2 พ.ย. 2020 เวลา 16:53 • ปรัชญา
ทุกคนมีหน้า..ทุกสิ่งทำให้เมืองงดงาม
ทุกบ้านเมือง ทุกยุกต์ ทุกสมัย
จะเจริญ ก้าวไกล ด้วยเหตุผล
ชาวประชา รู้หน้าทึ่ แต่ละคน
ทุกตัวตน สามารถ ทำอะไร
อย่าหมายคิด อวดตัว คือคนเก่ง
เที่ยวยื้อเย่ง งานเขา เข้าแก้ไข
ละหน้าที่ ของตน ไม่สนใจ
มาก้าวก่าย ทั้งไม่รู้ เรื่องการงาน
ทั่วทุกเมือง ต้องมี ผู้รักษา
ความสามรถ อาจกล้า ตำรวจทหาร
หากไม่มี เมืองนั้น คงไม่นาน
ต้องแหลกลาน แพ้พ่าย ใครราวี
หากเมืองใด เจ้าเมือง ผู้เก่งกาจ
ประชาราษฎ์ ทั่วแคว้น แสนสุขขี
ประชาชน ทุกคน อยู่กินดี
จะไม่มี คนไหน ใครอับจน
เมืองไหนมี นักการเมือง ที่ปราดเปรื่อง
ความเจริญ รุ่งเรือง จะเห็นผล
เศษฐกิจ เฟื่องฟู ทุกชุมชน
ไม่ขัดสน ทุกคน มีงานทำ
หากเมืองใด ไม่มี ศิลปะ
วัฒน-ธรรมสวย ไม่ลึกล้ำ
ไม่มีสิ่ง สืบสาน คอยจดจำ
อารยธรรม มีแต่ จะเสื่อมลง
เมื่อเมืองใด ขาดซึ่ง นักประพันธ์
นิยายฝัน ไม่มี ให้ไหลหลง
คำภาษา หมดสลวย ในเผ่าพงศ์
ชีพดำรง มีแต่ เขาดูแคลน
เมืองแห่งใด ขาดนารี รูปงามโฉม
โอ้ประโลม ไม่มี ที่หวงแหน
ชวนอับอาย ทุกทิศ มิตรต่างแดน
ทั่วทั้งแคว้น หมดความ ภาคภูมิใจ
เมืองแห่งไหน ไร้เสียง ของดนตรี
ไม่อาจมี ความสุข ที่ผ่องใส
ขาดเสียงเพลง จรรโลง กล่อมหทัย
ความพริ้มเพริศ เลิศพิสมัย ไม่มีเลย
หากเมืองใด ไร้ความ ยุติธรรม
ถูกความชั่ว กลายกล้ำ นำเฉลย
ชาวประชา ดาหน้า พาเปรียบเปรย
ปล่อยละเลย เช่นนี้ ได้อย่างไร
ประชาราษฎ์ เดือดร้อน ทุกหัวระแหง
ต่างตะแบง ไม่รับ พาขับไส
ทุกหย่อมหญ้า ร้อนรุ่ม ดังสุมไฟ
ทั้งเมืองนั้น บรรลัย อย่างแน่นอน
ไม่อยากให้ บ้านเมือง พังย่อยยับ
ต้องสลับ สับเปลี่ยน และถอดถอน
ชักท่อนฟืน ห่างออก จากไฟฟอน
แม้มือร้อน ต้องทำ ด้วยจำทน
ให้ทุกคน หันใช้ ดำริคิด
ใช้ดวงจิต มุ่งมั่น ไม่สับสน
บ้านเมืองเรา เรารัก กันทุกคน
แล้วดั้นด้น ช่วยค้น หาความจริง
เพราะเรานั้น มีเพียง หนึ่งชีวิต
รักษาสิทธิ์ เอาไว้ เหนือทุกสิ่ง
ไม่ให้สูญ เสียหาย มะลายทิ้ง
อย่าประวิง เร่งพินิจ พิจารนา
ให้ทุกคน เห็นชอบ ประชามติ
ให้ทุกคน ลดทฐิ ที่ปรารถนา
ให้ทุกคน มีสติ ใช้ปัญญา
ให้ทุกคน นำพา ประเทศเจริญ..
บทกลอนแสนดี
เมืองใด ไม่มี ทหารหาญ
เมืองนั้น ไม่นาน เป็นข้า
เมืองใด ไม่มี จอมพารา
เมืองนั้น ไม่ช้า อับจน
เมืองใด ไม่มี พาณิชเลิศ
เมืองนั้น ย่อมเกิด ขัดสน
เมืองใดไร้ศิลป์ โสภณ
เมืองนั้น ไม่พ้น เสื่อมทราม
เมืองใด ไม่มี กวีแก้ว
เมืองนั้น ไม่แคล้ว คนหยาม
เมืองใด ไม่มี นารีงาม
เมืองนั้น หมดความ ภูมิใจ
เมืองใด ไม่มี ดนตรีเลิศ
เมืองนั้น ไม่เพริศ พิสมัย
เมืองใดไร้ธรรม อำไพ
เมืองนั้น บรรลัย แน่เอยฯ
ถนอม อัครเศรณี ประพันธ์
ขอบคุณเจ้าของภาพ
โฆษณา