7 พ.ย. 2020 เวลา 02:48 • ปรัชญา
วันพระวันศีลวันธรรมก็ควรเข้าวัดเข้าวา ไม่ได้เข้าก็อยู่ที่บ้านรักษาใจภาวนาให้ดี นอกนั้นมีแต่วันคึกคะนองของจิตหาสาระไม่ได้ ตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้าคิดยุ่งไปหมดจนกระทั่งค่ำนอนหลับคร่อกๆ แล้วตื่นขึ้นมาก็วิ่งอีก ไม่ได้เรื่องได้ราว
วันหนึ่งได้อะไรบ้างไม่ได้คำนึงคำนวณถึงรายได้รายเสียของเจ้าของก็ไม่เกิดประโยชน์ ให้คิดถึงเรื่องประโยชน์ วันนี้ทำอะไรบ้าง ได้ประโยชน์อะไรบ้าง อะไรไม่ได้ประโยชน์จำเอาไว้ ตัดออกๆ ให้คิดหาประโยชน์ใส่ตนนั่นละดี มีแต่ตื่นนอนก็วิ่งๆ ถึงเวลามาหลับคร่อกๆ แล้วตื่นขึ้นมาก็วิ่งไม่เกิดประโยชน์นะ
อะไรที่ว่ารักตนๆ ไม่มีอะไรเสมอรักตน นตฺถิ อตฺตสมํ เปมํ ความรักอื่นเสมอด้วยความรักตนไม่มี ท่านว่า เพราะฉะนั้นท่านจึงสอนให้ปฏิบัติตนให้เป็นประโยชน์ วันหนึ่งๆ ให้เกิดประโยชน์ มีแต่ความยุ่งตลอดวันตั้งแต่ตื่นนอนถึงหลับๆ อย่างนี้ วันไหนก็มืดแจ้ง มืดแจ้ง ก็วันเก่าละที่เราเคยทำเหมือนเก่า ก็ไม่เกิดประโยชน์อะไร ให้คิดบ้าง ไม่คิดไม่ดี
การฝึกฝนอบรมอะไรก็ตามสู้การฝึกฝนจิตใจของตนไม่ได้ จิตใจนี้ถ้าฝึกให้ดีแล้วหาอะไรเสมอเหมือนไม่ได้ ถ้าไม่ได้ฝึกแล้วปล่อยนี้ผี ๙ ตัวก็สู้ไม่ได้ คือมันรวดมันเร็ว การทำความเสียหายนี้รวดเร็ว การทำความดีไม่ค่อยมี
เพราะฉะนั้นจึงให้คิดถึงเจ้าของเวลาตื่นนอนขึ้นมาวันนี้จะทำประโยชน์อะไรบ้าง ให้ได้ประโยชน์ในวันหนึ่งๆ ไม่คิดไม่ได้ ขาดทุนสูญดอกไปทุกวันๆ เพลิดเพลินตั้งแต่ดินฟ้าอากาศ มืดแจ้งมีมาตั้งกัปตั้งกัลป์ไม่เกิดประโยชน์อะไร เขาไม่ไปนรกไปสวรรค์เหมือนมนุษย์ มนุษย์นี้เป็นได้ตกได้ ไปเป็นเปรตเป็นผีเป็นยักษ์เป็นมาร ตกนรกอเวจีก็ได้มนุษย์เราถ้าไม่ฝึกฝนอบรม ถ้าฝึกก็ดี
เช่นวันพระวันอะไรก็ให้มีการภาวนาบ้าง เวลากลางค่ำกลางคืนฝึกหัดภาวนาในตัวของเราเองนั่นละดี อย่ามีแต่ความเพลิดความเพลิน ไปไหนเห็นแต่ความเพลิดความเพลิน มานี่มาสะเดาะเคราะห์จากความเพลิดความเพลินที่ไปสัมผัสสัมพันธ์ทางหูทางตามานี้ แทบเป็นแทบตายนะ ไปที่ไหนไม่มีสิ่งที่เป็นสาระ เข้าวงนี้ไปแบบนี้ วงนั้นไปแบบนั้นๆ มีแต่วงแบบบ้าทั้งนั้น ไม่ได้เป็นแบบผู้แบบคนแบบศีลแบบธรรมอะไรเลย มีแต่แบบความเพลิดความเพลินไม่ดี ให้ฝึกหัดเจ้าของ เอาเท่านั้นละ วันนี้พูดมากก็เหนื่อย ให้พร
หลวงตา พระมหาบัว ญาณสัมปันโน
โฆษณา