"สวัสดีค่ะขอกอดให้หายคิดถึงหน่อยน้า"
น้ำเสียงที่คุ้นหูด้วยระดับเสียงคงที่ มีพลัง นุ่มนวล ไพเราะและสัมผัสได้ถึงความจริงใจจากคุณศิริงาม 'พี่จิ๋ม' ผู้ซึ่งออกมาต้อนรับด้วยตัวเองที่หน้าประตูบ้าน. ความเป็นกันเองและเอาใจใส่ที่ฉายออกมาทางแววตาทำให้การเดินทางจากปักษ์ใต้ของหนุ่มเอ็มที่มีความยุ่งยากเล็กน้อยจากความล่าช้าของเครื่องบินบวกกับสภาพอากาศที่แปรปรวนนั้น ....ถูกลืมเลือนไปจนหมดสิ้น
หลังจากสวมกอดทักทายกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว....เอ็มใช้สายตาสำรวจ เงยหน้ามองแผ่นมุงหลังคาบ้านด้วยความชื่นชม ปล่อยใจลอยตามลมคิดไปต่างๆนานา แต่กลับมารู้สึกตัวอีกที ก็พบว่าตัวเองได้มานั่งที่เก้าอี้ไม้ตรงที่ชานบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้......กว่าความรู้สึกกลับมาอยู่กับตัวเองได้ ก็เมื่อได้รับผ้าเย็นๆชื่นใจด้วยกลิ่นน้ำอบน้ำปรุง ที่ได้ปลุกสติและเรียกความสดชื่นขึ้นมา..มันเหมือนตื่นในภวังค์
ถ้วยชาดินเผาที่วางอยู่ตรงหน้านั้นเล่า ดูแค่ปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นงานทำมือที่ถึงแม้ว่ายังมองเห็นความไม่เท่ากันของขอบถ้วยและการลงสีที่ไม่สม่ำเสมออย่างชัดเจน....แต่มันดูแข็งแรง แฝงเสน่ห์และดูเหมือนมีอารมณ์ขี้อายซ่อนในผิวของถ้วยชานั้นด้วย ....
...ในขณะที่เอ็มกำลังเพลินกับการพิเคราะห์ถ้วยชาอยู่ พลันต้องหยุดชะงักด้วยเหตุว่าประสาทรับกลิ่นทำงานไวมาก และตั้งข้อสงสัยไปยังสมองทันทีว่า ตัวเองได้กลิ่นหอมของชาชนิดหนึ่งบวกกลิ่นถ่านไม้....ในระหว่างที่สมองกำลังประมวลข้อมูลอยู่นั้น เสียงคำตอบแว่วหวานจากด้านหลังก็ดังมาเฉลยทุกอย่างว่า...."วันนี้พี่ขอเสิร์ฟชาดอกคำฝอยผสมหญ้าหวานนะคะ"
แค่เพียง 3-4นาที ...บ้านงามแสงเดือนก็ได้สร้างประสบการณ์และปลูกความทรงจำที่ดีให้กับเอ็มขึ้นมาในทันที....ซึ่งเชื่อว่าไม่ว่าเวลาจะผ่านไปยาวนานแค่ไหน เอ็มจะไม่มีวันลืมห้วงเวลานี้ได้เลย....
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
