โปสเตอร์แสดงงาน Van Gogh ชายผู้อาภัพภายในโถงใหญ่ของ River City

ช่างภาพคนนี้คงไม่รู้ตัวว่ากำลังอยู่ในสายตาของศิลปินระดับโลก

พื้นผิวของผนังที่หลุดร่อนบ่งบอกอายุความเก่าแก่ของย่านนี้

ชีวิตผู้คนในตรอกศาลเจ้าโรงเกือก

ป้ายธรรมดาแต่ถ่ายถูกที่ถูกเวลา เมื่อเจอกับพื้นผิวดิบๆ สนิมเกรอะหน่อยก็ดูสวยไปอีกแบบ

แสงธรรมชาติแบบนี้ไม่ต้องจัดอะไร ให้แสงเงามันพาไป

กำแพงบ้านแบบดิบๆ มีอิฐแดงเปลือยๆ ที่นี่มีให้เห็นตลอดทาง

Wall of Art

สีเก่าๆ ที่ร่อนแตกระแหง ถือเป็นพื้นผิวที่น่าทึ่งของธรรมชาติ

นี่คือทางเข้าร้านกาแฟที่สุดจะบรรยายจริงๆ

เข้าประตูมาก็เจอแบบนี้เลย ใครจะคิดว่ามีร้านกาแฟซ่อนอยู่ข้างบน

บันไดทางขึ้นมีรูปคนนั่งดื่มกาแฟบอกให้รู้ว่าร้านอยู่ข้างบนนะ

บันไดไม้ถึงจะเก่าแต่เค้าก็แกร่งอยู่

คุณป้า..บาริสต้าวัยดึก

เป็นจังหวะที่ผมกำลังออกจากร้านพอดีเลยได้ภาพนี้มา

มีเคาท์เตอร์กาแฟดริปให้สำหรับคนชอบกาแฟร้อน

ตรอกแคบๆ ไม่ได้สวยงามมาก แต่เต็มไปด้วยเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก

มองให้ดีผมว่ามันมีความอาร์ตแบบบ้านๆ ที่ไม่ได้ตั้งใจ

แสงเงาที่ทอดผ่านสายไฟเปลี่ยนความพะรุงพะรังยุ่งเหยิงให้เข้ากันได้กับสีสันต่างๆ

สังกะสีเก่าบวกสังกะสีใหม่

ประตูทางเข้าบ้านดิบๆ ผุๆ พร้อมลายเซ็นต์คนแปลกหน้า ใครไม่ชอบแต่ผมชอบนะ

ตู้เหล็กข้างทาง

ป้ายโฆษณาร้านกาแฟแบบมินิมอล ต้องเข้าไปดูใกล้ๆ ว่าคือไรหว่า

มุมถ่ายยอดฮิตอีกมุมนึง รถคันนี้ต้องบอกว่า..ห้ามหายเด็ดขาด

เราจะไปไหนกันดีนะ

บ้านไม้สักน่าจะอายุไม่ต่ำกว่าร้อยปี

ยังไม่เคยเห็นประตูเหล็กแบบนี้เหมือนกัน

ตึกโบราณตัดกับฉากหลังที่เป็นตึกสมัยใหม่