บทที่๑๒
คุณมนูจากไป
บันทึกเมื่อ 1 มกราคม 2522
พ.ศ 2519 วันตรุษจีน
ไปซื้อไก่ 2 ตัวเป็ด 2 ตัวปลาช่อน 2 ตัวขนมเข่ง ขนมเทียน กล้วยหอม ขนมจันอับ หมูสามชั้น ผักสด วุ้นเส้น ค่ากับข้าวหมดไป 5,000 บาท ลูกๆมากันครบช่วยกันทำอาหารคาว 9 อย่าง เช้าเสร็จแจกเงินลูกคนละ 100 บาทกินข้าวแล้ว ก็ ต่างคนไปทำงาน เรากับโอ๋ หนุ่ย แหม่มช่วยกันเก็บของจัดของแจกเด็กข้างบ้าน ยาย มากับนายอ๊อด (น้าอ๊อดเป็นน้องชายคนเล็ก) ตอนบ่าย ยายให้พรหลานๆ พ่อเขาไปทำงานตามปกติเราก็เลี้ยงโอ๋ เก็บไม้ฟืนมาทำเผาถ่านปลูกต้นไม้ข้างถนนริมรั้วต้นกระเจี๊ยบออกลูกแดงเต็มต้น ใบก็เด็ดยอดเอามาแกงส้ม ส่วนลูกก็เอามาตากแดดต้มใส่น้ำตาลกินเป็นของหวาน ยังไม่ได้ซื้อตู้เย็นเพราะไฟฟ้ายังไม่มาติดให้ น้ำก็ตักจากน้ำคลองใส่ตุ่มกวนด้วยสารส้มเอาไว้ใช้ แต่มีน้ำฝนกิน(สมัยก่อนน้องฝนยังสะอาดอยู่ไม่สกปรกเหมือนทุกวันนี้)
พ่อของลูกจากไปแล้ว
เด็กๆมาช่วยเก็บฟืน ขนดิน มาเล่นเป็นเพื่อนนายโอ๋ด้วยเจ้าอ้วนลูกแม่ค้าปากซอยมานอนด้วยแม่เขาขายขนมครกตอนเช้าก็ซื้อขนมครกกินกัน กลางวันก็กินก๋วยเตี๋ยวเห็นเขากินข้าวกับผัดผักต้มหมูใส่ฟักบางทีก็ซื้อให้กินเอา 2 คนเท่านั้น ข้าวหมาสำคัญที่สุดบางทีก็ฝากเขาซื้อกระดูกไก่กระดูกเป็ดมาให้กิน นั่งมองรั้วบ้านยังไม่เสร็จ กลางคืนก็สวดมนต์เช้าจึงหลับ
น้ำท่วมคราวนี้ต้นไม้ตายหมดพื้นดินยุบต้องซื้อดินมาถมใหม่ให้สูงอีก ต้นหมากหน้าบ้านก็เหลืองตายหลังสวนก็เห็นใบเหลืองแห้งหมด ฝาบ้านข้างหลังก็ยังทำไม่เสร็จฝนจึงสาดเข้ามา เวลานั่งกินข้าวพ่อแม่ลูกต้องเก็บจานข้าวกับข้าวขึ้นไปไว้ข้างบน ชั้นบนมี 3 ห้องกว้างขวาง ลำบากตอนถูบ้านเหนื่อย หลายห้องหน้าต่างก็รอบบ้านเปิดปิดทีเสียเวลาลูกๆชอบเล่นน้ำในท้องร่องสวนของยายย้อยเจ้าของสวนแกด่าไป ลอกคูไปพอเวลาแกมาเก็บส้มโอ เด็กๆก็ชักสะพานกลับ ตีลูกไม่ให้ไปเก็บของเขากินเพราะที่บ้านชาวสวนหากมาปล่อยให้เด็กๆเก็บกินเงินเขาก็ไม่มี
หลังบ้านเรามะละกอออกเต็มต้นเวลามีคนมาเยี่ยมของฝากก็จะเด็ดมะละกอ กับ ผักบุ้งและลูกกระเจี๊ยบฝากกลับไปอากาศโปร่งไม่ได้ยินเสียงรถหนวกหูเหมือนที่บ้านสะพานควายต้นหมากต้นไม้สูงในสวนรอบบ้าน ลมพัดเย็นนั่งกินข้าวสนามหญ้าหน้าบ้านกลางคืนก็ไม่ค่อยกลัวเพราะมียามที่โรงงานเฝ้าดูอยู่เราก็สบายใจ กบเขียด ร้องระงม คืนนี้ไอทั้งคืนปวดหัวต้องแยกห้องนอนกับโอ๋นอนไม่หลับ กลัวจะติดย่า
เด็กจะได้รับเชื้อง่ายรักษายาก ต้องปิดประตูเพราะลมแรงมากผ้านวม 2 ผืนตื่นสายรอจนพระอาทิตย์สองมาไอแดดไออุ่นจึงจะเก็บผ้าห่มลุกขึ้นล้างหน้าต้มข้าวต้มกินกัน2คนแม่ลูกโอ๋อายุ 2 ขวบนอนกับพี่เลี้ยงอายุ 9 ขวบเขาดูแลกัน ไปซื้อขนม ไปเล่นทรายกันหิวก็ซื้อของกินเพราะ ย่าเหนื่อยมากลูกเขาก็ไม่มาอยู่ด้วยบ้าน 2 ชั้นเวลากินอาหารเช่นสะเดาน้ำปลาหวานกินมากไปกลางคืนปวดท้อง ตีสอง ต้องคลานขึ้นไปชั้น 2 ตะคริวจะกินปากก็ท่องพุทโธอย่าเพิ่งตายนะ
หนุ่ยอุ้มโอ๋
15 มกราคม 2519
ตื่น 05:00 น หุงข้าวใส่บาตรหน้าบ้าน พระมาองค์เดียวฟันเริ่มโยกเคื่ยวอาหารไม่ได้ต้องไปถอน โอ๋ชอบเดินเล่นลงคลองชอบเล่นน้ำในคลอง แม่เธอมาแล้ว บ่นว่าเล่นทุกวัน ถนนไปปากซอยเด็กมาเล่นในสวนมาก มีเด็กผู้ชายพ่อเขาเอามาเลี้ยงไว้ช่วยทำงานแบกหามทำรั้วบ้าน ปีนต้นมะพร้าวตัดมะพร้าวลงมาให้กินน้ำหวานดี แต่ลมพัดฝนตกมะพร้าวหล่นใส่หลังคาห้องครัวกระเบื้องแตกต้องเปลี่ยนหลังคาใหม่พ่อเลยสั่งตัดหมดเลยกลัวลูกจะถูกมะพร้าวหล่นใส่หัวแตกไม่มีมะพร้าวเหลือให้กินอีกต้องซื้อในส่วนเขาเอา ยังดีมีมะพร้าวกะทิมาขายลูกละ 5 บาทดอกโสนขึ้นเต็มหลังบ้านเก็บมาจิ้มน้ำพริก ถ้าไม่มีก็ต้องขุดดินทำสวนครัวใหม่หมดยกร่องปลูกผักไว้เก็บกิน
พ่อเขาไปจันทบุรีกลับมาซื้อผลไม้มาเป็นเข่งๆทุเรียน 20 ลูกกินไม่หมดแจกชาวบ้านด้วย ไปลพบุรีกลับมาทีก็ต้องมีน้อยหน่าเป็นชะลอม กล้วยตากจังหวัดตากพ่อเขาซื้อมาฝากลูกเมียเหลือเฟือแม้นว่าจะให้ลาออกมาอยู่บ้านพักผ่อนได้แล้วก็ไม่ยอมเพราะสุขภาพไม่แข็งแรงบ่นปวดหัวและเป็นความดันสูงมากพอสูบบุหรี่
วันอังคารแรม 8 ค่ำเดือน 4 ปีเถาะผู้จัดการบริษัทมาบอกว่า"คุณมนูหกล้มในห้องน้ำที่จังหวัดชัยภูมิ"
ค่ำแล้วแม่ก็ขึ้นนอนเพราะรุ่งขึ้นต้องไปแต่เช้าออกเดินทางไปถึงเห็นเธอนอนเหยียดขา มือข้างซ้ายเหยียดตรงปากเบี้ยวน้ำลายสอ "เธอถาม : มาทำไม?พูดกลั้ว "ก็มารับเธอน่ะสิไปลุกขึ้นไปทำงาน"ทำเป็นยิ้มๆด้วย เพื่อนช่วยแต่งตัวอุ้มลงมาใส่รถตัวใหญ่มาก เพื่อน 2 คนต้องบอกว่าไปทำงานจึงยอมแต่งตัว แม่กินข้าวสองคำกินไม่ลงพ่อนั่งข้างหลังคอพับแล้ว แม่ถาม"ปวดคอหรือ"แม่ก็บีบให้กว่าจะถึงกรุงเทพฯค่ำแล้วโทรหาโรงพยาบาลก็ไม่มีเตียงว่าง จุฬาก็ต้องรอขนาดยายแดงเป็นพยาบาลนะนอนที่บ้านนี่แหละกลางคืนจะลุกขึ้นทั้งคืนไม่ยอมพ่อเขาเป็นคนแข็งแรง ทำอะไรเองตลอด ลูกไม่ได้นอนคอยเฝ้าจนเช้า
น้าพูล เพื่อนพ่อที่มาบอกว่าพ่อล้ม
ไฟมาแล้วเปิดไฟสว่าง เรียก ให้แม่มาหา พูดไม่ชัดแล้วเช้าขึ้นดื่มยาคูลท์ เรียกแหม่มมาถอดนาฬิกาโรเล็กซ์ให้ลูกใส่ไว้ต้องพยุงเอาไปโรงพยาบาลนนทบุรี หมอบอกโคม่า ไอเป็นเลือดเข้าห้องให้ออกซิเจน(สมัยก่อน 40 ปีที่แล้ว การพยาบาลรถพยาบาลยังไม่มีมากขนาดนี้ถ้าพ่อล้มแล้วเข้าโรงพยาบาลที่ชัยภูมิก่อนพ่อน่าจะรอดแต่นี่ยังไงกันไม่รู้ จำได้ว่าเราเฝ้าอยู่ที่โรงพยาบาลนนทบุรี 14 วันเต็มๆ)
แม่จ้างพยาบาลพิเศษดู แม่ต้องกลับบ้านเตรียมของที่สำคัญคือไปเบิกเงินมาใช้จ่ายก่อนให้หนุ่ยเฝ้าบ้านเอาแหม่มมาเฝ้าพ่อ
เช้าแม่นั่งรถจากบางแคไปลงสนามหลวงต่อไปจังหวัดนนทบุรีนั่งรถเล็กถึงโรงพยาบาลมองดูแล้วเธอบ่นอยากกลับบ้าน ขา 2 ข้างเป็นอัมพาตให้น้ำเกลือมีโรคแทรกซ้อนหลายอย่างเพื่อนๆมาเยี่ยม เตรียมย้ายโรงพยาบาลเพราะต้องรักษาอีกนาน กลับบ้านเถอะครั้งสุดท้ายแล้วก็นอนหลับ ลูกดูแลเฝ้าพ่อใกล้ชิดนะแหม่มเหนื่อย หน่ยเฝ้าบ้านนิมนต์พระมาสวดต่ออายุให้เราไม่รู้จะทำอย่างไร
14 วันเช้าไปดูเย็นกลับบ้าน 23:00 น ถึงได้นอนเป็นผีตายเหมือนซากศพเดินได้ คือเราขณะนี้กินไม่ได้ นอนก็ไม่หลับ เหนื่อย เพลียคิดแต่ว่าจะไปหาหมอที่ไหนดีเก่งๆมารักษาคุณ มนู
หนุ่ย ลูกสาวคนโต
6 เมษายน 2519
ตื่นสายคุณพูนเพื่อนคุณมนู มากดออดเรียกที่หน้าบ้าน"พี่กินกาแฟหรือยัง" "วันนี้ตื่นสายเมื่อคืนกลับดึก ว่าจะหนุ่ยไปดูพ่อสักหน่อยเปลี่ยนแหม่มเขาบ้าง "พี่กินโอวัลตินเสียนะ"ลูกเขาส่งมาให้"พี่ทำใจให้สบายนะ พี่นูเสียแล้ว"แม้นว่าจะรู้ว่าเวลาหนึ่ง ชั่วโมงหนึ่ง วันหนึ่งต้องได้ยินคำนี้แล้วเตรียมพร้อมแล้วใจก็หายวูบหนึ่ง น้ำตาไหล บอกลูกหนุ่ยขึ้นไปเอาเสื้อผ้าที่พ่อชอบใส่ ลงมาจัดให้สูทตัดมาใหม่ๆหลายชุด(พ่อเป็นคนแต่งตัวดีมาก)รองเท้าเนคไท เอาชุดดำมาให้แม่ด้วย โอ๋ไม่รู้หรอกว่าปู่ไปแล้ว"ไปสู่สุคตินะเธอ"เก็บของใส่รถ คุณพูนซื้อโลงตามไปด้วยถึงโรงพยาบาล หน่อยยืนพิงเสาร้องไห้อยู่น้อยได้ทันมาเยี่ยมพ่อแหม่มเขาอยู่กับพ่อตลอดเวลาแม่เข้าไปกราบ"ฉันต้องอยู่เลี้ยงลูกต่อไป "(แม่เข้มแข็งมาก)
ย้ายพ่อมาที่วัดนิมมานรดีตอนเย็น แม่มารดน้ำให้ หนุ่ยมองพ่อร้องไห้ เรามองหน้าลูกแล้วบอก"แม่ยังอยู่นะลูก"ค่ำแล้วเพื่อนๆเต็มศาลาและน้องสาวก็มาทันเวลากลับบ้านลูกๆนอนรวมกันที่ห้องใหญ่กลิ่นธูปลอยมานอนไม่หลับ
แม่ผอมมาก
วันที่ 2 สายแล้วเอาแหวนทองไปขายซื้อชุดดำให้ลูกเพราะไม่ได้เตรียม ขากลับซื้อดอกไม้ถวายพระมาที่บ้านไปกินข้าวที่วัดกันนั่นแหละบ้านใส่กุญแจไว้ไม่มีสมบัติอะไรหรอก บวชลูกชาย สามเณรญาติพี่น้องเพื่อนพากันมาเยอะบุญเธอทำไว้มากไปแล้วยังมีคนมาเคารพ แต่บริษัทประกันจะมาเอาร่างไปผ่าพิสูจน์ไม่ยอมมาเวลาเรียกไปดูที่โรงพยาบาลจุฬาฯหมอเอาเข้าห้องผ่าตัดแม่เข้าไปดูกับหน่อยแล้วเขาผ่าเธอ ฉันยืนดู สงสารจับใจไปแล้วเขายังตามมารังควาน จากนั้นนำเธอกลับมาที่วัดนิมมานรดี :เรียกพวกประกันไปตามตำรวจมาชันสูตรซิพวกนี้เวลาเก็บเงินละมาเร็วนัก เวลาจ่ายหาเรื่องไม่ยอมจ่ายพวกนี้ หนีไม่ยอมมาดู นึกในใจ :เธอเอาเงินให้ลูกเมียนะเงินเราส่งไปเยอะแล้วเขาจะเบี้ยวหรือนี่
เศร้ากันทั้งบ้าน
กลับมาถึงบ้านจุดธูปเจ้าประคุณกลับบ้านมาไม่ทันคนจะมาดูร่างไปไหนคนจะพูดมากดีนะพ่อกลับมาอยู่อย่างสบายไม่มีใครรู้ว่าเธอไปแล้วยังต้องไปหาหมออีกจบเรื่อง "ไปสบายๆนะลูกก็บวชให้แล้วทั้ง 3 คนหน่อย น้อย(ยังมีนิ้งหน่องเจ้าลูกชายคนสุดท้องของพ่อที่เกิดกับภรรยาอีกคนที่ชื่อนิ่มนวล)
เพื่อนๆเอาหนังมาฉายให้ในงานอยู่หลายจอเลย(จำได้ว่างานพ่อยิ่งใหญ่มาก)งานนี้ใครๆก็รู้จักวิทยุประกาศ เพื่อนพ่อเป็นผู้กำกับหนังชื่อดัง วิจิตรคุณาวุฒิ นักจัดรายการ นคร มังคลายนต์ "พี่นูช่วยคนไว้เยอะ" เลยสวด 7 วัน 7 คืนวันเผาไปรับแม่ชีมา 4 องค์จากวัดปากน้ำมาสวดอภิธรรมญาติต่างจังหวัดมากัน 1 คันรถ พระเทศน์จบก็เตรียมเผา คนมีบุญนะคนทยอยมาเต็มศาลาเพื่อนเยอะมาก:เห็นไหมลูกพ่อของลูกเป็นคนดีไปแล้วขึ้นสวรรค์
แหม่ม 6วันไม่ร้องไห้เลยจนวันสุดท้าย
งานคุณมนู
12 เมษายนพ.ศ 2519
เผาศพคุณมนูญ ไฟเผาไหม้เป็นจุลแล้วก็ดับอยู่ในเถ้าถ่านเป็นสิ่งที่ต้องเกิดกับทุกคนอย่างแน่นอน ต้องมาถึงแต่เร็วเกินไปแม่พาลูกเดินกลับอย่างเงียบๆยายและคุณป้ากลับไปก่อนแม่และแหม่มเดินไปซื้อเจดีย์ใส่กระดูกพรุ่งนี้เช้าจ่ายของในวัดไปหมดแจกพวกคนงานพวกเฝ้าอยู่เป็นเพื่อนพ่อ ที่วัดสมัยนั้นยังต้องมีคนนอนเป็นเพื่อน และเฝ้าเพื่อไม่ให้มีใครมารบกวนเหลือเงินเพียง 30 บาทถึงบ้าน ญาติรอเต็ม"อ้าวไม่กินข้าวกันก่อนเหรอไปซื้อต้มข้าวกินกันก่อน"เขาจะรีบกลับต่างจังหวัดเลยช่วยค่ารถไป 200 นะทำบุญค่อยพบกันใหม่อาบน้ำแล้วนั่งคุยกันกับลูก กลิ่นธูปโชยมานึกในใจลูกกลัวนะเธอไปเถอะอย่าห่วงเลยฉันจะดูแลลูกเอง
แม่เศร้ามาก
ลูกชายสามคน
ลูกชายบวชให้ทั้งสามคน
13 เมษายนพ.ศ 2519
ตอนเช้าไปเก็บกระดูกบังสกุลแล้วเอากระดูกกลับบ้าน บ้านเงียบลูกยังนอนหลับแม่ก็หมดแรงมึนงงลอยไม่รู้จะทำอะไร เหมือนตอนนี้เลย (31 ตุลาคม 60 ตรงกับวันที่แม่ออกเดินทางไปที่ไกลแสนไกลไปหาพ่อและยายและคุณตาเราและทุกคนในบ้านก็ยังงงๆและคิดถึงแม่มาก)แม่และคุณป้าพากันกลับบ้านเณร 3 องค์พากันกลับ มาบ้านแจกสร้อยพระให้ลูกแขวนคนละองค์"สมบัติพ่อเขานะลูกเก็บรักษากันให้ดี" บ้านก็ยังไม่มีฝาข้างล่างทำรั้วก่อนก็แล้วกันช่วงพ่อจากไปบ้านยังสร้างไม่เสร็จลูกๆช่วยกันนะทาสีประตูรั้วก่อน ทำสนามหญ้า
ทำบุญ บังสกุล
ตอนเย็นนั่งดูลูกช่วยกันทำบ้านด้านหลังซื้อสังกะสีมากั้นชั่วคราวกันขโมยปีน มันยังอุตส่าห์ปีนมาจริงๆดีว่าหลานๆเห็นร้องเสียงดังมันกระโดดหนีไปตี 5 แม่ต้องเดินจงกลมมันก็มายืนหลังสวน บังต้นมะม่วงพอเห็นมันก็ไป (น่าเห็นใจแม่มากผู้หญิงคนเดียวต้องดูแลบ้านหลังใหญ่กลางสวนที่ค่อนข้างเปลี่ยวกับลูกสาวอีก 3 คน)แม่นอนหัวค่ำสองยามต้องตื่นลูกเข้านอนแม่สวดมนต์ไปเรื่อยเปิดหน้าต่างมองไปข้างหน้าบ้านเดือนมืดไม่เห็นอะไรนอกจากต้นไม้สูงเดือนหงายก็พอมองเห็นบ้านคน
คิดถึง
ต้นมะพร้าว ต้นหมากเงียบลมพัดนาน คิดน้ำก็ไม่มีต้องซื้อรถน้ำจากเขตให้มาส่ง อากาศร้อน ซื้อตุ่มไว้ 10 ใบเพื่อเอาไว้ใส่น้ำ คันละ 100 บาทเด็กๆพากันเล่นน้ำที่สวนยายย้อยต้องคอยดูพอแกมาก็ต้องพากันวิ่งขึ้นบ้านเพราะยายย้อยแกหวงแกเห็นน้ำขุ่นแกก็จะด่า สวนแกตั้งกว้างหลายไร่แกขยันเดินถอนหญ้าปลูกเตยเก็บของไว้ขายทุกวันแกแข็งแรงตัวใหญ่เหมือนคนโบราณไม่เจ็บป่วยเราสิปวดหัวเดินไม่ไหว หอบ:ไม่กินอาหารแล้วจะเอาแรงที่ไหนมา
เกิดมาพึ่งเคยหกล้มที่ตลาดจุกแน่นหน้าอกแม่ค้าวิ่งมาช่วยพยุง"ลุกไหวไหมคะ"เดี๋ยวๆคะ ตั้งสติ พุทโธพุทโธจึงลุกขึ้นนั่งสามล้อกลับบ้านกินนอน 3 เดือนละมั้งบางทีกินก๋วยเตี๋ยวราดหน้าอยู่ดีๆ ร้องไห้ขึ้นมาคิดถึง อยู่ด้วยกันทะเลาะกันทุกวัน ตอนนี้เหงาว้าเหว่บอกไม่ถูก(สงสารแม่มาก) เช้าขึ้นจ่ายกับข้าว ทุกตลาดหมูไก่น้ำมันน้ำปลาไข่ผักสดหอมกระเทียมไข่เค็มไข่จืดวุ้นเส้นขิงขาน้ำตาลทรายน้ำตาลปี๊บเก๊กฮวยใส่รถแท็กซี่เข้าบ้านข้าวสารด้วยหมดไปประมาณ 200 บาท ตุนไว้(สมัยนั้น 200 บาทเท่ากับ 2000 บาทสมัยนี้)ไม่ต้องไปจ่ายทุกวันเตรียมไว้กิน 7 วันละเพราะรายจ่ายมากซื้อน้ำใช้รถละ 100 บาท 2 คันค่าไฟค่าอาหารมาอีก ค่าแก๊ส ตู้เย็นก็เสียโทรทัศน์ก็เสียไปซ่อมเป็นพันต้องจ่ายทั้งนั้น
ไม่มีรายรับเก็บทองไปขายหลายสิบบาทแล้วเรียกว่านั่งกินกันทุกวันคนก็ 10 คนลูกคนโตจบปริญญาตรีแล้วโชคดีที่พ่อเขายังมีบุญได้เห็นชื่นใจแต่ก็ยังหางานทำไม่ได้อยู่บ้านกับน้องกับหลานลูกคนเล็กก็กำลังเรียนลูกชายก็ไปทำงานเราเอง ตอนเย็นต้องดูต้นไม้ในสวนบางทีลูกเขาก็เดินเข้าไปในสวนเพลินดีแม่ก็นั่งดูลูกเขาพากันเข้านอนแล้วปิดประตูหน้าต่างเปิดไฟหน้าบ้านไว้ข้างล่าง ไฟข้างบนเปิดสว่างทั้งบ้านยอมเสียค่าไฟเท่าไหร่ก็ช่างแม่นอนเล่นในห้องพระ หน้าบ้านบางทีก็นอนไม่หลับ 1:00 น 2:00 น 3:00 น 4:00 น สวดมนต์อาบน้ำลูกเขาตื่นมาทำกับข้าวกินเพราะตี 5 ลูกสาวคนเล็กจะต้องพากันเดินไปขึ้นรถเมล์ที่ตลาดบางแคไปโรงเรียนแม่จะเดินไปส่งลูกขึ้นรถแล้วจึงเดินกลับมาบ้านอาบน้ำแล้วนอน
แหม่ม กับ โอ๋ในห้อง
หนุ่ยเขาจะดูแลบ้านทำอาหาร
เที่ยงก็ตื่นขึ้นมาดู ลูกเขาจะยกอาหารตั้งโต๊ะกินกันสองคนแม่ลูกบ่ายก็รดน้ำต้นไม้เพราะทำรั้วสังกะสีไม่แข็งแรงหมามันวิ่งชนก็โยกเยกมันพากันขุดดินเป็นรูมุดไปเล่นในสวน หมานี่แหละ ตัวเล็กหลานชายลูกชายนายน้อยก็ตามไปตกน้ำตกท่าร้องไห้กันกระจองอแง ตกท้องร่องสวนไม่มีเพื่อนเล่น บางทีก็ไปจ้างเด็กหน้าบ้านมาช่วยเล่นด้วยเล่นดินเล่นทรายกันไปเดินตามสวนดูต้นกล้วย ดูน้ำ ดูเรือไม่มีอะไรเล่นรถก็ไม่มีขี่ หมาเจ้าเสือตัวใหญ่ก็ออกมาเดินบ้างไม่รู้ใครเรียกไปหายไปเลย
เย็นนี้ก็พากันเก็บใบกระเจี๊ยบมาแกงส้ม(จำได้ว่าพี่หนุ่ยแกงอร่อยมาก) เอาลูกมาต้มน้ำตาลแช่เย็นกินเก็บผักบุ้งถั่วแปบยอดแคต้มจิ้มน้ำพริกทอดไข่ทอดปลาอาหารประจำเดือนบางทีก็แกงจืดวุ้นเส้นอาหารหลัก
ขายทองไปอีก 20 บาทบาทละ 400 ได้ 8,000 บาทเงินสด 50,000 บาท 200,000 บาทขายแหวนเพชร
3 เมษายน
ฝันไม่ดีย่าเดินขึ้นมาบนบ้านถามดูไปไหนข้าจะมาอยู่ด้วยลูกชายเดินลงบันไดไปใส่บาตร 2 องค์บอกหนุ่ยแม่ไม่สบายใจเลย
4 เมษายน
อ่อนแรงลงทุกวันซากศพเดินได้แหม่มบอกเพราะโรคอื่นแทรกมากก็หายใจอ่อนทุกทีบอกลูกถ้าหยุดให้พ่อพูดอะไรบ้างนะพยายามบอกพ่อ
5 เมษายน
จะนอนเฝ้าก็เป็นห่วงหนุ่ยกับโอ๋เฝ้าบ้าน 2 คนแม่กลับนะตั้งแต่พ่อตกเตียงมาอาการก็ทรุดเพื่อนมาเยี่ยมมองหน้าไม่พูดอะไร
6 เมษายน
วันจักรีจะให้หนุ่ยไปดูพ่อบ้างก็ไม่ทันดูใจซะแล้วสงสารลูกคนโตไม่ได้เห็นใจพ่อ (พ่อของลูกเป็นคนสะอาด แต่งตัวดี ดุ ห้วงลูกสาว นายหน่อย นายน้อยเกเรไม่ค่อยชอบไปโรงเรียนโดนพ่อตีประจำแม่ต้องคอยช่วยออกหน้าตลอดจึงรอด
พ่อของลูกขยันมากๆกลับจากตรวจงานจากต่างจังหวัดก็ไม่พักจะดูแลซ่อมบ้านเพราะพ่อไปทำงานที่ต่างจังหวัดครั้งหนึ่ง 3-4 เดือนเป็นประจำ ทำให้พักผ่อนน้อย แต่พ่อทำเพื่อให้ลูก และ เมียอยู่ดีกินดี
มีครั้งหนึ่งแหม่มทำพัดลมเสียพ่อถามว่า"ใครทำ"แหม่มกลัวโกหกว่าไม่ได้ทำแต่พ่อรู้พ่อบอกว่า"เอามือมาให้พ่อตีซะดีๆพ่อบอกว่าที่ตีเพราะโกหกนะไม่ใช่เพราะทำของเสียอย่าโกหกอีกนะ"พ่อรักและภูมิใจในพี่หนุ่ยมากที่เรียนจบปริญญาตรีและพ่อก็ได้ไปงานรับปริญญาของพี่หนุ่ยด้วยพ่อจากไปเร็วเหลือเกิน เหลือแม่ไว้เลี้ยงลูกเพียงคนเดียว(รักแม่มาก)
พ.ศ 2519
นั่งแท็กซี่ไปซื้อกับข้าวตลาดรถไฟบางกอกน้อย ไปไหว้พระ ในโบสถ์น้อยวัดอรุณอัมรินทร์ได้ของครบผัก หมู ปลา ไก่ผลไม้ไม่เกิน 200 บาทที่บ้านบางแคคน 10 คนมาอีก 10 กว่าตัว สวนหลังบ้านยังอุดมไปด้วยมะละกอออกลูกเต็มระย้าผักบุ้ง หน้าบ้านรั้วกระถินริมรั้ว กระเจี๊ยบแถวหน้าบ้าน ต้นแค สะเดาตรุษจีนอาหารครบ แม่ และน้องมาด้วย
บวชน้อย
๑๓เม.ย๒๕๒๐
ไปวัดยางพรานนก สรงน้ำพระทำบังสกุล 40 บาทสร้างศาลา ซื้อน้ำอบไทย 15 บาทดอกไม้ 10 บาทเดินตากแดดออกมาปวดหัวต้องไปปล่อยปลาอีกวัด วันมหาสงกรานต์ ลืมกระเป๋าสตางค์ทำบุญน้อยดีนะเอาแหวนไปฝากไว้ที่ร้านทอง 1,000 บาท
พ. ศ. 2520
ฝนตกพอฝนหยุดให้เด็กขุดดินถอนหญ้าหมดไปหลายสตางค์ลูกหมา 6 ตัวแม่มันเลี้ยงบ้านนี้คนเลี้ยงบ่นรำคาญบ้านมีระเบียง 05:00 น เดินสวดพุทโธ นกกาเหว่าปลุกแต่เช้าแน่นหน้าอกกินยาลมทาน้ำมันเหลือง มองไปฝั่งสวนยายย้อย มีต้นมะพร้าว กล้วย มะม่วง ส้มโอมายายมีอายุแข็งแรงลอยคอขุดโคลนใส่ต้นไม้ สะอาดคลองใสลึกกว้างพายเรือขายของกันได้
บ้านเรามีกฐินขึ้นริมฝั่งบ้านเด็กๆทอดสะพานอาบ น้ำหลานตกน้ำยังเกาะไม่ได้ร้องลั่น
ได้บวชนายน้อยได้โกนหัวที่วัด บวชเข้าโบสถ์แล้วมาเลี้ยงพระใหม่ที่บ้านนิมนต์พระมา 9 องค์รูป
ต้อมเพื่อนหน่อย ช่วยทำกับข้าวเพื่อนบ้านมาช่วยคุณโยมก็มาคนรู้จักกัน เที่ยงพระฉันเสร็จให้พรเรียกรถแท็กซี่รับพระกลับไปวัด คนกินข้าวบ้างล่ะตั้งวง 3 วงนั่งกินกันปูเสื่อแบบสมัยโบราณ อาหารก็ธรรมดา ลาบหมู น้ำพริกปลาทู ไข่ต้มยางมะตูม ต้มข่าไก่ ยำแตงกวาไก่ย่าง ส้มตำ เจ้าต้อมเป็นคนทำขาดไม่ได้ขนมจีนแกงไก่ ผัดวุ้นเส้นตุ๋นฟัก ตักแจกข้างบ้านอาหารเหลือมื้อเย็นไม่ต้องทำเหนื่อย ก็นอนคนเก็บคนล้างก็ทำไป เหนื่อยมากก็จบวันนี้แล้วได้บุญ ลูกอยู่กันพร้อมหน้าหนุงหนิงก็มาอยู่ด้วยช่วยกันทำ ทำกันเองทปลูกผักเองกล้วยงาม มะละกองามสวนครัวไม่ต้องซื้อ
บวชลูกชายคนเล็ก นายน้อย
อ้อม กับโหน่ง
ตื่นเช้าแต่ 5:00 น หนิงทอดไก่ แม่กินกาแฟ หนุ่ย กับ แหม่มชงกินคนละถ้วย อ้อมอยู่บ้าน กับไก่(อ้อมคือเมียใหม่นายน้อย ไก่คือพี่สาวอ้อม) 2 คนพี่น้องช่วยทำงานบ้านซักผ้า ถูบ้าน กวาดบ้าน เลี้ยงหมา 10 กว่าตัว
หน้าบ้านกว้างใหญ่ทำทั้งวันก็ไม่แล้วแม่ไปรถแท็กซี่ส่งแหม่ม ที่เมืองนนท์ ส่งหนุ่ยขึ้นรถสะพานควาย หนิงไปเรียนสุทธิสารเย็นก็ต่างคนต่างกลับแม่ทำอะไรกิน บ้านใหญ่รายจ่ายมากคนมากคนงาน 3 คนไม่ยอมไปไหนเรียกว่ามีน้ำพริกกิน กับ ข้าวเก็บผักบุ้งผัดกินก็อยู่ได้ แม่ก็เก็บทองแหวนขายเลี้ยงลูกไปวันๆลูกกำลังเรียน ต้องซื้อน้ำใช้รถละ 200 บาทใส่ถุงเอาไว้หน้าฝนก็ดีมีน้ำฝนได้อาบน้ำเย็นสบาย
น้อย
นายโหน่ง ลูกอ้อม กับ น้อย
กลางคืนต้องคอยระวังมีคนเดินผ่านหน้าบ้านเรานอนบนห้องพระมองดูเพราะบานประตูเป็นมุ้งลวดกำลังจะปีน รู้ว่าเราเห็นก็เลยร้อง ขโมย !ขโมย! เรียกลูกแล้วขโมยลูกก็ตื่นกันเราลืมว่ามีปืนอยู่หัวนอนวิ่งลงมาข้างล่างเปิดไฟมันวิ่งไปถนนใหญ่แล้วลูกเอ๊ยมันคงนึกว่าเรามีเงินเยอะมากนะ :มีพอกินเท่านั้นแหละ บอกลูกไปนอนเถอะไม่กล้ากลับมาแล้วล่ะ พวกเราตื่นกันแล้วเพราะอยากจะมีที่ดินจึงไปเข้าหุ้นกับเพื่อนทำจัดสรรที่ดินซื้อที่เงินผ่อนไปเอาเงินธนาคารมาทำ
ช่างก่อสร้างก็ขอเงินไปซื้อแบบแปลน อุตส่าห์ถอดแหวนไปจำนำให้เพราะเงินธนาคารยังไม่จ่ายพอเริ่มทำงานก็แบบมือขอไปอีก 1,000 บาทจะฝากงานให้ลูกเราก็จ่ายไป คนพวกนี้บาปกรรมโกงกระทั่งแม่หม้ายที่ต้องเลี้ยงลูกคนเดียวถึง 4 คน เมื่อลงมือทำงานก็ออกลายให้เห็นเราก็อดทนจนทำงานเสร็จเขาขึ้นไปเอาเช็คที่ข้างบนเรารออยู่ข้างล่างเขาเดินลงมาผ่านเราไปบอก"พี่เงินยังไม่ได้นะ" เราเอ่ะใจ(แม่รู้ทัน)ขึ้นไปถามข้างบน"พี่เขารับเช็คไปแล้วคนจ่ายเงินบอกค่าคอมมิชชั่นก็ยังไม่ได้ให้เด็กบอกดูซิ เด็กเป็นคนหางานให้ก็ยังมาโกงค่าน้ำใจเด็ก
เราก็ตามจนพบได้เงินมาครึ่งนึงเขาบอกขอทำอีกงานจะคืนให้
สิ้นสุดกันทีจบแค่นี้หมดแล้วก็หมดไปไม่รู้จักจดจำ ชอบไว้ใจคนเสมอเราก็นึกว่าเขาเป็นคนดีไม่คบคนก็ไม่รู้จะไปคบใคร
(เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้ชีวิตแม่ต้องเจอกับเรื่องร้ายที่สุดในชีวิตด้วยและ เปลี่ยนแปลงชีวิตเราอย่างสุดขั้วสงสารแม่เจอคนเลว )
มกรมคม2521
ใส่บาตรหน้าบ้านมี กับข้าว ข้าวผัดหมูสามชั้นใส่ถั่วฝักยาว ขนมก็มีฝอยทอง พระผ่านหน้าบ้าน 3 องค์ทุกเช้า กลับบ้านกรวดน้ำให้
เพราะต้องตื่น 4:00 น แหม่มทอดกุนเชียงกิน กินกับข้าวต้มตี 5 เดินออก ไปส่งลูกขึ้นรถเมล์ที่ตลาดเดินกลับมาฟ้าสางมองเห็นคนเดินทางไปทำงาน ออกกำลังกาย เดินกลับมาทันใส่บาตรพระท่านเดินออกมาจากในสวนออกไปถนนใหญ่เลยไปวัด กินข้าวเช้ารดน้ำต้นไม้เดินดูรอบบ้านไม่เก็บของหรอกนอนหลับก่อนหลับอยู่ข้างล่างถ้ามีคนมาก็กดกริ่ง
เกือบเที่ยงตื่นอาบน้ำเอาข้าวให้ลูกน้องเจ้าเสือ คิงคอง นางปุ้ย เจ้าสามสี นังแดง นังหวาน เจ้าแสบ เจ้าแป๊บ อากาศหนาวมองจากหน้าต่างข้างบนเห็นต้นกระเจี๊ยบออกลูกสีแดงสะพรั่งเต็มต้นไหวๆด้วยสายลมหนาว เย็นนี้เก็บใบแกงส้มผลกระเจี๊ยบต้มใส่น้ำตาลแช่ตู้เย็นไว้อีกครั้งตำลึงเต็ม ดอกแคขาวสพรั้งสวยงามเย็นนี้เก็บจิ้มน้ำพริก
ลูกๆจะกลับก็ค่ำเพราะต่อรถ 2 ครั้งขึ้นไปทางสนามหลวงมาถึงต้นทางบางแค
25 มกราคม
เข้าบ้านไม่ได้ปีนรั้วเข้าไปนั่งม้าหินตรงหน้าบ้าน เย็นลูกๆมาบอก:แม่ลืมกุญแจไว้ในห้อง แหม่มไปเอาบันไดมาปีนขึ้นไประเบียงชั้นบนค่อยๆดันหน้าต่างกลอนหลุดเปิดมุ้งลวดได้ผักแรงๆก็ออกเอาไม้เขี่ยพวงกุญแจวางไว้บนเตียงออกมาได้พวงกุญแจใหญ่ 10ลูกเพราะหลายห้อง ประตูก็หลายบาน
บ้านใหญ่ หลังบ้านเรื่องกุญแจเสียเงินบ่อยต้องไปตามช่างมาเสียเงินเพราะขี้ลืมสู้เจ้าหนิงไม่ได้กีดมุ้งลวดเลยมุ้งมุดเข้าหน้าต่างพังไปหลายบานบางวัน
กลับจากโรงเรียนแล้วหายไปค่ำแล้วเราก็ขึ้นรถเมล์ไปตาม เวรกรรมอะไรก็ไม่รู้(เขาไปนั่งรถเมล์เล่นกับพวกคนขับรถเมล์หน้าตาดีเป็นลูกชายเจ้าของรถวิ่งเส้นสุขาภิบาล1ผ่านหน้าทางเข้าบ้านจึงรู้จักกัน รู้ว่าเป็นลูกสาวบ้านใหญ่ แถวนั้นเขาเรียกกันแล้วเป็นแฟนกัน หนิงเพิ่งอายุ13เอง หลงเข้าไปอยู่ในแก็งค์เด็กแซบมีผู้หญิงเป็นหัวหน้าแก็งค์สวยด้วยนะอายุ13-14ทั้งนั้น ดีนะเราพาตำรวจไปเอาตัวกลับมาได้)
ชาวบ้านเขาสร้างห้องแถวให้คนเช่า เปิดทีวีดังลั่น ผัวเมียตีกันด่ากัน เสียงดังทุกวัน อยากขายบ้านหนีไปอยู่ที่อื่นซะแล้ว บางทีเสียงเตะฝาบ้านดังโคมคาม นึกว่าบ้านพัง กำลังกินข้าวอร่อยเสียงดาบหลงเข้ามาเราต้องอิ่มไม่อยากฟังแต่เสียงมันลอยผ่านเข้ามาหน้าต่างข้างบ้าน
พ.ศ 2522
บวชหน่อย ทำบ้านชั้นล่างเสร็จเร่งทำช่างเนรมิตให้ทันใจเหมือนกัน เรา และ แหม่ม หนุ่ยช่วยกันพับดอกไม้กระดาษพานพุ่มสำหรับแห่นาคไปวัด ตาลปัตร หมอนพระเตรียมทำขวัญนาคอยากจะบวชเงียบๆที่วัดก็อีกนั่นแหละเพื่อนๆบอกว่า"ไม่ได้ลูกพี่นูต้องให้เพื่อนรับรู้":ไปกวนเขาทำไมนึกในใจพอ บ่ายสอง ทำขวัญนาค คนมาเต็มบ้าน เสียงกลอง ฆ้องประโคม :เธอมาฟังเสียงเขากล่อมนาคนะ ถ้าเธออยู่คงจะใหญ่โตกว่านี้นะ เพื่อนๆก็พร้อมใจกันจริงๆฉันและลูกๆก็ได้บุญบารมีเธอคุ้มครองให้อยู่อย่างมีความสุขกว่าจะเสร็จก็ 21:00 น กินข้าวเสร็จก็นอนกันข้างล่างเต็มแม่ครัวก็ยุ่งทำอาหาร
งานบวชหน่อย
นาค หน่อย
ชั้นบน 3 ห้องเต็มหมดแล้วนอนหลับไม่กี่ชั่วโมงตื่นขึ้นเตรียมของเช้ากองยาวมานำหน้า แห ออกจากบ้านถึงวัดเกือบ 2 กิโลเมตรงานช้างเหมือนกันแม้จะไม่ใช่เศรษฐีงานบวชพระทำบุญครั้งเดียวแม่ได้ขึ้นสวรรค์นะพอถึงวัดคนมาที่วัดก็มากเลี้ยงพระที่ศาลาเสร็จแล้วก็กลับบ้านไม่เหนื่อยอิ่มบุญปีนี้ทำบุญ 7 วัน 50 วัน 100 วันเลี้ยงพระที่บ้านพระ 9 องค์ทุกครั้งเงินได้มาทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้หมดแล้วนะ
พระหน่อย
แหม่มไปโรงเรียนนนทบุรีทำอาหารให้ลูกกินเช้าตื่นหนิง(ลูกของเมียอีกคนของพ่อชื่อนิ่มนวล) มืดค่ำกริ่งประตูหน้าบ้านดัง :ลูกกลับมาแล้วอาบน้ำกินข้าวถ้าลูกยังไม่มาแม่ก็จะไม่กินข้าว มีคนรับใช้หลายคนบอกให้ไปอยู่ที่อื่นก็ไม่ไปบ้านนี้มีลูก 5 คน คนงาน 3 หมา 10 ตัว เปิดไฟสว่างทั้งคืน ไปลอยกระดูกพ่อที่วัดไร่ขิง พระหน่อยก็ไป คุณยายก็ไปลงเรือไปรีสอร์ทกลางแม่น้ำ อยู่เย็นเป็นสุขเหลือใส่เจดีย์ไว้ไปบรรจุที่บ้านแปดริ้ว
แม่ชอบนอนระเบียงเย็นดีลมพัดจากในสวนทำให้นอนหลับตอนเช้าหน้าบ้านพระอาทิตย์ขึ้นแสงแดดส่องต้องทำเป็นห้องพระ พระก็แจกหมดเขาทำบุญมาก็เอาไปทอดผ้าป่าที่วัดนิมมานรดี หน่อยบวชได้ 3 เดือน ก็สึกไปอยู่บ้านสะพานควายเพราะเขาทำงานที่สนามบินดอนเมือง แม่ก็อยู่กับลูกผู้หญิงน้องชายเขาก็ไปอยู่ต่างจังหวัดมีแต่รายจ่ายไม่มีรายได้ไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อไปเหนื่อย
หนุ่ยไปทำงานแล้ว
หนุ่ยไปทำงานแล้วที่สถาบันจุฬาภรณ่ใกล้มหาลัยเกษตรศาสตร์ แต่ก็ไกลเหลือเกินนั่งรถ 2 ระยะ
บ้านหลังใหญ่เขาเรียก"บ้านใหญ่"นั่นเหรอแม่หม้ายผัวตายมีเงินเยอะใครก็มาขอยืมหารู้ไม่ว่ายังไม่ได้เงินก็มีเจ้าหนี้เดินเท้าเข้ามาร้านก่อสร้างเขามาขอเงินค่าอิฐค่าปูนทรายทำรั้วบ้าน "อ้าวจ่ายช่างไปแล้วนี่ ช่างไม่ได้เอาเงินไปจ่ายหรอกหรือ "เท่าไหร่" 5,000 บาทค่าแชร์พี่นูเล่นไว้เท่าไหร่เดือนละ 1,000 บาทเปียไปแล้วด้วยค่าที่ดินยังไม่จ่ายค่าถมที่ 10,000 บาทค่าอะไรไม่จ่ายอีก? แล้วไม่รู้เรื่องด้วย ค่าทำศพก็บริษัทจ่ายให้หมดแล้วเราก็จ่ายแทบทุกคืนจนวินาทีสุดท้ายเดินออกจากวัดเข้าบ้านเหลือเงิน 30 บาทเท่านั้นถอดแหวนทองขายที่ร้านทองจำนำทองบ้างใช้จ่ายเลี้ยงลูกไปวันๆ "คิดถึงเธอเหลือเกิน"
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
