- ความเปลี่ยนแปลงคือสิ่งที่แน่นอน -
โมง โมง โมง 3 โมงเช้าเสียงฆ้องตี กลองยาวเริ่มบรรเลงเปิ๊งบ่อมป๊ะ
เพื่อเริ่มขบวนแห่กฐิน
ประเพณีประจำหลังออกพรรษา หนุ่มสาวออกมารำหน้าขบวน ผู้เฒ่าผู้แก่จูงมือเด็กน้อยร่วมทางบุญ
หลังเสร็จจากเดินขบวนเด็กๆก็แยกย้ายวิ่งเล่นกันไป บ้างก็วิ่งดิ่งไปหาคนขายลูกโป่งตัวการ์ตูน บ้างก็พากันไปยังตู้ไอติมที่ตั้งอยู่ในโรงทานเพื่อแจกจ่ายให้กับคนที่มาร่วมงาน
สิ่งเล็กๆน้อยๆเหล่านี้ทำให้เด็กๆได้ซึบซับไปโดยไม่รู้ตัวว่าการมาวัดวาอารามเป็นเรื่องสนุก จะมีของเล่น มีเพื่อนๆให้มาวิ่งไล่จับกัน
มีโอกาสได้แสดงความสามารถด้วยการไม่ยอมผูกลูกโป่งไว้ที่ข้อมือ
ปล่อยๆจับๆด้วยความชำนาญพร้อมรอยยิ้มเท่ๆ ที่มีเสียงออกมาว่า "ทำได้ป่ะล่ะ"
และก็ปิดการแสดงด้วยรอยน้ำตาที่พลาดปล่อยหลุดมือไปในตอนจบ
อย่างไรจุดประสงค์ของประเพณียังคงดำเนินอยู่ ส่วนที่เหลือคือหน้าที่ของผู้ใหญ่ที่
จะจัดสรรสภาพแวดล้อมอย่างไรให้เด็กซึบซับรับบทบาทในการสืบทอดต่อไป
อาจจะมีการเปลียนแปลงไปจากเดิมบ้างแต่ห้ามไม่ได้ที่จะไม่เปลี่ยนแปลง
เพราะยุคสมัยและสภาพแวดล้อมมันเปลี่ยนไป
และนี้ก็เป็นอีกหนึ่งมุมมองของเดอะ ชาวบ้าน
- ให้ภาพและสี ผสานความทรงจำเข้าด้วยกัน -
ฝากติดตามในช่องทางอื่นๆด้วยนะครับ ^ ^
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
