Nano Machine
Author(s) 한중월야
ไม่แน่ใจว่าติด lc รึยัง
ถ้ามีแล้วรบกวนบอกด้วยนะครับ
สนับสนุน ค่าขนมลูกผู้แปล ทรูมันนี่ 0836246594 ขอบคุณครับ
ตอนที่ 20: เป็นเจ้าเรียกร้องเอง (2)
"เอาล่ะ! รักษาระยะห่างของเจ้า! หากเกิดอุบัติเหตุอีกข้าจะไล่เจ้าออกจากสำนัก!”
“มาโด!”
การฝึกอบรมเริ่มขึ้น อย่างไรก็ตามอิมเพ็งมุ่งเน้นไปที่คน ๆ เดียวเท่านั้น ศิษย์คนอื่น ๆ มีเวลาฝึกสองสัปดาห์ด้วยกัน แต่จุนเยวุนไม่มีเลย เห็นได้ชัดว่าเขาจะทำพลาด และปัญหาเกี่ยวกับการฝึกฝนในวันนี้คือพวกเขาใช้ดาบจริง จากอุบัติเหตุในการฝึกดาบครั้งล่าสุดอิมเพ็งจึงรู้สึกหงุดหงิด
'บ้าเอ้ย! ข้าติดอยู่กับเขาได้ยังไง! '
ไม่มีใครอยากใกล้จุนเยวุน ตั้งแต่ที่เขาถูกพาไปที่ห้องยาและอิมเพ็งก็เสนอให้จับสลาก น่าเสียดายที่เขาได้เด็กคนนั้นเข้ากลุ่มของเขา
'ได้โปรดอย่าทำพลาด เพียงเพราะเจ้าไม่ได้ฝึกมากนัก '
อย่างน้อยจุดที่ เยวุน อยู่ต้องการเขาน้อยที่สุด อิมเพ็งก็แสดงธงสีแดงที่เรียกให้มีการเปลี่ยนแปลงรูปแบบแรก
ศิษย์ทำตามขั้นตอนที่เหมาะสมอย่างรวดเร็วเพื่อขยับเข้าที่ คนที่ต้องเคลื่อนไหวมากที่สุดอยู่แถวหน้าในขณะที่หัวหน้ากลุ่มที่อยู่ตรงกลางจำเป็นต้องนำคนอื่น ๆ อย่างดี
"ดี!" อิมเพ็งตะโกน ทุกคนทำได้อย่างสมบูรณ์แบบไม่มีผิดพลาด มูคิมหยิ่งผยองและโอ้อวด แต่เขาก็จัดการกลุ่มของเขาได้ดีและทำให้พวกเขาทำตามคำสั่งของเขา และสำหรับจุนเยวุน ...
'ฮะ?'
เขาทำได้ดีทีเดียว ซึ่งแตกต่างจากศิษย์คนอื่น ๆ ที่มีช่วงเวลาที่ยากลำบากในการติดตามการก่อตัวในช่วงแรก จุนเยวุน กำลังติดตามอย่างดีทีเดียว
'เขาทำตามสิ่งที่คนอื่นกำลังทำอยู่?'
อิมเพ็งอยากรู้อยากเห็น แต่เขาเพิ่งคิดได้ว่า เยวุน ลอกเลียนแบบคนอื่นได้ดี ปัญหาของรูปแบบนี้คือศิษย์ต้องรักษารูปแบบไว้โดยไม่ต้องเคลื่อนไหว
“ รักษารูปแบบ!”
ศิษย์ต้องถือดาบและโล่และยืนนิ่งอยู่พักหนึ่ง สิ่งนี้ต้องการความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ ทุกคนมือถือดาบและโล่ แต่แขนของศิษย์ที่อ่อนแอกว่าเริ่มสั่น
หากโล่สั่นและปะทะกับโล่อื่นจะมีเสียง มันไม่ดังเมื่ออยู่ระหว่างโล่ไม้ แต่เสียงดังระหว่างโล่เหล็กนั้นชัดเจนมาก
"อดทนมันไปด้วยกัน! อย่าแม้แต่คิดจะเอาชนะกลุ่มอื่นด้วยความอดทนแค่นั้น!”
อิมเพ็งตะโกนและศิษย์ก็กัดฟัน อิมเพ็งโกรธที่ยังมีศิษย์ที่ยังรักษากระบวนไม่ได้ แม้ผ่านไปสองสัปดาห์ จุนเยวุน ซึ่งเป็นที่รู้กันว่ามีพลังภายในเป็นศูนย์อาจจะไม่สามารถทนได้ อิมเพ็งหันมาหาเขา
'…อะไร? ทำไมเขายังไม่เป็นอะไร? '
จุนเยวุน มองไปข้างหน้า โดยไม่มีวี่แววของความเหนื่อยล้า ดาบและโล่ของเขาไม่ขยับสักนิ้ว
'เขาเพิ่งกลับมาจากห้องยาจริงๆหรือ?'
อิมเพ็งก็เห็นได้ชัด มันน่าประหลาดใจที่ได้เห็น เยวุน ติดตามกลุ่มได้ดีมาก มุมมองของ เขาที่มีต่อ เยวุน เริ่มเปลี่ยนไป และเมื่อศิษย์ครึ่งหนึ่งเริ่มสั่นอิมเพ็งก็ชักธงสีเหลือง
จากนั้นศิษย์ก็เคลื่อนไปรอบ ๆ เพื่อเปลี่ยนรูปแบบ รูปแบบที่สองเป็นครึ่งวงกลมรอบเป้าหมายเพื่อไม่ให้ศัตรูหนีไปไหน
"ใช่! ช้า!"
ศิษย์ได้ก้าวไปข้างหน้าเพื่อกดดันศัตรู ไม่มีใครทำผิดพลาดและพวกเขาก็ทำเสร็จ โดยไม่ล้มเหลว
"ดี! ดีมาก!" อิมเพ็งตะโกนและมูคิมก็ประหลาดใจ นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาคาดหวัง
'ทำไมเขาถึงไม่ทำผิดพลาดเลย?'
เยวุน น่าจะทำผิดพลาดไปบ้างแล้ว แต่ อิมเพ็ง ก็ไม่ได้ตั้งคำถามใด ๆ แต่เขากลับปรบมือให้กลุ่มสำหรับรูปแบบที่ดี ซึ่งหมายความว่าไม่มีใครทำผิดพลาด เยวุน อยู่ด้านหลังทำให้ มูคิม มองไม่เห็นเขาในขบวนแรก แต่ตอนนี้เขาสามารถมองเห็นเยวุนได้แล้ว
'อะไร?'
เยวุน ดูดี รูปแบบนี้ยากที่จะรักษาเนื่องจากพวกเขาต้องแกว่งดาบจากบนลงล่าง แต่ เยวุน ก็ไม่ได้ดูเหนื่อยเลย
'เขาไม่ได้เรียนรู้ศิลปะการต่อสู้เลยเหรอ?'
จาฮุนยืนอยู่ใกล้กับ เยวุน แต่แขนขวาของเขายังสั่น มันยากที่จะเชื่อ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อ จาฮุน มาจากหนึ่งในตระกูลระดับสูง
'ไอ้ชั้นต่ำ ข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้าได้รับความดีไปทั้งหมด
จากนั้นเขาก็คิดว่าเขาควรทำให้ เยวุน ต้องรับความอับอาย มูคิมส่งกระแสจิตถึงจาฮุน
[ถ้าเจ้าได้ยินข้า พยักหน้า]
จาฮุนเริ่มแปลกใจ แต่เขาก็นิ่งและพยักหน้าเล็กน้อย การส่งข้อความต้องใช้พลังภายในอย่างน้อยสามสิบปีขึ้นไป
[ในรูปแบบที่สามย้ายตามคำสั่งของข้า]
มูคิมส่งคำพูดให้กับจาฮุนที่ยิ้มและพยักหน้าตอบรับ หลังจากนั้นไม่นานอิมเพ็งก็แสดงธงสีน้ำเงินสำหรับขบวนที่สาม
นี่เป็นสิ่งที่ยากที่สุดเนื่องจากต้องเรียงโล่เข้าด้วยกันและดาบก็แทงเข้าไประหว่างพวกเขาเพื่อสร้างแนวป้องกันที่แข็งแกร่ง
'ง่ายนิดเดียว'
เยวุน ได้เรียนรู้การก่อตัวทุกรูปแบบผ่านการจำลองของนาโน ดังนั้นการทำตามจึงเป็นเรื่องง่าย ศิษย์คนอื่น ๆ ระมัดระวังในการผลักดาบผ่านเพื่อไม่ให้แทงคนตรงหน้า
“ ระวัง แต่ก็เร็วด้วย! ทำมัน!"
การเปลี่ยนแปลงรูปแบบช้าลงและอิมเพ็งตะโกนด้วยความโกรธ แต่ในไม่ช้าการก่อตัวก็เสร็จสมบูรณ์ จุนเยวุนอยู่ตรงกลางของโล่ แต่ศิษย์ที่ต้องวางดาบผ่านด้านหลังคือจาฮุน สิ่งที่เหลือให้พวกเขาทำตอนนี้คือดำรงตำแหน่ง
'ข้าเห็นก้นของเจ้า'
จาฮุนยิ้มและยกขาขึ้น จากนั้นเขาก็มุ่งเน้นพลังภายในเพื่อเตะ เยวุน ให้เขาล้มลง
'เจ้าชั้นต่ำเหมาะสำหรับการคลานบนพื้นดิน!'
เขาไม่สามารถส่งเสียงได้ ดังนั้นเขาจึงวางเท้าลงบนก้นของ เยวุน เยวุน มองย้อนกลับไปที่ความรู้สึกของรองเท้าที่ก้นของเขาและเขาก็เลื่อนสายตาขึ้นไปดู จาฮุน
'อะไร? กล้าดียังไง!'
จาฮุนไม่ชอบที่ เยวุน จ้องมองเขาอย่างเย็นชามันจึงทำให้เขาโกรธ เขาส่งพลังภายในที่แข็งแกร่งมากขึ้นเพื่อเตะเขา ทันใดนั้น
"ฮึ!"
ก้นของเยวุน ก็สบัดและดัน จาฮุน ไปทางด้านหลัง จาฮุนกลิ้งไปกับพื้นและทรุดตัวลง เขาไม่เข้าใจสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น
'มันเป็นพลังภายในจากก้นของเขา ... !'
มันแข็งแกร่งกว่าพลังงานของเขามาก ขณะที่เขาอยู่บนพื้นมีคนมาหาเขาและขมวดคิ้วด้วยความโกรธ
“ เจ้าอีกแล้วเหรอ”
มันคืออิมเพ็ง เขารู้จักจาฮุนตั้งแต่ตอนที่จาฮุนเป็นคนแทงศิษย์ที่ 23 เขาตกใจมากและพยายามจะลุกขึ้น
อย่างไรก็ตามความเจ็บปวดพุ่งขึ้นจากเท้าของเขาและเขาไม่สามารถยืนได้ มันเป็นผลพวงจากการสะท้อนของพลังภายใน จาฮุน แทบจะยืนไม่ได้และเขาเห็น จุยเยวุน ยิ้มเยาะอยู่ข้างหลัง อิมเพ็ง
เขากัดริมฝีปากด้วยความโกรธ แต่อิมเพ็งยังโกรธและเอื้อมมือไปหาไม้กระบองสีดำที่เอวของเขา
“ กัดปากเหรอ? ตอนนี้เจ้าโกรธอาจารย์ของเจ้าแล้วหรือ? ฮะ?!"
“มะ ไม่! ไม่ใช่ว่าข้าเป็นแค่…ก้นของเขา…”
“ก้น? เจ้าต้องเป็นบ้าแน่!”
"หึก!'
อิมเพ็งรีบหยิบไม้กระบองของเขาออกมาแล้วกระแทกเข้าที่ท้องของจาฮุน จาฮุนจับท้องของเขาและล้มลงกับพื้น อิมเพ็งกระซิบกับเขาว่า
“ เจ้าทำเสียเวลาไปสามวัน จนกว่าเจ้าจะนอน เจ้าจะได้รับการฝึกพิเศษกับข้าเป็นการส่วนตัว”
“ มะ..ไม่นะ …ผู้สอน .. ”
จาฮุนพยายามอธิบายและอิมเพ็งทำท่าทางจะเหวี่ยงไม้กระบองอีกครั้ง จาฮุน ตอบอย่างรวดเร็ว
“ มาโด!”
ศิษย์กลุ่มที่ 8 ยิ้มกว้าง จาฮุนเป็นพวกพ้องของมูคิมและพวกเขาก็ดีใจที่เขาถูกลงโทษ เนื่องจากเขาได้ทำสิ่งที่ไม่ดีบางอย่างกับกลุ่ม
จากนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงใครบางคนขบฟันของเขา จุนมูคิมโกรธ แผนการของเขาล้มเหลว
'จุน ... เย ... วุน... .!'
ตั้งแต่ตอนที่ 21 ขออนุญาตมีค่ากาแฟนะครับ ทุกๆตอนที่4และ8 ของทุก10ตอน จะเปิดฟรีครับ ขอบคุณครับ
ติดตามต่อได้ที่ https://www.amnovel.com/login.php
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
