2 ต.ค. 2020 เวลา 12:24 • ปรัชญา
“เอาชนะความกังวลด้วยวิธีแบบเด็กอนุบาล”
1
เรื่องในวันนี้เกิดขึ้นจากการพูดคุยกับเพื่อนคนหนึ่ง
ตอนนี้เธอกำลังเรียนปริญญาโท (MBA) ในสถาบันที่ว่ากันว่ายากเป็นลำดับต้น ๆ ของประเทศ การเรียนการสอนใช้ภาษาอังกฤษทั้งหมด
เธอปรึกษาผมว่า “รู้สึกกังวล” เพราะต้องเรียนวิชาที่ตัวเองไม่ถนัด (สถิติ รวมถึงวิชาประเภทคำนวณ)
เนื่องจากเธอจบมาจากสายสังคม และทำงานในสายสังคมมาโดยตลอด จึงรู้สึกเครียดมากเพราะกลัวสอบไม่ผ่าน
และยังเล่าว่า เพื่อนร่วมคณะคนหนึ่งถึงกับร้องไห้ออกมาหลังจากจบคลาสเรียน
ทั้งที่คนที่มาเรียนแต่ละคนก็มีประวัติการเรียน การทำงานที่ดี หลายคนจบมาจากต่างประเทศด้วยซ้ำ
ผมถามกลับว่า ที่กังวลเพราะเป็นวิชาที่ไม่ถนัดใช่หรือไม่ แล้วการเรียนการสอนที่ต้องใช้ภาษาอังกฤษล่ะรู้สึกกังวลด้วยรึเปล่า?
เธอตอบว่า กังวลเพราะเป็นวิชาที่ไม่เคยเรียนมาก่อน ส่วนการเรียนการสอนด้วยภาษาอังกฤษไม่กังวลอะไร เพราะต้องใช้ภาษาในการทำงานทุกวันอยู่แล้ว
เรื่องนี้มีคำตอบอยู่ในตัวเอง
ลองนึกย้อนกลับไปวันแรกที่เราเข้าเรียนชั้นอนุบาลดูสิครับ
เด็กน้อยที่ไม่เคยออกจากอ้อมอกของพ่อแม่มาก่อน แล้วอยู่ ๆ ต้องออกไปพบเจอโลกภายนอก
ต้องเจอเด็กคนอื่น เจอคุณครู เจอสิ่งแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคย
แค่คิดก็กังวลจนต้องร้องไห้โฮออกมาแล้วใช่มั้ยครับ
แต่หลังจากนั้นไม่นาน เราก็เริ่มปรับตัวได้ เริ่มสนุกที่ได้เล่นกับเพื่อน ๆ ได้เรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ
ความกังวลที่เคยมีเมื่อครั้งก่อนเข้าเรียนก็สลายหายไปหมด
นั่นเป็นเพราะเราเปิดใจที่จะเรียนรู้ เมื่อหนีไม่ได้ก็เข้าไปทำความรู้จักมันซะ
พอเริ่มคุ้นเคย สิ่งแปลกใหม่เหล่านั้นก็กลายเป็นเรื่องปกติในชีวิตเรา
เราไม่รู้สึกกลัวในการเจอเพื่อนใหม่ เจอคุณครู และได้เรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ อีกต่อไป
เป็นเพราะเรามีประสบการณ์มากพอที่จะเอาชนะความกังวลได้แล้วนั่นเอง
“ที่กังวลเพราะไม่รู้
เมื่อไม่รู้จึงต้องเรียนรู้
เรียนรู้แล้วจึงมีประสบการณ์
เมื่อมีประสบการณ์ก็จะเลิกกังวล”
ตอนนี้เราไม่ใช่เด็กอนุบาลแล้วแต่เราก็ยังรู้สึกกังวลอยู่ นั่นเพราะเรากำลังเผชิญหน้ากับสิ่งที่ไม่รู้จัก
ลองทำตัวเหมือนเด็กอนุบาลเวลาที่ต้องไปโรงเรียนดูสิครับ
ไม่ต้องมีเงื่อนไข ไม่ต้องมีข้อแม้ใด ๆ แค่เปิดใจให้กว้างเรียนรู้สิ่งใหม่
แล้วประสบการณ์จะให้คำตอบที่ดีที่สุดกับเราเอง
#Leaderคิดอย่างผู้นำ
โฆษณา