Astronaut, Beauty Rose and the secret star.
เรื่องราวของนักบินอวกาศ ผู้หลงรักดอกไม้
ดอกไม้สีหวาน เธอเบ่งบานงดงามกว่าใคร ๆ
สีชมพูแกมขาว กลีบดอกเรียงร้อยสวยสม
นักบินอวกาศตกหลุมรักแม่ดอกไม้ทันใด
นักบินอวกาศกำลังเดินทางไปขึ้นยานอวกาศลำโต
ยานที่กำลังเตรียมพุ่งทะยานขึ้นสู่ฟากฟ้า
ลอยล่องสู่จักรวาลเวิ้งว้างอันไร้แรงโน้มถ่วง
จมลึกดำดิ่งไปในห้วงนิรันดร์แห่งหมู่ดาวและกาแล็กซีน้อยใหญ่
การผจญภัยที่อาจนำไปสู่การรู้แจ้งแถลงไขในความลับของจักรวาล
ลาลับจากโลกไปแสนนาน เดินทางออกไปยังที่ที่ไกลแสนไกล
แต่แล้วอย่างไรเล่า จักรวาลนั้นอาจไม่มีเธอ, แม่ดอกไม้
จักรวาลอาจมีหมู่ดาวร้อยพัน แต่ไม่มีดอกไม้อันสวยสมดอกนี้
จักรวาลอาจมีดาวเคราะห์ลึกลับน่าค้นหา แต่ผืนหญ้าบนดาวเคราะห์ดวงนั้น อาจให้กำเนิดเธอมิได้
จักรวาลอาจไร้สภาวะยึดเหนี่ยวใด ฉันอาจลอยล่องได้สมดั่งใจ แต่หากไร้แรงโน้มถ่วงแล้วไซร้ จะตกหลุมรักเธอได้อย่างไร...แม่ดอกไม้ของฉัน
นักบินอวกาศวิ่งออกจากแถวทันใด
เหล่าสหายนักบินอวกาศหันมามองฉับพลัน, นั่นเขาเป็นอะไร เหตุใดวิ่งหนีไปอย่างนั้น
เหล่าสหายกวักมือเรียกเขาให้ไปด้วยกัน ประตูยานลำใหญ่เปิดอ้ารอรับหน่วยผู้กล้าแห่งประวัติศาสตร์ เตรียมพร้อมพาเหล่านักบินอวกาศพุ่งทะยานสู่ฟากฟ้า
การค้นพบความลับแห่งจักรวาล ดาวเคราะห์ดวงใหม่ที่ยังไม่เคยมีใครได้เหยียบย่ำ, ความฝันของมนุษยชาติ, ความฝันของนักบินอวกาศก็เช่นกัน
แต่ความฝันนั้นจะสำคัญไฉน
หากการร่วมเดินทางไป
...ไม่มีเธอ
นักบินอวกาศ หันหลังวิ่งกลับว่องไวเพื่อไปหาแม่ดอกไม้, คงไวเสียกว่าจรวดลำใหญ่ที่ต้องวิ่งเหนือความเร็วแสงเพื่อตัดผ่านหลุมดำของอวกาศ
นักบินอวกาศวิ่งไม่คิดชีวิต
อย่างไม่คิดหันหลังกลับ
.
เสียงเรียกจากพ้องเพื่อน
ดวงดาวสุดลึกลับ
จรวดลำใหญ่
อวกาศสุดกว้างไกล
แล้วอย่างไร
อื่นใด ไม่สำคัญ
.
ไม่อาจทำให้ฉันหันหลังกลับไป
แล้วทอดทิ้งเธอ
นักบินอวกาศวิ่งสุดฝีเท้า
วิ่งเพื่อมาหา...เธอ แม่ดอกไม้
เขาวิ่งมาถึงที่ของเธอ ที่ที่เธอควรจะอยู่
ที่ที่เขาคิดว่าจะเก็บรักษาเธอไว้อย่างดีได้
แต่แล้วนักบินอวกาศกลับต้องใจสลาย
ที่แห่งนี้ ว่างเปล่า ..ไม่มีเธอ..
นักบินอวกาศกระวนกระวาย
เขาร้องไห้ฟูมฟาย วิ่งหาแม่ดอกไม้จนทั่ว
เขาวิ่งถามผู้คนที่เดินผ่านไปมาบนท้องถนน
ว่าเห็นแม่ดอกไม้แสนงามของเขาหรือไม่
เธอเลือกจากไป
เธอจากไปพร้อมกับชายอื่นใด
หรือใครหน้าไหนมาขโมยแม่ดอกไม้ของเขาไป
นักบินอวกาศเฝ้าควานหา
น้ำตานับร้อยหยดตกลงมาจากดวงตาอันแสนเศร้า…หยดแล้วหยดเล่า
สองขาอ่อนล้า
ไม่มีวี่แววของแม่ดอกไม้
ไม่มีสัญญาณแจ้งเตือน
ไม่มีจดหมายร่ำลา
ไม่มีคำบอกกล่าว
ไม่มีคำสารภาพว่าเธอทำผิดที่ใด
ไม่มีคำด่าทอว่าเขาทำผิดที่ใด
ไม่มีคำทิ้งทวน ฉันขอโทษ
ไม่มีคำทิ้งทวน ฉันรักเธอ
ไม่มีแล้ว..แม่ดอกไม้
นักบินอวกาศแทบสิ้นใจ
เสียงยานอวกาศลำใหญ่ แหวกม่านฟ้า
พุ่งทะยานขึ้นสูงไปเหนือเมฆ สู่จักรวาลกว้างใหญ่
ทิ้งเส้นสายทางยาวสีขาวพาดผ่านท้องฟ้า เป็นหลักฐานถึงการจากไปแห่งประวัติศาสตร์
นักบินอวกาศหันหลังมองตามเสียงฉับพลัน
ยานอวกาศลำใหญ่ ยิ่งสูงขึ้นไปยิ่งเล็กลงถนัดตา
เล็กลง เล็กลง จนหายลับไป เพื่อไปสัมผัสสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่า จักรวาลกาลนิรันดร์..
นักบินอวกาศทรุดเข่าลง
ไม่มีแล้วการไขความลับของดาวดวงใหม่
ไม่มีแล้ว...แม่ดอกไม้
.
.
.
ไม่มีสิ่งใดหลงเหลืออีกต่อไป
แล้วในวันนั้น หัวใจของนักบินอวกาศ
ก็พังทลายแตกสลายไม่มีชิ้นดี
‘เจ็บปวดเหลือเกิน
เจ็บปวดกับความว่างเปล่าที่มี
ที่ฉันเจ็บปวดอยู่ตรงนี้
ฉันเจ็บปวดกับสิ่งใด แม่ดอกไม้ตอบฉัน
จักรวาลผู้ยิ่งใหญ่ หากท่านรู้ โปรดแถลงไข
...
ฉันเองไม่อาจแน่ใจ
สิ่งใดทำให้ฉันเจ็บปวดมากกว่ากัน’
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
