"คุณรู้ดีว่าความทรงจำไม่ได้คงอยู่อย่างอิสระ หรือไม่อาจควบคุมอย่างที่เข้าใจเสมอไป แท้ที่จริง เราอาจเลือกเก็บความทรงจำ ละทิ้งบางความทรงจำ กระทั่งสร้างความทรงจำที่ไม่เคยมีอยู่จริง ความทรงจำที่จะหล่อหลอมเราให้ดำรงตัวตนด้วยภาพพจน์อีกแบบหนึ่ง ภาพที่ไม่สะท้อนอยู่ในเศษชิ้นส่วนกระจกชิ้นใดเลยสักชิ้น หรือกล่าวอีกแบบ เราผลิตสร้างเรื่องราวจากคำลวง แล้วกล่อมให้คนอื่น (ที่อยู่เพียงริมขอบเศษกระจก มองเห็นได้แต่เพียงภาพพร่ามัว) เชื่อ โดยไม่จำเป็นต้องเห็นอย่างชัดเจนว่าภาพนั้นคือภาพเดียวกัน"
อ้างอิง:
นิธิ นิธิวีรกุล. (2558). ดังนั้นจึงสิ้นสลาย. กรุงเทพฯ: สมมติ.
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
