ที่ที่มีแต่ความอ้างว้าง ที่ที่มีแต่คนแปลกหน้า ที่ที่มีแต่คนเอารัดเอาเปรียบ ที่ที่ฉันเคยเสียน้ำตาให้คนใจร้ายเกือบทุกวัน ที่ฉันพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ใช้ความอดทนอดกลั้น ความพยายามที่จะบอกตัวเองว่าเดี๋ยวก็เช้าแล้ว เดี๋ยวก็เช้าแล้ว ฉันกินอะไรลงไปทุกทุกวัน มันเป็นอาหารที่รสชาดไม่มีเลยจะว่าจืดก็จืด บางวันฉันมองฉันจินตนาการถึงเมืองไทยบ้านฉัน ฉันถึงจะกินข้าวลงท้องได้ จริงนะ มันสุดสุด ฉันอาจจะเล่าไม่หมดไว้มีเวลาจะมาเล่าให้ฟังอีกครั้งนะคะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
