4 ธ.ค. 2020 เวลา 07:55 • นิยาย เรื่องสั้น
โปสการ์ดใบนั้น ดึงฉันย้อนไปไกลนัก
คุณแกะซองจดหมายที่ไม่ใช่เอกสารครั้งสุดท้ายเมื่อใด
ตั้งแต่มีโซเชี่ยลที่รวดเร็ว ข้อความต่างๆในกล่องถูกเปิดอ่านทับซ้อนกันไป เราเปิดอ่านข้อความเก่าๆไหม ก็เปล่าเลย!
เช้าของเมื่อวานก่อน
บุรุษไปรษณีย์นำโปสการ์ดมาส่ง สิบกว่าปีแล้วสินะ จำได้ว่ามีจากไชยปราการบ้าง ครั้งสุดท้ายเป็นของเพื่อนอั้มที่ส่งมาจากภูเขาไฟฟูจิ
ล่าสุดเป็นโปสการ์ดจากเยอรมันนี
การเขียนจดหมายหรือโปสการ์ดมันเหมือนง่ายแต่ไม่ง่าย ถ้าเป็นอิเล็กทรอนิกส์เราเขียนและสามารถดีลีตหรือลบแค่ปลายนิ้ว
เราต้องเตรียมเรื่องที่จะเขียนไว้ในหัว แล้วจึงร่างปลายปากกาลงไป
คนเขียนและคนรับจะสื่อถึงกันอย่างซาบซึ้ง
เรารับรู้ถึงความอบอุ่น
นับจากวันที่เขียนจนถึงมือผู้รับ มันมีช่วงเวลารอคอยที่ยาวนาน บ่มเพาะความรู้สึกมากกว่านัก
เราแปะปักหมุดโปสการ์ดแต่ละใบไว้ข้างฝา ทุกครั้งที่เรามองมัน เราจะนึกถึงความสวยงามในมิตรภาพ
และความหมายมันก็อยู่ตรงนี้
โฆษณา