ใส่ชุดไปรเวทแล้วมันทำไม
มาร่วมถกเถียงไปด้วยกัน
ปรากฎการณ์การร่วมกันแต่งกายไปรเวทของนักเรียนในช่วง 2 3 วันที่ผ่านมา บน #1ธันวาบอกลาเครื่องแบบ คือหนังม้วนเดิมที่ชวนให้ถกเถียงซ้ำ ๆ ในสังคม จนเกิดข้อคิดมากมายในสังคม
เราลองมาค่อย ๆ วิเคราะห์แต่ละข้อถกเถียงจากคำถามของสังคม และจะพยายามตอบเท่าที่ความสามารถของผมพอจะมี
—-> ข้อ 1 : เป็นกฎระเบียบที่ทุกคนควรจะยึดถือ สังคมมีขือมีแปล ไม่อย่างงั้นสังคมจะสงบได้อย่างไร หากใครอยากจะทำอะไรก็ได้ อยากจะใส่ชุดไปรเวทก็ใส่
ข้อถกเถียงนี้น่าสนใจ ในการมองแบบผิวเผินมันเป็นไปได้ และเข้าใจได้ดี แต่ในความเป็นจริงมันไม่เป็นแบบนั้น การใส่ชุดนักเรียนเป็นการกำหนดโดยผู้มีอำนาจ ปราศจากการมีส่วนร่วมจากผู้ปฏิบัติ การเข้าไปแสดงความคิดเห็นต่อประเด็นที่ตนเองต้องปฏิบัติ กระบวนการนี้ไม่เกิดขึ้น
มันแตกต่างจากกระบวนการกฎหมายหรือกฎระเบียบทั่วไปในระบอบประชาธิปไตย ที่ประชาชนเลือกตั้ง เลือกตัวแทนของเค้าเหล่านั้นในการไปทำหน้าที่ในสภา เพื่อออกกฎหมายให้สอดคล้องต่อเจตนารมย์ของผู้เลือก ซึ่งกระบวนการมีส่วนร่วมลักษณะนี้ไม่เกิดขึ้นในโรงเรียน
ถ้าผู้ปฏิบัติอย่างนักเรียนได้แสดงเจตนารมย์ว่าอยากใส่กันเองบนฐานของการรับฟังแลกเปลี่ยนกันจริง ๆ การใส่ชุดนักเรียนจึงจะดูมีความหมายและมีคุณค่า ไม่เหมือนกับปัจจุบันที่เป็นอยู่
—-> ข้อ 2 : ใส่ชุดนักเรียนมันจะกดทับหรือครอบงำอะไร กฎก็คือกฎ
ต่อเนื่องจากข้อข้างต้น ในวัยมัธยมที่พัฒนาการทางด้านความสร้างสรรค์กำลังพัฒนาอย่างเต็มที่ การถูกวางกรอบจึงไม่ใช่เรื่องที่ดีนัก เพราะขาดโอกาสในการคิดสร้างสรรค์ ลองจินตนาการง่าย ๆ กลุ่มศิลปินจะทำงานได้อย่างไรถ้ากำหนดทุกอย่างเป็นขั้นตอนไว้หมดแล้ว
มัธยมเป็นช่วงเวลาที่ดีที่เด็กจะได้ลองผิดลองถูกในชีวิตผ่านการแต่งตัว เรียนรู้สิ่งไหนคือสิ่งที่ตัวเองชอบและเหมาะกับตัวเอง อัตลักษณ์และตัวตนจึงจะถือกำเนิดขึ้น แต่พอสภาพแวดล้อมมันไม่เอื้อจึงไม่แปลกอะไรที่เด็กจะค้นหาตัวเองไม่เจอ จากการที่เดินตามกรอบมากเกินไป
ความจำเป็นของเครื่องแบบที่ต้องเหมือนกันเอาไว้สั่งซ้ายหันขวาหันจากผู้มีอำนาจ จึงอาจไม่ใช่สำหรับเด็กมัธยม
—-> ข้อ 3 : เดี๋ยวเด็กจะแตังตัวแข่งกัน อวดของใส่กัน สร้างความเหลื้อมล้ำไปกันใหญ่
ชุดนักเรียนเองก็มีความเหลื่อมล้ำในตัวของมันเองคับ ชุดนักเรียนของโรงเรียนดังในกรุงเทพก็ถูกจัดลำดับไว้สูงกว่าชุดนักเรียนของโรงเรียนทั่วไป นอกจากนี้ในปกติเด็กนักเรียน ภาพของโรงเรียนควรจะเป็นภาพจำลองสังคมแห่งความเป็นจริง ที่มีคนหลากหลายเชื้อชาติ คนรวยคนจน
ถึงแม้จะไม่เหมือนกันแต่เราก็สามารถอยู่ร่วมกันได้ ภาพจำลองนี้คือภาพที่ควรจะเกิดขึ้นในโรงเรียน สำนึกของเด็กควรรู้จักความหลากหลาย ไม่ใช่ความเหมือนกันทั้งหมดที่โรงเรียนพยายามสร้าง เพราะมันไม่สอดคล้องกับความจริงในปัจจุบัน
—-> ข้อ 4 : พ่อแม่ก็ต้องมาลำบาก พาไปซื้อของตามเพื่อน อยากได้อยากมีตามเพื่อน
อันนั้นมันเป็นเรื่องในระดับครอบครัว ไม่ใช่ในระดับสังคม การต่อรองที่เกิดขึ้นของเด็กนักเรียนต่อสิ่งของที่อยากได้ คือ หน้าที่ของพ่อแม่ในการจัดการ การกล่าวถึงความจำเป็นเหมาะสมของสิ่งของที่ลูกอยากได้ต่อหน้าที่การเรียน การบอกเล่าถึงความพร้อมทางเศรษฐกิจครอบครัว
ล้วนเป็นสิ่งที่เด็กสามารถรับรู้ได้ เพื่อตระหนักถึงการได้มาเพื่อของสิ่งนั้น และตามช่วงวัยเด็กมัธยมมีพัฒนาการด้านเหตุผลเพียงพอที่จะเข้าใจ
—-> ข้อสุดท้ายนี้ ชุดนักเรียนไม่ได้ถูกเลยนะคับ ดูแลยากแถมยังต้องเปลี่ยนบ่อย ๆ
จากเด็กที่ต้องซื้อเสื้อนักเรียนเอง : )
#แค่อยากจะเล่าให้คุณฟัง
ก็อยากจะเล่าให้ฟังประมาณนี้คับ
pic: pxfuel
อ้างอิง/แนว
post-structuralism
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
