็นคนนั้นก็เป็นเพื่อนผมเหมือนกัน ผมไม่ควรโยนก้อนหินใส่เขาเลย"
คุณเถายิ้มออกมา เขาส่งลูกอมเม็ดที่ 4 ให้กับเด็กชาย "ในเมื่อเธอรู้ตัวว่าเธอมีความผิดและยอมรับ ครูก็จะให้รางวัลกับเธอเป็นลูกอมอีกเม็ด นี้เป็นเม็ดสุดท้าย และครูคิดว่าการพูดคุยของเราวันนี้จบลงแล้ว"
ขอบคุณเนื้อหาในหนังสือจาก
พลังของการบอกใบ้ 100 วิธีการบอกใบ้ ที่จะช่วยให้ลูกประสบความสำเร็จตลอดชีวิต
มันคงจะดีมากเลยนะครับ ถ้าเราอบรม สั่งสอน จากการ"จับถูก"และส่งเสริมสิ่งนั้น แทนการ"จับผิด"
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
