ในวันที่หนูพยายามปกปิดความผิดของตัวเอง
จริงๆ กำลังเขียนบทความเกี่ยวกับขยะกัมมันตภาพรังสีของญี่ปุ่นแต่เจอเรื่องนี้ซะก่อนเลยต้องขอปาดหน้าเล่าให้ฟังก่อนค่ะ
บ้านของเราอยู่ใกล้โรงเรียนลูกๆ มาก เรียกได้ว่าใช้เวลาไม่ถึง 5 นาทีก็ถึงโรงเรียนแล้ว และก็เป็นธรรมดาของคนบ้านใกล้..
ก็มักจะไปโรงเรียนสาย
ดังนั้นลูกสาวคนโตของเราก็ทุบสถิติไปสายสูงสุดของตัวเองภายในเทอมนี้มาเรียบร้อยค่ะ
กฎของโรงเรียนมีอยู่ว่า ถ้าใครมาถึงโรงเรียนสายเกิน 8.05 น. จะต้องเดินไปรับใบสายก่อนเข้าห้องเรียน
ก่อนหน้านี้เราสองคนพ่อแม่ได้ออกกฎว่าถ้าวันไหนได้ใบสาย จะต้องงดเทปเลตเป็นเวลา 1 วัน
แต่ก็ดูเหมือนยังไม่ได้ผล ดังนั้นเราจึงเพิ่มโทษจาก 1 เป็น 3 วันและเธอก็โดนไปเรียบร้อยแล้ว 1 ครั้งถ้วน
ดังนั้นเช้านี้เจ้าลูกสาวจึงรีบดีดจากที่นอนตั้งแต่เช้าและเราก็คิดว่าวันนี้ต้องไปโรงเรียนทันแน่ๆ ใช่มั้ยคะ วันนี้กฎของแม่ไม่ได้แอ้มเธอร้อกก ฮ่าๆ
ผิดค่ะ เพราะเธอมัวแต่หาปากกาที่ใช้วาดรูปเมื่อตอนก่อนนอนและไม่ยอมไปอาบน้ำแต่งตัว สุดท้ายเธอก็ไปสายอีกจนได้
เราทั้งสองคนรู้อยู่แล้วว่าวันนี้เธอโดนใบสาย และก็จะถูกทำโทษตามที่ตกลงกันไว้
แต่เรากลับเจอเรื่องระทึกกว่านั้นค่ะ
เนื่องจากช่วงโควิด ทางโรงเรียนจะค่อนข้างเข้มงวดกับการขาดเรียนของเด็กเป็นพิเศษ ดังนั้นประมาณสายๆ ฉันก็ได้รับอีเมลจากทางโรงเรียนแจ้งว่าลูกสาวขาดเรียน
จังหวะที่อ่านอีเมลนี่ยังกะซิทคอมเลยคุณขา กำลังอ่านตอนไฟแดง พออ่านจบปุ๊บไฟเขียวเลยค่ะ คนเป็นแม่อย่างฉันพออ่านว่าลูกไม่ได้ไปโรงเรียนทั้งๆ ที่พ่อไปส่งเมื่อเช้าก็ตัวชาวาบไปทั้งตัวเลยค่ะ
ลูกหายไปไหน หรือเกิดอะไรขึ้น
ตอนนั้นนี่แทบอยากจะหลบหาที่จอดรถเพื่อโทรหาสามี แต่ก็โชคดีที่ถนนเส้นนั้นไฟแดงถี่มาก(ปกติจะเกลียดในความถี่ของไฟแดง) พอถึงแยกถัดไปที่ติดไฟแดง ฉันก็รีบโทรเช็กกับสามีว่าไปส่งลูกถึงประตูทางเข้าโรงเรียนแน่ๆ ใช่มั้ย
ไม่มีคนรับ
ตอนนี้ใจฉันร้อนยังกับไฟเลยค่ะ รีบส่งอีเมลตอบว่าช่วยเช็คอีกรอบได้มั้ยเผื่อมีอะไรผิดพลาด พร้อมโทรกลับหาโรงเรียนทันที
เจ้าหน้าที่รับโทรศัพท์แล้วก็บอกว่า
"คุณแม่คะ ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ น้องอยู่ที่ห้องเรียนค่ะ แต่เมื่อเช้าเพราะว่าน้องมาสายและไม่และเข้ามาเอาใบสายที่ออฟฟิต และคุณครูที่ห้องก็เช็คชื่อไปเรียบร้อยก่อนน้องมาถึงห้อง น้องจึงถูกลงในระบบว่าขาดเรียนค่ะ"
เหมือนภูเขาถูกยกออกจากอก ฉันหาที่จอดรถ และโทรหาสามีอีกรอบ สามีเล่าให้ฟังว่าคุยกับโรงเรียนเรื่องลูกสาวเรียบร้อยแล้วไม่ต้องเป็นห่วงเราสองคนจึงคิดปรึกษากันแล้วคิดได้ว่าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเพราะเจ้าลูกสาวคิดว่าถ้าเธอไปสายแต่ไม่ได้แวะไปเอาใบสาย เธอก็จะไม่ถูกนับว่าสายนั่นเอง และประจวบเหมาะกับวันนี้สายมากๆ จนเลยเวลาเช็คชื่อของคุณครูไปแล้ว
เย็นนี้คงต้องคุยกันยาว
อาจจะเพราะเราต้องรอจนลูกกลับจากโรงเรียน เราจึงได้คิดทบทวนและคุยกันว่าจะมีขั้นตอนการคุยกับลูกยังไง แต่ฉันมั่นใจว่าถ้าลูกอยู่ใกล้ๆ ในตอนนั้น ฉันคงปรี้ดตกใส่ลูกด้วยอารมณ์แย่ๆ แน่นอนช
ตกเย็นเราก็คุยกันตามปกติว่าเรียนเป็นยังไงบ้างวันนี้เล่นอะไรบ้าง เล่นกับใคร จนกระทั่งเธอพูดขึ้นมาว่า
"แม่คะ วันนี้หนูไปสายค่ะ"
ฉันยิ้มแล้วบอกว่า "ขอบคุณนะคะที่บอกแม่ แล้ววันนี้ได้แวะไปเอาใบสายที่ออฟฟิตมั้ยคะ"
เธอยิ้มแบบกร่อยๆ แล้วบอกว่า "ไม่ค่ะ" ฉันเลยถามต่อว่าเพราะอะไร "ก็เพราะว่าหนูไม่อยากได้ใบสายค่ะ เดี๋ยวแม่จะไม่ให้หนูเล่นแทปเลต 3 วัน"
ฉันเลยถามต่อว่า "แล้วหนูรู้มั้ยว่าการที่หนูไม่แวะเข้าไปเอาใบสาย มันเกิดอะไรหลังจากนั้น" เธอทำหน้างงแล้วส่ายหัว "วันนี้คุณพ่อได้รับโทรศัพท์จากโรงเรียนว่าหนูไม่ได้ไปโรงเรียน" แล้วฉันก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังพร้อมทั้งบอกว่าเราทั้งสองตกใจและวุ่นวายมากแค่ไหน
"ตอนที่รู้คุณพ่อกำลังประชุมอยู่ คุณพ่อต้องเลิกประชุมเพื่อคุยกับโรงเรีบน ส่วนคุณแม่กำลังขับรถ มันอันตรายมากเลยนะคะถ้าแม่ไม่มีสมาธิขับรถเพราะมัวพะวงกับหนู"
เธอทำสีหน้าตกใจและรู้สึกผิด
"หนูขอโทษค่ะ"
"หนูบอกแม่ซิคะว่าหนูได้เรียนรู้อะไรจากเหตุการณ์ครั้งนี้คะ"
"ถ้าหนูทำผิดพลาด หนูจะยอมรับผิดค่ะ"
"เก่งมากค่ะ แต่แม่อยากจะบอกหนูอีก 2 ข้อนอกจากเรื่องยอมรับผิดนะลูก
1. ทุกคนเคยทำผิดพลาดทั้งนั้น และผิดต้องแก้ไข ให้ถูกที่ ไม่อยากได้ใบสาย ต้องไปโรงเรียนให้ทัน ไม่ใช่ไม่ไปเอาใบสาย
2. ถ้าหนูทำความผิด อย่าปกปิด เพราะยิ่งปิด จากปัญหาเล็กๆ มันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่โตอย่างวันนี้เป็นต้น
และสุดท้ายคือ บทลงโทษยังคงเป็นบทลงโทษ หนูจะถูกงดแทปเลต 3 วันค่ะ
เราสองคนตัดสินใจไม่ได้ลงโทษลูกเรื่องที่เค้าไม่ไปรับใบสายจนกลายเป็นเรื่องเป็นราวก็เพราะสีหน้าสำนึกผิดตอนที่เค้ารับรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับสิ่งที่เค้าทำ และครั้งนี้เป็นความผิดครั้งแรก
บทเรียนนี้นอกจากจะสอนลูกแล้วยังสอนฉันในเรื่องของการควบคุมอารมณ์ของตัวเอง หากเรามีสติและตัดอารมณ์ออกไปเวลาสอนลูก ฉันสังเกตว่าสารที่เราพยายามส่งไปมันจะถึงตัวเค้ามากกว่าการที่เราตะคอกด้วยอารมณ์หรือตีเพื่อลงโทษนะคะ
หากบ้านไหนอยากแชร์ประสบการณ์ก็เล่าสู่กันฟังที่ใต้คอมเมนท์ได้เลยนะคะ
#มาเลี้ยงลูกเชิงบวกกันดีกว่าค่ะ
เครดิตรูป
<a href='https://www.freepik.com/photos/people'>People photo created by karlyukav - www.freepik.com</a>
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
