เพชรพระอุมา นิยายอมตะ 56 ปี กับบริบทที่เปลี่ยนไป
เมื่อหลายวันก่อน ผมได้ฟัง Podcast The Power Game Ep.75 ซึ่งเป็น Ep. สุดท้ายของ ซีซั่นนี้ ถือเป็น Podcast อันหนึ่งที่ดีมาก ๆ ที่บอกเล่าเรื่องราวของการเมืองที่มีความเป็นกลางไม่เอนเอียงไปฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมากจนเกินไป
ใน Podcast นั้นมีช่วงหนึ่งที่บอกเล่าถึงเรื่องราวบริบท ทางความคิดของคนทั้ง 2 รุ่น ว่าทำไมถึงแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง นั่นเป็นเพราะการรับรู้ข้อมูลข่าวสารที่แตกต่างกันนั่นเอง
และได้เปรียบเทียบว่าเหมือนกับการอ่าน เพชรพระอุมา ในเมื่อ 25 ปีที่แล้ว กับอ่านตอนนี้ ความรู้สึกที่ได้ มันก็ไม่เหมือนกัน ความคิดที่มีต่อ ตัวละครและเค้าโครงเรื่องก็แตกต่างกัน
ซึ่งผมเอง อินมาก ๆ เพราะพึ่งได้เริ่มจับ นิยายเรื่องนี้ขึ้นมาอ่านนั่นเอง (พึ่งเริ่มได้ภาคแรก)
และรู้สึกแบบเดียวกับที่ พี่ตุ้มได้บอกเล่าเลย
เพราะว่าบริบท ของการเดินเรื่องในตอนแรกนั้น เน้นไปในเรื่องของการเข้าป่าเพื่อล่าสัตว์ เพื่อความบันเทิง สำหรับในสมัย 50 ปีก่อน ก็คงจะเป็นเรื่องบันเทิง ของคนที่ มีฐานะ ในสังคมยุคนั้น ที่เห็นเรื่องแบบนี้เป็นปกติ ตอนนั้นน่าจะยังไม่มีกฎหมายห้ามล่าสัตว์จริง ๆ จัง ๆ สักเท่าไหร่เหมือนในสมัยนี้
สัตว์ป่าก็ยังคงชุกชุม ป่าไม้เองก็คงมีพื้นที่มากมายกว่าในตอนนี้มาก
กลับกันในบริบทของยุคปัจจุบัน ยุคที่ เราเริ่มตื่นตัวกับการ ให้ความสำคัญกับการอนุรักษ์ และความเห็นอกเห็นใจ มองสัตว์โลกเป็นเสมือนเพื่อนร่วมโลก มากกว่าเป็นเพียงเครื่องมือในการดำรงชีวิต เรามีการเสียสละครั้งยิ่งใหญ่ ของ คุณ สืบ นาคะเสถียร ที่ทำให้คนหันมามองเรื่องการเบียดเบียน สัตว์ และ ป่า อย่างจริงจัง และเมื่อไม่นานนี้ เราก็เห็นในเรื่องของคดี เสือดำ ที่ผู้มีอำนาจบางคน ได้กระทำการบางอย่าง ในการละเมิดชีวิตบริสุทธิ์ อีก 1 ชีวิต
ยุคนี้ เรามองเรื่องของการ ฆ่าสัตว์เพื่อการบันเทิงเป็นสิ่งที่ผิด มากกว่าในยุคก่อนมากนัก เรียกว่าคนละมุมมองเลยก็ว่าได้
จึงไม่แปลกเลยว่า ถ้าคนยุคนี้สมัยนี้ จะมีความคิดที่แตกต่างจากคนในยุคก่อน หนึ่งในสาเหตุนั้น ก็คงจะเป็นในเรื่องของการรับรู้ข้อมูลข่าวสารนี่แหละ
แต่ใช่ว่าเรื่องมุมมองนี้ จะทำให้การอ่านเพชรพระอุมา สนุกน้อยลงนะครับ ต้องบอกเลยว่า นิยายอมตะเรื่องนี้ ทำให้ติดได้งอมแงม เสียจริง การพจญภัยแสนสนุกของ คณะของสุดยอดพราน อย่าง รพินทร์ ไพรวัลย์ ก็ยังคงน่าติดตาม และลุ้นระทึกอยู่เช่นเคย
สำหรับใครที่ไม่รู้จักนิยายเรื่องนี้มากนัก ผมมีเกร็ดความรู้เล็ก ๆ น้อย ๆ มาฝาก
เพชรพระอุมา ถูกเขียนขึ้นครั้งแรกเมื่อ ปี 2507 และเขียนจบในปี 2533 โดยนามปากกาของ พนมเทียน
รวมระยะเวลาในการประพันธ์ทั้งสิ้น 25 ปี 7 เดือน กับ 2 วัน
โดยแรกเริ่มเดิมที พนมเทียน มีสัญญาในการ ตีพิมพ์นิยายเรื่องนี้เพียง 8 เล่มจบเท่านั้น กับสำนักพิมพ์แห่งแรกแต่พอพิมพ์ออกมาแล้วได้รับความนิยมล้นหลาม เลยต่อจาก 8 เล่ม เป็น 10 เล่ม จนท้ายสุด 15 เล่ม
ด้วยความนิยมที่ไม่เคยเสื่อมคลายไป จึงได้ถูกตีพิมพ์ซ้ำแล้วซ้ำอีกหลายต่อหลายครั้ง จนถูกออกจำหน่ายในรูปแบบของพอคเก็จบุ๊ค จำนวน 99 เล่ม แต่ด้วยเนื้อหาที่ยิ่งใหญ่และใหญ่ยิ่งนั้น ก็ยังไม่สามารถจะจบเรื่องราวลงได้ สุดท้ายก็ได้ตีพิมพ์ ลงใน จักรวาลรายสัปดาห์ >>>หนังสือพิมพ์เดลินิวส์>>> และจักรวาลปืน รวม 19 ปี จึงจะจบเรื่องราวลงได้
สุดท้าย ก็เป็นสำนักพิมพ์ บ้านวรรณกรรม ที่ได้ ลิขสิทธิ์ อันถูกต้องจาก พนมเทียน ได้นำเรื่องราวทั้งหมดตั้งแต่ต้น จนจบ มาเรียบเรียง และตีพิมพ์ใหม่ จนกลายมาเป็น เพชรพระอุมาที่เราๆ ท่าน ๆ ได้เห็นกันในปัจจุบัน
ถือว่าเป็นนิยายยาวมากๆ เรื่องหนึ่งของไทย ที่มีฐานแฟนคลับคนอ่านมากที่สุดเลยก็ว่าได้ เพราะด้วยความยาวนานที่นิยายเรื่องนี้คงอยู่มา จึงทำให้มีผู้อ่านเพิ่มขึ้นๆ ในทุก ๆ ยุคสมัย และคิดว่านิยายเรื่องนี้ ก็คงจะอยู่ในใจของใครหลาย ๆ คนต่อไปอีกอย่างยาวนาน
ข้อมูลจาก : Wikipedia
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
