27 พ.ย. 2020 เวลา 16:05 • นิยาย เรื่องสั้น
ต้นไม้แห่งความทรงจำ
ท่ามกลางโลกโซเชียลที่รวดเร็วไม่มีเวลาได้หยุดคิด ยังมีมุมมืดของผู้ชายคนหนึ่งในโลกแห่งความจริง ที่ใจมันหยุดเดิน เพียงเพื่อเฝ้ารอคนๆ หนึ่งให้หวนกลับมา สิ่งหนึ่งที่คลายความเหงาให้กับคนอย่างผมได้ คงจะมีเพียงเจ้าต้นฮามาโตะต้นนี้สินะ
ต้นไม้แห่งความทรงจำของผม ชื่อ ฮามาโตะ เป็นกระบองเพชรสายพันธุ์หนึ่ง ที่ขึ้นชื่อเรื่องความถึก อึด ทน และพัฒนาตัวเองให้อยู่รอดปลอดภัยในทุกสภาพภูมิอากาศ มีหนามแหลมคม ต้องรอเวลาถึงจะออกดอกสีเหลืองสวยงาม 
คงไม่ต่างกับหัวใจ...
แสงแดดยามเช้าสาดส่องมาที่หน้าต่าง ผมมองออกไปที่ระเบียง ดูเจ้าฮามาโตะอย่างเพ่งพินิจ เอ๊ะ! นี่ดอกของมันนี่ มันกำลังจะออกดอก มันคงถึงเวลาแล้วสินะ แค่รอแดดยามสายไม่กี่อึดใจ ดอกของมันก็จะค่อยๆ คลายกลีบเพื่อที่จะบานสะพรั่งสวยงาม ดูมันสิมันยืดตัวอ้ารับแสงแดดอย่างภูมิใจ ผมชอบเวลานี้เหลือเกิน เพราะมันหมายถึงเวลาที่รอคอยกำลังมาถึง
ช่วงสาย เจ้าฮามาโตะ ดอกของมันบานสะพรั่งเต็มที่ มวลแมลงมาห้อมล้อมไต่ตอม ผสมเกสร สวยงามเหลือเกิน ผมเหลียวซ้ายแลขวาหาเธอให้มาดูด้วยตามความเคยชิน แต่ก็ว่างเปล่าเหมือนเคย ผมคงยิ้มได้อย่างมีความสุขกว่านี้ถ้ามีเธอมาอยู่ตรงนี้กับผม
เวลาผ่านไป…
ผมยังคงเฝ้ารออย่างมีจุดหมาย ผมยังเป็นคนเดิม ผ่านมาที่เดิม กินข้าวร้านเดิม รอเธอที่เดิม ผมยังมีเรื่องราวอีกมากมายที่อยากเล่าให้เธอฟัง ตอนนี้เธออยู่ที่ไหนนะ
บ่ายแก่ๆ อากาศก็แปรเปลี่ยนแบบไม่ได้บอกกล่าวล่วงหน้า ท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้ม พายุสาดโถมโหมกระหน่ำ เจ้าต้นฮามาโตะถูกทิ้งท่ามกลางสายฝนที่โปรยปราย คงไม่ต่างกับใจผมที่มันอ้างว้างเดียวดาย ปวดร้าวทรมานกับการรอเธอกลับมาเหลือเกิน
ตะวันคล้อยตกดิน อากาศกลับมาเย็นสบายเหมือนไม่เคยมีทีท่าว่าฝนเคยตกกระหน่ำมาก่อน ทุกสิ่งยังดำเนินต่อไป ผมกลับมาดูเจ้าฮามาโตะ ดอกของมันที่เคยเบ่งบานเริ่มเหี่ยวเฉา เสมือนความรักของเราเริ่มเลือนราง หรือผมควรต้องยอมรับและทำใจสักที ว่าเธอไม่มีวันกลับมาอีกแล้ว...
ต้นฮามาโตะ เข้มแข็ง อึด ถึก ทน เพียงใด ผมก็จะทำให้ได้อย่างนั้นเช่นกัน 
และผมก็หวังว่าเวลาจะช่วยเยียวยาให้หัวใจของผมสามารถกลับมาเบ่งบาน แข็งแกร่งได้อีกครั้ง... 
เหมือน ต้นฮามาโตะที่เธอให้ผมไว้ยังไงล่ะ
แสงแดดยามเช้าสาดส่องมา... อีกแล้วสินะ
By: Riztar
เครดิตภาพ: Rizhestar
โฆษณา