@ แคตตาล็อกสาว
# ช่วงแรกแต่งโดย วนิล
ในห้องนั่งเล่นที่ถูกทาด้วยสีน้ำเงิน ท่ามกลางแสงอาทิตย์สีแดง ยังมีชายคนหนึ่ง กำลังจิ้มคีย์บอร์ดคอมพิวเตอร์เตรียมตัวส่งไฟล์ของเขาให้เจ้านาย
"ไอ้บอสบ้าเอ๊ย วันหยุดแท้ๆ ยังจะให้งานมาทำงานอีก" เขาก่นด่าเจ้านายของเขาก่อนลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจ
"ถ้าไม่ต้องทำงานแบบนี้ก็ดีสิ" เขาคิด
"เอาเถอะ งานนี้ก็เงินเดือนตั้งเจ็ดหมื่น ทำๆ ไปดีกว่าเรา"
เขาตัดสินใจนั่งลงมาที่เก้าอี้ของเขา ก่อนจะพบว่างานของเขาใกล้จะเสร็จลง
จึงทำงานต่อไปเพื่อจะให้งานบ้าๆ นี่จบเสียที
แต่แล้ว
ฟิ้ว~~~
มีซองจดหมายปิดผนึกยาวประมาณ30ซม. ลอยมาหาเขาโดยผ่านทางหน้าต่าง
"อะไรวะ!! ใครส่งไรมาเนี่ย" เขาทุบโต๊ะก่อนจะลุกขึ้นไปมองรอบๆ "ไม่มีใครนี่หว่า" เมื่อเขาเห็นดังนั้นจึงเปิดซองจดหมายขึ้นมา
"นี่มันอะไรเนี่ย!" เขารำพึงในใจ ซองจดหมายนั่นมีภาพของผู้หญิงถึง4คน พร้อมทั้งชื่อและข้อมูล
เขาพลิกไปข้างหลังภาพนั่น ปรากฏข้อความที่เขียนด้วยมือว่า
"สวัสดี คุณคงกำลังต้องการชีวิตแบบใหม่ที่ท้าทาย
เรามีตัวเลือกให้คุณ 4 ตัวเลือก กรุณาวงกลมตัวเลือกที่คุณต้องการเป็น
และเขียนเวลาทั้งหมดที่คุณอยากเป็นผู้หญิงคนนั้นไว้ข้างบนตัวเลือกนั้นๆ
คุณสามารถเลือกซ้ำได้จนกว่าเราจะส่งจดหมายใหม่มาหาคุณ"
เขาเริ่มครุ่นคิด จดหมายนี่อาจเป็นการแกล้งของใครบางคนก็ได้
แต่ว่า...
"ลองดูก็ไม่เสียหายอะไรนี่นา"
เขาคิดก่อนจะนำปากกามาวงที่ภาพของเด็กผู้หญิงเชื้อชาติญี่ปุ่นเป็นคนแรก และเขียนเวลาไว้ข้างบนว่า "5 นาที"
ไม่นานนัก ร่างของเขาก็ล้มลงไป
"อืม...นี่เรา เป็นอะไรไปเนี่ย" ร่างของเด็กหญิงวัยแรกรุ่นในชุดนอนสีขาวลายฟ้าลุกขึ้นจากเตียง
สายตาใต้แว่นของเธอมองไปที่นาฬิกาและพบว่าเข็มสั้นชี้ที่เลข7แล้ว
"แย่แน่ๆ!! บอสต้องด่าเราแน่ๆเลย!!!" เธอกรีดร้องขึ้นมาด้วยความหัวเสีย
"พี่ยูกิโนะ พี่ยูกิโนะ พี่เป็นอะไรน่ะ" เสียงจากเด็กผู้ชายวัย7-8ขวบ ทำให้เธอหยุดกรีดร้องขึ้น
"เปล่าหรอก พี่ไม่ได้มีอะไร พี่แค่คิดว่าวันนี้พี่ตื่นสายไปหน่อยน่ะ" เธอบอก
"นั่นน่ะสินะ วันนี้พี่ตื่นสายจริงๆ งั้นพี่ยูกิโนะก็ลงมาทานข้าวได้แล้วล่ะ" ผู้เป็นน้องชายเตือนขึ้น
"พี่จะลงไปแล้วแหละ รอก่อนนะ" เด็กผู้หญิงตอบก่อนจะเปิดประตูห้องนอน
"เดี๋ยวนะ...ตอนนี้เราเข้าใจภาษาญี่ปุ่นนี่นา งั้นก็แปลว่านี่ไม่ใช่การแกล้งน่ะสิ เรากลายเป็นผู้หญิงจริงๆ เหรอ"
ชายหนุ่มในร่างยูกิโนะคิดขึ้นระหว่างที่กำลังเดินลงบันได
"อ้าว ยูกิโนะ ลูกตื่นมาแล้วเหรอ" ชายที่สวมเสื้อเชิร์ตพูดขึ้นก่อนจะก้มหน้าอ่านหนังสือพิมพ์ต่อ
"วันนี้ลูกตื่นสายจังนะ ปกติตื่นหกโมงครึ่งนี่" หญิงสาวที่สวมผ้ากันเปื้อนเอ่ยขึ้นพร้อมกับวางจานข้าวลงบนโต๊ะ
"วันนี้พี่เป็นอะไรไม่รู้ฮะ ตื่นมาก็กรีดร้องเสียงดังมากเลย" เด็กชายผู้เป็นลูกกล่าว
"จะอะไรได้อีกล่ะ ก็พี่ตื่นสายไง" เด็กสาวอธิบาย
"แต่พี่ร้องภาษาอะไรไม่รู้ด้วยนะ...หรือว่า" เด็กชายพูดเสียงสั่นก่อนจะหลบไปข้างหลังคุณแม่
"พี่ยูกิโนะจะถูกพี่เข้า!!!!???" เด็กน้อยตะโกนขึ้นมา
"ไม่หรอก พี่ไม่ได้โดนอะไรสิงเข้าหรอก" ชายหนุ่มที่ตอนนี้กลายเป็นเด็กสาวเอ่ยอธิบาย
"แน่ใจนะ..."เด็กหนุ่มถาม
"แน่ใจสิ" ยูกิโนะพูดก่อนจะย่อตัวและยื่นนิ้วก้อยเข้าหาน้องชาย
"งั้นก็คงเป็นพี่ยูกิโนะจริงๆ นั่นแหละ" น้องชายของเธอยื่นนิ้วก้อยก่อนจะเกี่ยวเข้ากัน
แต่แล้ว ร่างของเด็กสาวก็ล้มลงไปกับพื้น ท่ามกลางเสียงตะโกนของครอบครัวชาวญี่ปุ่น
ชายหนุ่มเริ่มลืมตาขึ้นมา ก่อนจะมองร่างกายของตนเองและภาพนั่น
"ถ้างั้น เราก็เป็นคนอื่นได้จริงด้วย" เขารำพึงกับตนเอง
"คนต่อไปเอาเป็นคนนี้ดีกว่า" เขาวงกลมที่ภาพของเด็กสาวลูกครึ่ง พร้อมกับเขียนว่า"3 ชั่วโมงครึ่ง" ก่อนล้มลงไปอีกครั้ง
"หมิงหมิง ตื่นสิๆ "เด็กผู้หญิงสองคนกำลังปลุกชายหนุ่มที่ตอนนี้เป็นผู้หญิง
"มีอะไรเหรอ" เธอขยี้ตาก่อนจะพบว่าตนเองอยู่ห้องขนาดใหญ่ที่มีคนนับร้อยนั่งอยู่
"ก็แกน่ะหลับไปน่ะสิ ครูบอกว่าถ้าใครหลับจะถามคำถาม" นก เด็กผู้หญิงเสื้อสีดำบอกกับเธอ
"แล้ว...ครูถามว่าอะไรล่ะ" เธอเอ่ยขึ้น
"เดี๋ยวครูก็ถามแล้วแหละแก" ขิม เด็กผู้หญิงอีกคนที่ใส่เสื้อกันหนาวสีแดงกล่าว
"อินทรกัญญา!!" ชายวัย 30 ตะโกนขึ้นก่อนจะถามคำถาม
"ตอบมาว่าเลข 2 ยกกำลัง 12 มีจำนวนกี่หลัก บอกเลขตัวแรกตัวสุดท้ายและค่าที่ได้ด้วย"
"จำนวนหลักคือ 4 หลัก ตัวเลขแรกคือ 4 ตัวสุดท้ายคือ 6 ค่าที่ได้คือ 4,096 ค่ะ"
เธอลุกขึ้นมาตอบอย่างฉะฉาน ก่อนจะมีเสียงปรบมือของคนทั่วห้องดังขึ้นมา
"ดีมาก งั้นพวกเธอทุกคนกลับหอได้!!" คุณครูพูดขึ้นก่อนจะเก็บคอมพิวเตอร์ไว้ในกระเป๋า ท่ามกลางเสียงเฮของพวกผู้ชายหลายคน
"โห วันนี้หมิงหมิงเก่งมากนะว่ามั้ยแก" นกเอ่ยชม
"ใช่ๆ ขนาดเราสามคนเรียนแค่พวกนิเทศ หมิงหมิงยังตอบได้เลยอ่ะ" ขิมกล่าวสนับสนุนก่อนจะชวนทั้งสองคนไปทานของหวาน
"งั้นวันนี้พวกเราไปกินบิงซูกันเถอะ!!!"
ไม่นานนัก ทั้งสามคนก็มาถึงร้านบิงซูก่อนจะเลือกนั่งโต๊ะเกือบหลังสุด
"นี่ๆๆ วันนี้เรากินรสอะไรกันดี" ขิมเริ่มถามเพื่อนทั้งสองคน
"เอารสมะม่วงดีมั้ย??" หมิงหมิงตอบขึ้นมาเพื่อจะไม่ถูกสงสัย
"ชั้นว่ารสแตงโมดีกว่านะแก ชั้นว่าชั้นเอียนมะม่วงแล้วแหละ" นกพูดแย้ง
"แก งั้นชั้นว่าเราสั่งรสสตรอเบอร์รี่มั้ย เห็นเขาบอกว่าช่วงนี้เขาลด30%เลยนะแก" ขิมอธิบาย
"ชั้นว่าก็ดีนะแก เอาด้วยมั้ยหมิงหมิง" นกตอบก่อนจะหันหน้าไปหาหมิงหมิง
"อื้ม!" เธอพยักตอบก่อนจะปรากฏเสียงตะโกนของสาวมหาลัยทั้งสอง "บิงซูสตอเบอร์รี่ที่นึงค่า!!!"
ไม่กี่อึดใจ บิงซูสีแดงขนาดครึ่งโต๊ะก็ถูกเสิร์ฟมาที่โต๊ะของทั้งสามสาว
ขิมเริ่มละเลงบิงซูก่อน ตามด้วยนก สุดท้ายคือหมิงหมิงที่วันนี้เธอดูไม่ค่อยพูดค่อยจา
หลังจากที่บิงซูขนาดใหญ่ย้ายที่อยู่ไปสู่กระเพาะของทั้งสามจนหมด สามสาวก็ได้เดินกลับไปที่หอทันทีหลังจากจ่ายเงินเสร็จ
"หมิงหมิง วันนี้แกเป็นไรรึเปล่า ทำไมวันนี้แกดูต่างไปจากปกติ" ขิมหันหน้าไปถาม
"ไม่หรอกแก ชั้นว่าหมิงหมิงก็ปกติดีนะ" นกตอบ
"เอางี้มั้ยแก เดี๋ยวชั้นกลับห้องก่อนนะ" ชายในร่างสาวมหาลัยเอ่ยก่อนจะถูกสงสัยไปมากกว่านี้
"งั้นโชคดีนะแก บาย" นกโบกมือลาพร้อมกับขิม "บายนะแก"
"อืม โชคดีนะ" หมิงหมิงโบกมือกลับ
ในที่สุดเธอก็เข้ามาในห้องได้ หลังจากลงชื่อในสมุดเข้าออกกับความหากุญแจสำเร็จ
เธอมุ่งหน้าไปที่ตู้เสื้อผ้า ก่อนจะเปิดมันออกมาและปรากฏชุดของเธอที่มักจะเป็นชุดลำลองมากกว่า
"ตอนนี้แหละ ที่ชั้นจะได้เห็นอะไรดีๆ แล้ว"
ชายหนุ่มในร่างสาวพูดกับตนเองพร้อมแสยะยิ้ม ก่อนจะเปลื้องชุดนักศึกษาออกจนเหลือแค่กางเกงสเตย์สีดำกับบราเท่านั้น
ชายที่ตอนนี้กลายเป็นผู้หญิงชื่อหมิงหมิงตัดสินใจถอดกางเกงออก จนเหลือแค่ชุดชั้นในอย่างกางเกงในและบรา
เธอเหลือบไปเห็นผ้าขนหนู จึงนำมันมาสวมและปลดชุดชั้นในออก ก่อนเข้าไปในห้องน้ำเพื่อสำรวจร่างกาย
หลังจากอาบน้ำและสำรวจร่างกายสาวลูกครึ่งเสร็จ เธอก็เช็ดตัวและสวมชุดที่คิดว่าปกปิดน้อยที่สุดซึ่งมีแค่เสื้อแขนกุดสีม่วงกับกระโปรงสั้นสีดำเท่านั้น
หมิงหมิงกลิ้งตัวไปทั่วเตียงโดยไม่สนว่าจะมีใครแอบมามอง เธอเหลือบดูนาฬิกาบนผนัง มันบอกว่า "19:12"
เหลืออีกประมาณครึ่งชั่วโมงเท่านั้นที่เขาจะได้อยู่ร่างนี้ต่อไป
"ทำอะไรต่อดี..." เขาพึมพัมกับตนเอง
กริ๊งงงงง
กริ๊งงงงง
เสียงโทรเรียกจากโทรศัพท์ทำให้เธอจำเป็นต้องกดรับสาย
"ฮัลโหลหมิงหมิง คืนนี้แกว่างรึเปล่า??"นกถามขึ้นมา
ชายหนุ่มในร่างสาวมหาลัยนิ่งไปชั่วขณะก่อนจะตอบปลายสาย "ได้สิแก มีอะไรเหรอ"
อีกฝั่งหยุดไปพักหนึ่งก่อนจะเอ่ยเสียง
"แก...ช่วยลงมาหาชั้นหน่อยสิ"
"ได้สิ แกรอชั้นแป๊ปนะ" เสียงหมิงหมิงตอบดังออกมาจากลำโพงส่วนนอก ตามมาด้วยเสียงประตูและเสียงสิ้นสุดการโทร
"ได้ยินมั้ยขิม เหยื่อกำลังติดกับ" นกคุยกับขิมที่กำลังทำหน้าเจ้าเล่ห์อยู่ใกล้ๆ
"โอเค ตามแผนเลยแก อิอิ"
เวลาผ่านไปสักพัก หมิงหมิงก็ปรากฏตัว มีเสียงดังฟรุ้งฟริ้งในอากาศ พร้อมกับกลีบดอกไม้นานาชนิดเป็นพื้นหลังในมโนภาพของสองสาว
"ว้าววว น่ารักมาแต่ไกลเลยนะยัยหมิง ปะ ขึ้นรถ" นกพูดแล้วก็ลากหมิงหมิงไปขึ้นรถsuvสีขาวที่จอดอยู่ใกล้ๆ โดยมีขิมช่วยปิดประตูให้และไปนั่งข้างคนขับ แล้วรถก็ออกตัว
"เดี๋ยวๆ พวกแกจะพาชั้นไปไหนเนี่ย! อ๊ะ พี่เขม สวัสดีค่ะ" หมิงหมิงผู้ไม่ชอบเรื่องเซอร์ไพรส์เริ่มโวยวายแล้วจึงพบว่าคนขับก็คือพี่ชายของขิมนั่นเอง
"ดีจ้าน้องหมิง ไม่ต้องกลัวนะ" เขมพูดขณะที่ขิมเปิดเพลงเบาๆเพื่อเริ่มแผนการ
"นี่ ยัยหมิง ทายซิวันนี้วันอะไรเอ่ย ติ๊กต่อก ติ๊กต่อก" นกเริ่มแผนการ
ชายในร่างลูกครึ่งคิด ...วันอะไรหว่า... คิดจนกระทั่งตัวเองโพล่งออกมาว่า "วันเกิดชั้น!"
"ใช่แล้ว...เย้" สองสาวบอกพร้อมกัน แผนการสำเร็จ >_<
สี่ชีวิตในรถกำลังมุ่งหน้าไปยังร้านขนมที่จองไว้ แต่ก็เสียเวลาไปกับการจราจรที่วุ่นวายมากกว่าที่คิด
ทำให้เจ้าของวันเกิดหลับไปในที่สุด แต่ก็ยังละเมอ พึมพัมออกมาหนึ่งคำเบาๆ
บอส...
แล้วเขาก็ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง แต่ความเมื่อยล้าและความง่วงปิดตาเขาจนได้
. . . . เ ว ล า ผ่ า น ไป เ นิ่ น น า น . . . .
จนกระทั่ง ชายหนุ่มตื่นมาพบกับ เสียงริงโทนของโทรศัพท์ งานที่ยังทำไม่เสร็จ เวลาสิบโมงบนนาฬิกา และแคตตาล็อกสาว
เขาหยิบแคตตาล็อกสาวขึ้นมาดูอีกครั้ง และตัดสินใจเลือกปานเหมยหลง เพราะความชอบส่วนตัว
หลังจากเขียนเวลาเสร็จแล้ว เขาในร่างปานเหมยหลงก็ตื่นขึ้นมาในโรงพยาบาล พร้อมกับความดีใจของแม่ ญาติพี่น้อง เพื่อนๆที่ทำงาน และคู่หมั้น
ความทรงจำบ่งบอกว่า เธอกินยานอนหลับของแม่ไปทั้งกระปุก เพราะความเข้าใจผิดคิดว่าคู่หมั้นนอกใจ
แต่ว่า เรื่องแบบนี้จะไม่มีอีกแล้ว เพราะนี่เป็นปานเหมยหลงคนใหม่ และเป็นตลอดไปตามที่เขียนไว้ในแคตตาล็อกสาว
หน้าห้อง
"สำเร็จจนได้นะทศ" เอกตบบ่าเพื่อนร่วมอาชีพ "เออ เห็นแล้วเพื่อน ยากล่อมประสาทใช้ได้ผลว่ะ...แต่ว่า" ทศพูด
"ใช่ เสียท่าตรงที่ ดันเข้าใจว่าตัวเองเป็นผู้ชายนี่แหละ" เอกบ่น
"ฉันว่าคงต้องลดยาลงหน่อยว่ะ เพราะการสะกดจิตของเราเยี่ยมอยู่แล้ว" จิตแพทย์ทศพูด
# ช่วงหลังเขียนโดยผมเอง
* คนแต่งก่อนให้โจทย์มาแบบนี้ เลยปรับเปลี่ยนเรื่องให้ไปอีกขั้น
* timeline
-ปานกินยาฆ่าตัวตาย
-แม่ปานไม่อยากให้ลูกสาวฆ่าตัวตายอีกเลยให้เอกกับทศสะกดจิต
-การใช้ยาทำให้ปานคิดว่าเป็นผู้ชายในเรื่อง
-เอกกับทศเลยสะกดจิตว่ามีแคตตาล็อกสาว
-สุดท้ายก็เลือกเป็นตัวเองตลอดไป
-ติดบุคลิกแบบผู้ชายมาทำให้ไม่ฆ่าตัวตายอีก
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
