#รีวิวหนังสืิอ #ต้นส้มน้ำตาพายุ
'ถ้าเกิดไม่อยากคอยหลบเลี่ยงการลงโทษ ก็อย่าทำผิดสิ การลงโทษกับการกระทำผิดน่ะ มันของคู่กันอยู่แล้ว เราอาจจะสนุกสนานไปกับการทำผิดกฎบ้าง เล็กๆ น้อยๆ แต่ก็ต้องมีน้ำใจนักกีฬาเมื่อมีผลตามมาจากการกระทำเหล่านั้น มีที่ไหนบ้างต้องการเห็นพวกขี้ขลาดตาขาว ชอบหลบเลี่ยงการลงโทษ แต่กลับหิวกระหายความสนุกที่ได้จากการกระทำผิด หรือสมัยนี้เขานิยมแบบนี้กัน'
ความเห็นของครูหนุ่มลูกเอโดะผู้เถรตรงราวไม้บรรทัดที่มีต่อนักเรียนของเขา ชายผู้ถ่อสังขารจากโตเกียวมาเป็นครูสอนคณิตศาสตร์ในโรงเรียนมัธยมต้นอันห่างไกล แลกกับเงินเดือนสี่สิบเย็น และถูกรับน้องด้วยการปล่อยต๊ักแตนทั้งฝูงรุมกัดจนไม่ได้นอนทั้งคืน
เรื่องราวของเขาถูกเขียนไว้ในหนังสือเล่มนี้ครับ 'ต้นส้ม น้ำตา พายุ' แต่งโดย นัตสึเมะ โซเซกิ กวีชื่อก้องผู้เคยได้รับเกียรติจากรัฐบาลญี่ปุ่นให้มีรูปของตัวเองอยู่บนธนบัตรมาแล้ว
ผมได้หนังสือเล่มนี้มาจากคำแนะนำของครูที่สอนการเขียนหนังสือ
"เราไม่ต้องสร้างตัวละครมากมาย แต่ดำเนินเรื่องการการเล่าด้วยตัว'ผม' ไปจนจบก็ได้" ครูว่าอย่างนั้น
เล่มนี้เองก็เขียน โซเซกิ เล่าเรื่องผ่านตัวละครที่เรียกตัวเองว่าผมตลอดทั้งเรื่อง แต่ว่าผมที่เป็นอ่านกลับไม่สะกิดใจสักนิด มารู้สึกตัวอีกที ก็อ่านจบแล้วจึงไล่หาดู (เพื่อจะรีวิว)
อ้าวไม่มี ผมนี้รู้สึกว้าวขึ้นมาเลยทันที กับความสามารถของโซเซกิ
เรื่องโดยย่อมีอยู่ว่า พระเอกของเรื่องเป็นลูกผู้ดีเก่า ตกกระป๋อง ในยุคปลายปีพันแปดร้อย มีนิสัยเพี้ยนๆ มาตั้งแต่เด็กเช่น โดดลงมาจากชั้นสองของอาคาร เพียงเพราะเพื่อนที่โรงเรียนบอกว่าเขาน่ะไม่กล้าทำหรอก หรือใช้มีดพับตัดนิ้วตัวเอง เพียงเพื่อจะพิสูจน์กับเพื่อนๆ (ที่เขาเอาไปอวด) ว่ามันคมจริง โชคดีที่มีดมีขนาดเล็กเกินไป ด้วยนิสัยแข็งทื่อแบบนี้ทำให้เขาไม่เป็นที่รักของพ่อแม่นัก มีเพียงคิโยะสาวใช้ชราผู้เดียวเท่านั้น ที่เอ็นดูเขาหัวปักหัวปำ เธอพร่ำบอกเขาเสมอตั้งแต่ยังเด็กว่า ความซื่อสัตย์ของเขาเป็นเรื่องดี และมันจะทำให้เขายิ่งใหญ่กว่าคนอื่นๆ
ต่อมาพ่อแม่ของเขาเสียชีวิต พี่ชายจึงประกาศขายบ้าน หลังจากนั้นจึงแบ่งเงินให้พระเอก หกร้อยเย็น เจ้าตัวนำเงินจำนวนนี้ไปใช้เรียนต่อในวิทยาลัยฟิสิกส์ เมื่อจบเขาการศึกษา อาจารย์ใหญ่ได้แนะให้เขาเข้าทำงานที่โรงเรียนมัธยมต้นชิโกกุในหมู่บ้านชนบทเล็กๆ ที่นั้นพระเอกได้พบเจอแต่เรื่องแปลกๆ คนแปลกๆ
ทั้งอาจารย์ใหญ่ทานุกิ หัวหน้าครูที่ใส่ชุดแดงตลอดทั้งปีทั้งชาติ ตัวตลกซึ่งสอนวิชาศิลปะ หรือหัวหน้าสาขาคณิตศาสตร์ เจ้าของฉายาพายุภูเขา เรื่องราวใสซื่อ ปนฮาแต่ตลกร้าย ได้เกิดขึ้นเพราะการกระทำหลายอย่างของคนพวกนี้ขัดหูขัดหาชายหนุ่มผู้เถรตรงเสียนี่กระไร
เป็นต้นว่า ครูในโรงเรียนมัธยมต้นผู้ได้รับการยกย่องว่ามีหน้ามีตา ห้ามเข้าร้านของชนชั้นล่าง เช่นร้านบะหมี่ หรือร้านดังโงะ
คนซื่อสัตย์(สุดๆ) คนหนึ่งจึงเจอ (และสร้าง) ปัญหาได้ไม่เว้นแต่ละวัน
สิ่งสำคัญที่หนังสือเล่มนี้ต้องการจะบอก ผมคิดว่าเป็นเรื่องการให้คุณค่ากับความซื่อสัตย์ครับ ทั้งต่อตัวเองและต่อส่วนรวม
ถ้าคุณทำผิดและไม่มีคนรู้เห็น หรือรู้เห็นแต่ไม่มีหลักฐาน คุณจะยอมรับผิดไหม
ถ้าผลประโยชน์ที่คุณจะได้รับ มันมาจากการ
กระทำไม่ซื่อต่อคนคนหนึ่ง แม้ไม่ได้เป็นความผิดคุณโดยตรง ถ้าคุุณทราบ คุณจะรับเพราะใครๆ เขาก็ทำกัน หรือปฏิเสธมันอย่างคนซื่อสัตย์ ตามหลักความดีงาม ที่เรากล่าวอ้างสั่งสอนผู้อื่น แต่ถ้าเป็นเรื่องของตัวเอง จะทำอย่างปากว่าไหม
คนเขียนเล่นกับมโนสำนึกและเส้นแบ่งความดีชั่วในใจคนอ่านได้ดี นี่เป็นส่วนที่ผมชอบมาก อ่านๆ ไปเหมือนโดนจิกกัดอยู่เนืองๆ แต่ขอหักคะแนนตรงการดำเนินเรื่องที่ค่อนข้างเนิบไปนิด ไม่ค่อยมีจุดอะไรให้ตื่นเต้นนัก เหมาะสำหรับอ่านก่อนนอนดีนะผมว่า มันไม่ต้องคิดเยอะ ผมให้ 9/10 คะแนน
สุดท้ายแม้เราทุกคนจะไม่ใช่คนดีหรือเถรตรงที่สุดแบบพระเอกในหนังสือเรื่องนี้ แต่ก็คงมีหนังสือไม่กี่เล่มหรอก ที่นอกจากให้ความบันเทิง แล้วยังสามารถสะท้อนเรื่องจิตใจคนในสังคมปัจจุบัน หรือจิกกัดความดีความชั่วในใจเราได้เจ็บแสบ แบบต้นส้ม น้ำตา พายุ
-นัตสึเมะ โซเซกิ
-สนพ. freefrom
#อ่านก่อนค่อยซื้อ
รูปภาพจาก www.freeformbooks.com
ซื้อ Ebook หรือทดลองอ่านได้ทันทีที่ meb👇
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
