"ชุดนักเรียน ลดความเหลื่อมล้ำได้จริงเหรอ"
ก่อนอื่นช่วงนี้คงไม่มีกระแสไหนแรงเท่า การแต่งกายไปโรงเรียน ของเด็กนักเรียนอีกแล้ว
ก่อนหน้านี้เพจ Facebook นักเรียนเลว ได้โพสต์ข้อความเชิญชวนนักเรียนแต่งการในชุดไปรเวทรับวันเปิดเทอมวันที่ 1 ธันวาคมที่ผ่านมา พร้อมกับติด Hastag #1ธันวาบอกลาชุดนักเรียน
ทำให้มีการแบ่งความคิดเห็นออกเป็น 2 ฝ่าย ฝ่ายหนึ่งเห็นด้วย อีกฝ่ายหนึ่งเห็นต่าง
ประเด็นของคนที่เห็นต่างที่เป็นประเด็นหลักเลยคือ ความเหลื่อมล้ำ
.....ถ้าคุณบอกว่า การแต่งชุดนักเรียน ทำให้ลดความเหลื่อมล้ำในเรื่องของฐานะ.....
จริงอยู่นะครับ ชุดนักเรียนจะช่วยในเรื่องของความเท่าเทียมของนักเรียน ไม่ให้เกิด
การแบ่งฐานะว่าใครรวยใครจน แต่สุดท้ายแล้ว ก็ทำได้แค่ภายในโรงเรียน นึกง่ายๆ
ถ้าคุณมีลูก ส่งลูกเรียนโรงเรียนระดับกลางๆ กับป้าคนข้างบ้าน ส่งลูกเรียนโรงเรียนนานาชาติที่ค่าเทอม 6 หลัก แค่นี้ก็มีการเหลื่อมล้ำในฐานะกันแล้ว
อย่างไรก็ตาม ภายในโรงเรียนเดียวกัน ก็สามารถเกิดปัญหาการเหลื่อมล้ำทางฐานะได้เช่นกัน ส่วนมากมักจะเกิดกับโรงเรียนที่เป็นโรงเรียนมัธยมดังๆของรัฐ ที่พ่อและแม่ส่วนใหญ่อยากให้ลูกสอบเข้าได้ เพราะเป็นเรื่องความภาคภูมิใจที่ว่า ลูกฉันสอบเข้าโรงเรียนรัฐดังๆได้
แต่สุดท้ายแล้ว เมื่อลูกคุณเข้าไปเรียน ก็ต้องเกิดความเหลื่อมล้ำกันแน่นอน ต่อให้ลูกของคุณ จะใส่ชุดนักเรียนเหมือนลูกคนอื่นๆก็ตาม
อะไรบ้างที่สามารถทำให้เกิดความเหลื่อมล้ำได้ แม้อยู่ในสถาบันเดียวกัน แต่งชุดนักเรียนก็เหมือนกัน หรืออาจจะคนละสถาบันก็แล้วแต่
1. ชุดนักเรียน
ใช่ครับ แค่ชุดนักเรียนก็เกิดความเหลื่อมล้ำกันแล้ว ทั้งเรื่องของยีห้อชุดที่ใส่ ราคา เพราะเดี๋ยวนี้แบรนด์เครื่องแบบนักเรียนออกมาตีตลาดหลายแบรนด์มาก ยิ่งช่วงเวลาใกล้เปิดเทอมจะเห็นเอามาวางขายในห้างเต็มไปหมด
2. กระเป๋า
บางโรงเรียน อย่างโรงเรียนที่ผมเคยเรียนสมัยมัธยม เขามีกฎระเบียบว่านักเรียนทุกคนต้องใช้กระเป๋าของโรงเรียนเท่านั้น ซึ่งก็เป็นข้อดีที่ว่า จะได้ไม่ต้องไปเลือกซื้อกระเป๋าที่อื่น และที่โรงเรียน จะขายในราคาเดียวกันทั้งหมด แต่ถ้าโรงเรียนไม่มีกฎระเบียบนี้ ให้ใช้กระเป๋าใบไหนก็ได้ ก็จะเกิดความเหลื่อมล้ำได้อีกเช่นกัน บางคนซื้อตามห้างราคาหลักพัน บางคนซื้อตามตลาดนัดราคา 300-400 บาท
3. อุปกรณ์การเรียน
แน่นอนว่า นี่จะเป็นสิ่งที่บอกความเหลื่อมล้ำได้เป็นอย่างดี และจะเห็นได้ค่อนข้างชัดเจน บางคนมี บางคนไม่มี บางคนใช้ยีห้อราคาถูก บางคนใช้ยีห้อราคาแพง ไม่ว่าจะเป็นกล่องดินสอ สีไม้ ดินสอกด ปากกา ฯลฯ
4. การเดินทางมายังโรงเรียน และการเดินทางกลับบ้าน
บางคน พ่อกับแม่ขับรถหรูมารับมาส่ง บางคน พ่อแม่ขับมอเตอร์ไซค์มารับมาส่ง บางคน ต้องนั่งรถเมล์มาเองกลับเอง บางคน ต้องเดินมาโรงเรียนเอง เลิกเรียนก็เดินกลับบ้าน
5. การเรียนเสริม เรียนกวดวิชาเพิ่มเติม
พ่อแม่บางคน ยอมควักกระเป๋าจ่ายเงินเพื่อให้ลูกได้เรียนกวดวิชาจากอาจารย์ติวเตอร์ดังๆ ซึ่งส่วนมากก็เป็นผลมากจาก อาจารย์ในโรงเรียนสอนไม่เข้าใจ อธิบายไม่ชัดเจน เลยต้องไปพึ่งโรงเรียนกวดวิชา แล้วถ้าพ่อแม่คนไหนที่เขาไม่มีเงินให้ลูกไปเรียนกวดวิชาละ จริงๆถ้าเป็นแบบนี้การสอนของอาจารย์ภายในโรงเรียนก็มีส่วนนะครับ
6. อาหารกลางวัน
เด็กบางคน เลือกที่จะห่อข้าวจากบ้านมารับประทานเอง เพื่อจะได้ประหยัดเงิน แต่เด็กพวกนี้ มันจะถูกบูลลี่อยู่เสมอว่าบ้านไม่มีตังค์ถึงต้องห่อข้าวมา ซึ่งเป็นค่านิยมที่เกิดขึ้นในหลายๆที่ และเกิดขึ้นกับเด็กที่ยังหารายได้ด้วยตนเองไม่ได้ด้วยซ้ำ
7. อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์
ข้อนี้จะคล้ายๆข้อ 3 ซึ่งบางคนมี บางคนไม่มี บางคนใช้ราคาถูก บางคนใช้ราคาแพง เห็นได้ชัดเลยจาก โทรศัพท์มือถือ
สุดท้ายแล้วเรื่องของความเหลื่อมล้ำ มันเกิดขึ้นได้ทุกรูปแบบ เพียงแต่จะมากจะน้อย และปัจจัยหลักที่ทำให้เกิดปัญหานี้ไม่ใช่สิ่งของ ไม่ใช่วัตถุ ไม่ใช่สถานที่ แต่เกิดจากบุคคล
ถ้าตราบใดที่บริษัทบางที่ยังรับคนเข้าทำงานโดยดูที่สถาบัน แบบนี้ความเหลื่อมล้ำก็ไม่มีทางหมด
ถ้าตราบใดที่ยังมองว่า คนที่เรียนหมอ วิศวะ คือคนเก่ง คณะอื่น คือคนหัวกลางๆ แบบนี้ความเหลื่อมล้ำก็ไม่มีทางหมด
ถ้าตราบใดที่ยังมีการมองว่า คนที่เรียนไปด้วยทำงานไปด้วยคือคนจน แบบนี้ความเหลื่อมล้ำก็ไม่มีวันหมด
ฉะนั้นปัญหาความเหลื่อมล้ำ วิธีแก้ที่ดีที่สุด ควรจะแก้ที่ทัศนคติของแต่ละบุคคลก่อนจะดีที่สุด
สามารถอ่านบทความอื่นของผมได้ที่นี่
ฝากติดตามและเป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ 😊
นึกอะไรก็เขียน By Aof
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
