ว่ากันว่า หนึ่งภาพแทนคำพูดได้นับหมื่นคำ ว่ากันว่า อ่านหนังสือหมื่นเล่ม สู้เดินทางพันลี้ไม่ได้ แต่ไม่ว่าใครจะว่ากันอย่างไร บางสิ่งที่ต้องการข้อพิสูจน์ อาจต้องการภาพถ่ายหลายภาพเพื่อสื่อความหมายของเป้าหมายการเดินทาง อาจต้องการระยะทางกว่าครึ่งหมื่นลี้เพื่อสื่อข้อเท็จจริงของวัตถุที่เป็นเป้าหมาย เพื่อให้แน่ใจที่สุดว่าการสื่อความหมายนั้นได้จบบททดสอบต่างๆเพื่อพิสูจน์ความจริง การเดินทางรอบวงแหวนรอบใหญ่ภาคเหนือของหนึ่งบิ๊กสกู๊ตเตอร์กับหนึ่งบิ๊กไบค์และผู้ชายสายถนน. [ Big Northern Loop of Thailand with BigScooter and Bigbike by BridgeStone Battlax SC2 ]

หลังจากนั้น ผมกับเจ้า Batllax TH01 ก็อยู่กินกันมาอย่างปกติสุขจนถึงระยะทางประมาณ3หมื่นกิโลเมตร ยางหน้าออกอาการเป็นบั้งๆ เดี๋ยวๆๆๆ ใช่ครับ สามหมื่นกิโลเมตร ไม่รู้เรียกว่าอะไรดีระหว่างทนใช้กับใช้ทน ก็อย่างว่าแหละครับ มีรถหลายคันมันก็มีข้อเสีย ค่าใช้จ่ายต่างๆก็เยอะตามไปด้วย รู้ทั้งรู้ว่ามันถึงสะพานยางแล้ว เริ่มกินโครงสร้างยางแล้ว(อันตรายนะ) ก็ยังทนใช้ เรียกได้ว่าก็ไปแบบย่องๆเอานั่นแหละครับ จนมันหมดสภาพก็ไปเปลี่ยนอีกยี่ห้อหนึ่งมาใช้ ถามว่าดีไหม ก็ดีตามชื่อชั้นนั่นแหละครับ แต่เอาจริงๆในบุคลิกของยางแต่ละยี่ห้อแต่ละรุ่นเนี่ย เอาจริงๆคำว่าเกาะมันเกาะไม่เหมือนกัน คำว่ามั่นคงมันก็มั่นคงไม่เหมือนกัน ขึ้นอยู่กับรถที่ใช้ ลักษณะการใช้งาน รูปแบบการบรรทุก และที่สุดคือสันดานของผู้ขับขี่....นี่แหละครับ มันทำให้ความต้องการลึกๆมันยังคิดถึง Battlax TH01 อยู่ในบางสถานการณ์ ใช้ยางคู่ที่สองมาอีกประมาณเกือบๆหมื่นห้าพันกิโลเมตร ก็ถึงเวลาที่คู่นี้ต้องลาโลกไปเหมือนกัน ขี่ไปทำงานสำรวจทางจัดทริปแถวๆเขาใหญ่ พอเข้าโค้งปั้บ....บร๊ะ!!!บร๊ะแหล่วๆๆๆ เอาไม่อยู่ครับ จะเสียบจะแทงยังไงก็เอาไม่อยู่ เสียดายเหมือนกันนะ (ยังไม่ถึงสะพานยางเลย) ร้อนถึงเพื่อนทศแห่ง Ranger korat ต้องตีรถลงมารับไปจัดการให้ ขอบคุณเพื่อนทศมา ณ ที่นี้

วิ่งหายางไซส์นี้ในโคราช....ไม่มีเลย ยี่ห้ออะไรก็เอาแล้วตอนนั้น ไม่มีจริงๆ เลยยกหูหาฝ่ายอะไหล่คลองสาม โอ้ววว แต้มบุญยังไม่หมด ยังมีของในสต๊อกพอดี (คราวก่อนโทรไปบอกของหมดต้องรอสั่งจากญี่ปุ่น) ซึ่งก็ได้รับการบริการที่ยอดเยี่ยม จัดส่งขึ้นรถทัวร์มาให้เย็นวันนั้นเลย อีกวันสายๆไปรับได้ที่ขนส่ง แล้วจัดการเอามาใส่สบายใจ ในที่สุดน้อง Battlax ก็กลับมาอยู่ด้วยกันอีกแล้ว ยางหลังมาก่อนก็ยังดี จริงๆแล้วโคราชมีร้านเจ๋งๆหลายร้านนะครับ แต่ตอนนั้นเลือกตาทศเพราะมีซัมติง อิอิอิ

หลังจากยางหลังผ่านไป อีกไม่นานหลังจากนั้น ยางหน้าก็เริ่มหมดสภาพตามไปด้วย ใช้คุ้มจริงๆพับผ่า เอาจริงๆนะ ระหว่างที่ใช้ยางหน้ายี่ห้อหนึ่งกับยางหลังอีกยี่ห้อหนึ่งเนี่ย จะบอกว่ายางหน้ามันสึกหรอมาเยอะแล้วมันก็ใช่ แต่มีความรู้สึกเลยว่ามันต่างกับตอนใส่ยี่ห้อเดียวกันทั้งหน้าทั้งหลัง ทั้งความรู้สึกในการขับขี่ทั้งหมดทั้งมวล ทั้งความมั่นใจ มันไม่เต็มร้อยจริงๆนะ ตอนนั้นก็นึกในใจแหละ ว่ายังไงก็กลับบ้านสะพานหินเราดีกว่า แต่จะกลับบ้านสะพานหินแต่ละทีก็ต้องยกหูหาฝ่ายอะไหล่คลองสามว่ามีของในสต๊อกไหม ถ้าหมด รอบหน้าจะเข้าวันไหนยังไง มีคนจองหรือยัง นี่แหละผลของการใช้รถที่มันหาของยาก ๕๕๕ แต่มันใช้ดีไง แหะๆ และแล้วก็ถึงเวลา และแล้วเธอก็ต้องไป....พี่โอมจ๋าาาาา ยางหน้าลาก่อนนนน

ถ้าพอจะมีอายุสักหน่อย (อย่าเรียกว่าแก่แล้วเลยนะ มันตะหงิดๆใจ) ก็จะพอรู้ว่า BridgeStone นี่แหละ คือผู้สนับสนุนในส่วนของยางใน motoGP มาหลายปีดีดัก เรียกได้ว่าอยู่เบื้องหลังโพเดี้ยมของเอเลี่ยนมากมาย ทั้งชราแมน พี่เป็ด น้องมันแกว พี่โซ่ ฯลฯ เขาเหล่านี้ล้วนเคยพารถทะลุธงหมากรุกเป็นคันแรกด้วยยาง BridgeStone มาแล้วทั้งนั้น ต่อไปนี้จะเป็นบทวิเคราะห์ส่วนตัวล้วนๆ อ่านตาไว้ตาอย่าเชื่อผม เมื่อมาถึงจุดหนึ่งกับเทคโนโลยีในขณะนั้น มันก็เหมือนกันคู่รักที่อยู่กินกันมาจนรู้ไส้รู้พุงแล้ว ก็คงต้องหาอะไรแปลกๆใหม่ๆพลิกแพลงตะแคงเล่นกับน้ำพริกถ้วยเก่าบ้าง ที่สุดแล้ว BridgeStone ก็หันไปสนับสนุนการแข่งในรูปแบบเอนดูรานซ์แทน motoGP ซึ่งลึกๆแล้วมันก็เลยทำให้ BridgeStone พัฒนายางขึ้นมาจากยางสนามขั้นเทพ ต่อยอดเป็นยางถนนสำหรับสายถนนที่แท้ทรู ก็ลองนึกภาพเอาว่าระหว่างการแข่งยี่สิบกว่ารอบ กับการแข่งที่ต้องยืนระยะยาวๆหลายชั่วโมงเนี่ย เมื่อเอามันมาพัฒนาเป็นยางสำหรับใช้งานบนถนนจริงๆแล้วผลมันจะออกมาแบบไหน ก็คงเป็นผลแบบเดียวกับที่ผมใช้ Battlax TH01 มาสามหมื่นกิโลเมตรจนดอกยางเหี้ยนสุดๆ จนบั้งมันขึ้น แต่เนื้อยางไม่มีปริแตกแม้แต่จุดเดียวนั่นแหละครับท่านผู้อ่าน นั่นคือคำตอบจากความคิดเห็นส่วนตัวของผมล้วนๆ จะว่าอวยก็ไม่ว่ากันครับ ก็ผลมันเป็นแบบนั้นจริงๆนะโยม

เต็มๆตากับสต๊อกไปแล้ว ก็อัญเชิญเจ้า BridgeStone Battlax SC2 ออกมาจากสต๊อกหนึ่งคู่ มาๆ มาอยู่กับพ่อรักพ่อไปนานๆนะลูกเอ้ยยยยย เดี๋ยวพ่อพาไปซิ่ง ว๊ะฮ่าฮ่า โอ๊ย น่อออออ แค่ลายยางก็สวยทันสมัยกว่า TH01 โขเล้ยยยยย สวยๆๆ ชอบๆๆ เมดอินเจแปนโบ๊ะๆเลยคร้าบ

เรียบร้อยครับ พี่โซฟาซิ่งสุดหล่อพร้อมบิน เอ้ยยยย พร้อมซิ่งแล้วจ้า

เดี๋ยวๆ นี่รีวิวยางจริงเหรอ เขียนมายาวขนาดนี้แล้วยังไม่ไปไหนเลย ไปๆ เดี๋ยวจะเข้าเรื่อง(สักที)แล้วครับ

หลังจากเปลี่ยนยางเสร็จสรรพ จากแผนเดิมที่คงจะเริ่มออกเดินทางกันเช้าวันอาทิตย์ ตาหน่อยก็หลังไมค์มาบอกว่า... ผู้ชายหน่อยโซ่ตึง : พี่โอมวิ่งกลางคืนไหวไหม โอมมี่ : ไหวนะถ้าฝนไม่ตกก็ไปได้เรื่อยๆเข้ามาดู ผู้ชายหน่อยโซ่ตึง : งั้นออกเลยดีไหมพี่ จะได้ทำระยะทางหน่อย โอมมี่ : ได้ๆ ทุ่มนึงเจอกัน ปตท.จิฟฟี่ บางประหันเข้ามาดู เป๊ะๆเลย นู่นนนนน นั่งให้ยุงรุมอยู่นู่นนนนนเ

เติมเต็มถังแล้วก็ลากกันยาวๆครับ เลี้ยวซ้ายเข้าเลี่ยงเมืองกันไป

แวะเติมน้ำมันอีกที ปตท. สลกบาตร ตาหน่อยมีสายเข้า แวะคุยงานเป็นชั่วโมง ยุงก็เยอะ อูยยยย จัดมื้อดึกไปด้วยเลย

คุยงานเสร็จ ขี่ออกมาได้สักพัก แถวๆโค้งวิไล ฝนเทลงมาอย่างหนัก เลี้ยวจอดหลบฝน คุยกันแล้วดูทรงจะต้องฝ่าฝนกันอีกยาว ถามหน่อยมีเสื้อกันฝนดีๆไหม หน่อยบอกไม่มีพี่ เวรกรรม ขี่ลุยฝนน่ะเรื่องปกติ แต่ถ้ามาเป็นหวัดกันตั้งแต่วันแรกนี่อีกหลายวันที่เหลือไม่สนุกนะบอกเลย จอดๆๆ นอนมันตรงนี้แหละ ก็นั่นแหละครับท่านผู้ชม ชั่วโมงนั้นก็ต้องม่านรูดสถานเดียวกับชายเปลี่ยวและกลัดมันสองคน...

เม็ดฝนโปรยปรายเปาะแปะๆกระแทกตัวลงแตกเม็ดลงบนหลังคาลอนคู่ กลางดึกที่อ้างว้าง กับสองชายที่เปียกมะล่อกมะแล่ก ในห้องที่มีพร้อมด้วย แอร์ ทีวี(ต้องจอCRTด้วยนะ) เครื่องทำน้ำอุ่น ผ้าเช็ดตัวสองผืน หมอนสองใบ แต่ดันมีผ้าห่มบางๆผืนเดียว อะไรก็เกิดขึ้นได้ถ้ามี.... อืมมม ขอย้อมใจก่อนนะ

ตื่นเช้า...ไม่ จริงๆคือตื่นสาย เพราะย้อมใจกันไปหลายขวดกว่าจะข่มตาหลับได้ ผลสรุปคือไว้ใจได้ทั้งคู่ กว่าจะตื่นก็ฟาดไปสองโมงเช้า กว่าจะนู่นนี่นั่นออกจากโรงแรมสีชมพูหวานแหว๋นก็ปาไปเก้าโมงกว่าๆ ออกมาได้ก็หิวก่อนเลยจ้า ตามนี้แหละ ไม่มีเลยเดี๋ยวบางคนจะบอกว่าเข้าผิดกระทู้!!

ไปกันต่อๆ เลี้ยวซ้ายไปโลด ทางโค้งสวยๆกำลังรอเราให้ไปเหลาหน้ายางกันอยู่ เย่!!

จะว่าไปตั้งแต่เมื่อคืนออกจากบ้านมายันแยกที่จะเข้าแม่สอด สารภาพว่าจัดเรดไลน์มาประมาณ90%ของระยะทาง (ไม่เกรงใจรถอายุสามปีเกือบหกหมื่นโลเล้ย) ตั้งใจจะทดลองประสิทธิภาพในส่วนของเนื้อยางที่รับกับทางตรงในแรงบิดและน้ำหนักของSuzuki Burgman 650 มาๆ เรามาดูกันว่าจุดไหนที่เกี่ยวข้องกับประเด็นนี้ เราก็ต้องมากางสเปคยางดูกันนิดนึงก่อน ว่ากันที่หลักใหญ่ใจความตามภาพ เราก็จะเห็นถึงความแตกต่างของสเปคยางระหว่ายางหน้าและยางหลัง ประเด็นที่เกี่ยวข้องกับทางตรงก็จะมีจุดที่เป็น 3LC (3Layer Compound) เน้นๆเรื่องเดียวเลย

อะไรคือ 3LC (3Layer Compound) ให้ภาพมันเล่าก่อนเบื้องต้น แล้ว 3LC (3Layer Compound) กับ BridgeStone Battlax SC2 มันดีอย่างไรในประเด็นของทางตรง ก็ต้องท้าวความไปเทียบกับยางติดรถกันก่อน จะบอกว่ายางติดรถมันไม่ดีก็ไม่ใช่แบบนั้นนะ แต่ก่อนหน้านี้ที่ผมใช้มาก็พอใจกับมันมากๆจนเรียกได้ว่า "ติดใจ"และ"ถวิลหา" มาตลอดอยู่แล้ว แต่ยางติดรถของ SUZUKI BURGMAN 650 นั้น ยังเป็นเพียงยางเรเดียลที่มีโปรไฟล์ของยางหน้าแบบซอฟท์(เพื่อการยึดเกาะ) และยางหลังเป็นแบบแข็ง(แต่ผสมซิลิก้ามาช่วยในการยึดเกาะแทนการเลือกใช้เนื้อยางแบบนุ่ม เนื่องจากยางหลังต้องแบกทั้งน้ำหนักส่วนใหญ่ของ Suzuki Burgman650 (หรือแม้แต่BSCรุ่นอื่นในคลาสนี้ก็ไม่ต่างกันในประเด็นนี้) แต่เจ้ายางติดรถที่ว่านี้ ยังเป็นยางหลังแบบมีส่วนผสมของเนื้อยางแบบเดียว ซึ่งจุดหลักๆของมันก็เพื่ออายุการใช้งานที่ได้ระยะทางที่มากและทนทานต่อแรงกระทำของเครื่องยนต์ที่ส่งแรงขับเคลื่อนมาที่ล้อหลังในขณะเปิดคันเร่งหนักๆในทางตรงนั่นเอง นี่ว่ากันแค่เรื่องเนื้อยางล้อหลังติดรถของ SUZUKI BURGMAN 650และส่วนผสมของเนื้อยางและโครงสร้างยางที่เป็นเรเดียลเหมือนBridgeStone Battlax SC2 เท่านั้นนะ ที่นี้เมื่อ BridgeStone Battlax SC2 เพิ่มเทคโนโลยีเข้ามาให้ดีกว่ายางติดรถ ด้วยการทำให้BridgeStone Battlax SC2 R มีถึง 3 Layers และ 2 Componuds สรุปสั้นๆก็คือ มีส่วนผสมเนื้อยางสองแบบในสามพื้นที่ของหน้ายาง หมายเหตุ BridgeStone Battlax SC2 R นั้น ตัว R หมายถึง Rear tire มาขยายความแบบยาวๆกันก็คือ BridgeStone Battlax SC2 R มีตรงกลางของหน้ายางเป็นเนื้อยางแบบแข็ง แต่ด้านข้างของหน้ายางทั้งสองข้างเป็นเนื้อยางแบบนุ่ม ซึ่งหน้ายางตรงกลางยังคงประสิทธิภาพสูงในการรองรับแรงขับเคลื่อนของล้อหลังในทางตรง+ รองรับน้ำหนักของBig Scooterคลาสหกครึ่งที่มีน้ำหนัก250kgup ซึ่งหน้ายางตรงกลางต้องแบกได้ทั้งน้ำหนัก และยังต้องช่วยให้แรงขับเคลื่อนจากล้อหลังถ่ายเทลงสู่พื้นได้อย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย แถมยังต้องมีอายุการใช้งานที่ยาวนาน เรียกได้ว่ายางหลังของ Big Scooter นี่เป็นอะไรที่ต้องการคุณสมบัติในการใช้งานที่มีรายละเอียดยิบย่อยพอสมควร การใส่เทคโนโลยี 3LC (3Layer Compound)เพิ่มเข้ามาให้ใน BridgeStone Battlax SC2 R นั้น จากการขับขี่บอกได้เลยว่ามันเห็นผลดีขึ้นไปอีกอย่างชัดเจน รู้สึกได้ว่าแรงบิดมันถ่ายกดลงไปที่ยางหลังอย่างเต็มที่และยังมีความมั่นคงของรถสูงที่ความเร็วสูงสุด ชัดๆก็คือการการแกว่งของรถที่ความเร็วสูงสุดน้อยลงเห็นๆและแทบไม่มีเลยเมื่อเทียบกับยางติดรถ ถึงจุดนี้ถ้าจะบอกว่ายางมอเตอร์ไซค์บางยี่ห้อในคลาสเดียวกัน ก็ใส่เทคโนโลยี Double Layers มาให้เหมือนกันแหละ แต่จากการใช้งานตรงๆ เอาแค่ยางติดรถ มันก็เป๊ะพอสำหรับ BSC อยู่แล้วจริงๆ ทีนี้พอ BridgeStone Battlax SC2 R จัด 3LC (3Layer Compound) เพิ่มมาให้ทัดเทียมกันเข้าไปอีก ทีนี้ก็ไม่ต้องห่วงเลยเรื่องคุณภาพ นี่ยังว่ากันแค่เรื่องของทางตรงล้วนๆเลยนะ

อีกประเด็นสำหรับกระทู้นี้นอกเหนือจากยาง คือเราต้องการมาแนะนำจุดที่เราเชื่อว่าเหมาะสมแก่การเป็น Destination of Riders ที่จุดที่นักบิดที่รักการขับขี่ท่องเที่ยวต้องมาเยือนให้ได้สักครั้งด้วยประการทั้งพวง จุดแรกก็ตรงนี้เลย เนินพิศวง บนทางหลวงหมายแผ่นดิน หมายเลข12 มาทุกรอบก็แวะลองทุกรอบนะว่ามันไหลขึ้นไปได้จริงๆ ชวนกันเลยว่าผ่านมาผ่านไปลองแวะไปเล่นตรงนี้ แวะถ่ายรูปเช็คอินมาไว้เป็นบันทึกความทรงจำกันด้วยนะ แก่ตัวจะได้มีภาพประกอบเอาไว้เมาท์มอยกัน อิอิ Destination of Riders เนินพิศวง https://goo.gl/maps/ZLvLjoYTgaAwsuaM9

กดวาร์ปอีกทีก็มาเติมน้ำมันกันที่ ปตท.แม่ระมาด ถึงจุดนี้ก็แวะหลบแดดกันอีกเป็นชั่วโมงเหมือนกัน หลบแดดกันบ่อยแหละ ยอมรับว่าแก่แล้ว อิอิ แต่จริงๆแล้วที่แวะบ่อยกว่าปกติไม่ใช่อะไร แวะดูภาพจากGoproและแวะชาร์จไฟใส่กล้องแอคชั่นแคมพวกนี้แหละ

มาถึงตรงนี้ก็ต้องแวะทุกทีเหมือนกัน กับ ค่ายผู้อพยพแม่หละ ในความดูแลของ UNHCR เห็นแบบนี้มีผู้อพยพมาลี้ภัยอาศัยอยู่กว่าสี่หมื่นชีวิต ดังนั้น ขี่ผ่านช่วงนี้ก็อยากให้ลดความเร็วลงหน่อย เพราะถึงจะมีรั้วกั้น แต่บางทีเด็กๆก็วิ่งมุดรั้วออกมาเล่น เคยมีอุบัติเหตุบิ๊กไบค์ชนคนแถวนี้มาแล้วนะ

จุดที่สองของ The Destination of Riders ที่เราอยากชวนคุณมาสัมผัส คือความชุ่มชื้นจากน้ำตกมายาที่จะพบได้เฉพาะฤดูฝน บนทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 12 ทีมอโบจะซ่อนตัวในยามที่ความร้อนแล้งมาเยือน และจะกลับฟื้นคืนชีวิตอีกครั้งด้วยปัจจัยจากเม็ดฝนที่โปรยปรายลงบนผืนป่าและไหลรวมกันเป็นลำธารใหญ่น้อย หนึ่งในลำธารนั้นสายน้ำเคลื่อนตัวจากที่สูงลงที่ต่ำย่อมๆ เกิดเป็นน้ำตกทีมอโบ น้ำตกเล็กๆริมถนนที่สร้างภาพชุ่มฉ่ำชวนตื่นตาตื่นใจและเย้ายวนให้นักเดินทางต้องแวะมาสัมผัสกับสายน้ำแห่งนี้สักครั้ง สองครั้ง และทุกครั้งที่ตั้งใจแวะมาเยี่ยมเยือน Destination of Riders "น้ำตกทีมอโบ" พิกัด https://goo.gl/maps/JN3oBtK4x8Wqfsna7 ขออภัยที่ไม่สะดวกที่จะถ่ายภาพแบบน้ำตกฟุ้งๆเป็นสายๆ ต้องบอกว่าด้วยมุมกล้องที่ได้มันวางขาตั้งกล้องไม่ได้ฮะ ๕๕ (อุตสาห์แบกขาตั้งกล้องไป เอาจริงๆไม่ได้ใช้เล้ย)

บนทางคดโค้งของทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 105 จากแม่สอด แม่ระมาด แม่สลิด ยังคงเป็นโค้งแบบทั่วๆไปขี่เพลิน แต่ระดับความยากจะเริ่มเพิ่มขึ้นเมื่อเลยแม่สลิดไป โดยเฉพาะช่วงแม่วะที่เชื่อว่านักบิดหลายๆท่านที่ชื่นชอบก็ทิ้งตัวโยกย้ายลีนซ้ายลีนขวาไปตามเคิร์ฟโค้ง ด้วยสภาพพื้นผิวที่ยังอยู่ในสภาพดี และไม่ค่อยมีรถบรรทุกวิ่งมากระแทกให้เป็นหลุมเป็นลอนทั้งโค้งและทางตรง เปรียบเหมือนสวนสนุกสุดหรรษาของนักบิด แต่ฝากไว้สักนิดอยากสะกิดให้เล่นแต่พอเหมาะ เพราะทางค่อนข้างเปลี่ยว เกิดอันตรายอะไรขึ้นมาก็ค่อนข้างห่างไกลโรงพยาบาลที่มีเครื่องมือดีๆ และช่วยกันรักษามารยาทการขับขี่ที่ดี ไม่ขี่หวาดเสียวและไม่ใช้ความเร็วเมื่อเข้าเขตชุมชน

ณ จุดนี้ เท่าที่เห็นเหมือนถนนจะแห้งกริ๊บ แต่ความจริงคือตั้งแต่แม่สลิดมาเราขี่ในสภาพที่สายฝนโปรยปรายบางๆมาตลอดทาง พื้นผิวค่อนข้างเปียกชื้น แน่นอนว่าประสิทธิภาพของลายยางที่ออกแบบมาใช้สำหรับ BridgeStone Battlax SC2 นั้น มีทั้งลายยางที่เซาะร่องให้รีดน้ำได้ดีและเร็วขึ้น ภาพแรกด้านล่างนี้อาจจะยังเห็นไม่ชัดเจนเท่าใดนัก

เมื่อสังเกตจากภาพนี้จะเห็นร่องลายดอกยางที่เป็นลายดอกยางที่เรียกว่าเป็นแบบสามมิติ ที่เป็นร่องรีดน้ำแบบสโลปจากปลายลายดอกยางเข้าหาจุดกึ่งกลางที่ออกแบบมาช่วยให้รีดน้ำออกจากยางได้เร็วขึ้น ซึ่งเมื่อเทียบกับลายดอกยางของ BridgeStone Battlax TH01 ที่มีร่องในลายดอกยางที่ใหญ่กว่าที่สามารถรีดน้ำได้ดีนั้น เมื่อ BridgeStone Battlax SC2 ลดขนาดของร่องในลายดอกยางหลักให้เล็กลงเพื่อลดเสียงรบกวนและเพิ่มพื้นที่หน้ายางให้เกาะถนนได้ดีขึ้นในพื้นที่ผิวที่แห้งปกติ แต่เพิ่มลายดอกยางที่เป็นร่องยางสามมิติแบบพิเศษ แต่ก็ยังได้ประสิทธิภาพในการรีดน้ำออกจากหน้าสัมผัสยางให้เร็วขึ้นเพิ่มไปอีก ทำให้ยังคงความยึดเกาะและประสิทธิภาพในทางเปียกเอาไว้ได้ดีและดีกว่าเมื่อเทียบกับ BridgeStone Battlax TH01 เมื่อเทียบจากปัจจัยสภาพแวดล้อมที่ใกล้เคียงและรูปแบบสไตล์การขี่ที่ไม่ต่างกัน

อีกจุดที่แวะประจำเมื่อเดินทางบนทางหลวงหมายเลข 105 คือรอยต่อระหว่างจังหวัดตากกับจังหวัดแม่ฮ่องสอนที่สะพานข้ามน้ำแม่เงา ใกล้กับจุดที่น้ำเงาสบกับน้ำยวม (พื้นที่แบบนี้ว่า"สบ" มีความหมายถึงจุดที่สายน้ำมาบรรจบกัน เช่น สบเงา สบทา...) เป็นจุดที่เอาไว้ถ่ายรูปเช็คอินเพื่อบอกเพื่อนๆในโซเชียบของเราว่า เฮ่!! นี่ชั้นกำลังจะไปเที่ยวแม่ฮ่องสอนแล้วนะ อยากมาเที่ยวเหมือนกันใช่ไหมล่ะ พูดง่ายๆครับ จุดนี้เอาไว้โพสต์ขิงโดยเฉพาะ อิอิ

ประมาณห้ากิโลเมตรก่อนถึงอำเภอแม่สะเรียง (เวลาประมาณห้าโมงเย็น) ผมมองไปไกลๆเลยไปทางขุนยวมแล้วประเมินอะไรบางอย่าง จากนั้นจึงพาหน่อยเลี้ยวซ้ายเข้าซอยข้างทาง บุ่นมาเรื่อยๆจนมาจอดตรงนี้ คำถามที่หน่อยถามผมเมื่อจอดรถ ผู้ชาย หน่อยโซ่ตึง : ....พี่โอมเคยมาตรงนี้เหรอ โอมมี่ : เปล่า...แค่รู้สึกว่าตรงนี้จะมีวิวแบบนี้ เลยลองเลี้ยวเข้ามาดู เข้ามาดู passive skill : Lucky Explorer

เห็นว่าวเหยี่ยวแล้วก็พาลให้นึกถึงโมโต....ตาซื้อมาแขวนกินลม โมโตชอบดูมากๆเลย... ส่วนตาหน่อยก็ไม่รู้แชทคุยกับใครกันนะ อิอิ

ว่ากันว่าการตัดสินใจในตอนที่กำลังหิว อาจมีโอกาสพลาดได้ จากที่ตั้งใจว่าต่อให้เย็นและค่ำ เราก็จะทำเวลาด้วยการฝ่าความมืดไปนอนที่ปางอุ๋งในคืนนี้ (ตอนนั้นประมาณหกโมงเย็นแล้ว) ถ้าเป็นสภาพปกติ เราคงถึงปางอุ๋งไม่เกินสี่ทุ่ม แต่เวลานั้นกับปัจจัยลบที่เพิ่มมา ขอแวะกินให้อิ่มท้องแล้วค่อยคิดอีกที เข้าแม่สะเรียงไปสายตาก็สอดส่ายหาร้านใหม่ๆเพื่อลองลิ้มชิมรส มาสะดุดเอาร้านนี้ ผัดไทหมูกรอบกับข้าวผัดนับว่าไม่เลวเลยล่ะ passsive skill : good taste food traveler

คุยไปกินไปหาข้อมูลเพิ่มไป ก็ประเมินแล้วว่า ข้างหน้าที่เราจะไปนี่เจอฝนตลอดทางยาวๆแน่นอน โซฟาซิ่งของผมน่ะไม่เท่าไรหรอก ไฟหน้าแบบH4พอไปวัดไปวาได้เมื่อเจอฝน แต่เจ้ากระต่ายดำหกครึ่งไฟหน้าLEDล้ำสมัยของตาหน่อยนี่สิ ถ้าวิ่งกลางฝนในตอนกลางคืนบนโค้งคดเคี้ยวระหว่างแม่สะเรียง > ขุนยวม > แม่ฮ่องสอน > ปางอุ๋ง คงต้องย่องๆไป กว่าจะถึงนี่สงสัยมีเที่ยงคืน จากที่เราคิดว่าจะทำเวลาเพิ่มได้ แต่ใครจะรู้ว่าระหว่างการเดินทางจะมีปัจจัยอะไรที่ยืดให้เราต้องใช้เวลามากขึ้น และต่อให้เรามาทดสอบอะไร แต่ก็ไม่ใช่ว่าต้องเอาชีวิตไปเสี่ยงกันขนาดนั้น สรุปก็คือ...นอนแม่สะเรียงนี่แหละ ฮ่าฮ่า

ไม่รู้ว่าเลือกคู่หูเดินทางคราวนี้มายังไง มาได้สายขี้เมื่อยเหมือนกันอีกน่ะ นวดสิครับรออะไร ฮ่าฮ่า

ด้วยระยะทางในวันนี้แค่ประมาณสองร้อยกิโลเมตรนิดๆ วันนี้จึงเป็นการขี่แบบ Relax กันบ้าง วางแผนให้ไปถึงปางอุ๋งประมาณไม่เกินบ่ายสาม แวะเก็บอะไรข้างทางกันไปเรื่อยๆ ไม่เน้นขี่เร็ว แต่เน้นเก็บรายละเอียดบางอย่างนิดๆหน่อยๆที่เราอยากลองกับ BridgeStone Battlax ก่อนจะออกเดินทาง วนๆในเมืองหาร้านถูกใจ.... passsive skill : good taste food traveler ทำงานอีกแล้วจ้า ชอบร้านแบบนี้แหละ หน้าตาดูไม่มีอะไร แต่คนท้องถิ่นเข้าๆออกๆ ต้องอร่อยสิ!!

ไปกันต่อกับ Destination of Riders จุดต่อไป "จุดชมวิวแม่ลาหลวง "ที่มีร้านค้าเล็กๆขายทั้งอาหารและกาแฟ จุดนี้มีเพิงให้นั่งกินลมกินขนมกินข้าวไปด้วยชมวิวไปด้วยก็ยังได้ แถมยังสะดุดตาเวลาผ่านมาผ่านไป เชื่อว่าหลายๆคนคงเคยแวะแหละ เพี้ยนส่องDestination o Riders จุดชมวิวแม่ลาหลวง พิกัด https://goo.gl/maps/mVC88G3nbYMsbFnk9 เพี้ยนส่อง

อีกจุดในตัวเมืองแม่ฮ่องสอนที่นักเดินทางหน้าใหม่ๆแวะมาเก็บโทรฟี่ให้ตัวเอง (หน้าเก่าๆจะขี่ผ่านตรงนี้ไปเพราะเคยแวะมาเอาสติกเกอร์แล้ว หลังจากนั้นก็ผ่านมาเส้นนี้อีกหลายรอบแล้ว) หอการค้าจังหวัดแม่ฮ่องสอน พิกัด https://goo.gl/maps/EKpphVVMd9qWHm4d8

ปลายทางของเราในวันนี้กับ "ปางอุ๋ง" ส่วนตัวมาที่นี่หลายรอบแล้วแต่ยังไม่เคยได้นอนเต็นท์สักครั้ง รอบนี้ตั้งใจมานอนเต็นท์ให้ได้ ก็เลยเลือกมาในวันธรรมดาทีนี้ล่ะได้นอนเต็นท์ที่ปางอุ๋งสมใจอยากเสียที ไม่รู้จะบรรยายมากมายอะไรให้ภาพมันเล่าเรื่องก็แล้วกัน

ส่งท้ายวันเบาๆด้วยอาหารประจำแคมป์ หนีไม่พ้นสิ่งนี้อีกตามเคย

เป็นอีกวันที่ระยะทางและความยากค่อนข้างจะเอาเรื่อง ขี่กันเช้ายันค่ำแน่นอน ตั้งแต่จะออกแต่เช้า แต่สายฝนเจ้ากรรมก็โปรยปรายลงมาไม่ขาดสาย กว่าจะได้ออกจากปางอุ๋งก็นู่นเลยสี่โมงเช้า แต่ถึงอย่างนั้น เราก็ยังออกไปเก็บภาพที่เราตั้งใจไว้ตั้งแต่ก่อนเดินทางจากปางอุ๋งได้พอประมาณ

สายมากแล้ว ฝนเจ้ากรรมก็ไม่หยุดสักที ตัดสินใจซื้อเสื้อกันฝน20บาท ใส่ขี่ลุยกันไปเลยดีกว่า ได้ทดสอบการยึดเกาะในสภาพฝนตกพรำๆสลับกับทางเปียกชื้น และชื้นเป็นหย่อมๆในบางช่วงด้วย ได้ทดสอบกันครบๆเลยครับ

อีกหนึ่ง Destination of Riders จุดนี้เรียกได้ว่าโด่งดังมาก ในเรื่องของจุดชมวิวที่ชมไปกินไป ก๋วยเตี๋ยวห้อยขาบ้านจ่าโบ่ เราค่อนข้างโชคดีที่วันที่เราไปร้านกลับมาเปิดได้ไม่กี่วัน เพราะก่อนหน้านี้เกิดเหตุดินสไลด์ทำให้ร้านเสียหายไปบางส่วน แต่ตอนนี้ซ่อมแซมจนกลับมาเปิดบริการได้แล้วล่ะ Destination of Riders ก๋วยเตี๋ยวห้อยขาบ้านจ่าโบ่ พิกัด https://goo.gl/maps/F4zUqK86LMUNXN4dA

จากจ่าโบ่ มาแวะจอดอีกทีก็ตรงนี้ จอดทุกทีที่มาเหมือนกัน

ผ่านปาย ผ่านทางเข้าอุทยานแห่งชาติห้วยน้ำดัง เราก็จะถึงจุดนี้ อีกหนึ่ง Destination of Riders โค้งปายงาม อีกจุดนี่นักบิดจะว้าวกับโค้งพับผ้าที่เกือบๆจะกว้างเกินโค้งพับผ้า เป็นอีกจุดที่มีมุมจอดถ่ายภาพเรากับรถได้สวยและเป็นเอกลักษณ์ที่หลายคนเห็นก็ทักถูกว่าที่ไหนโดยไม่ต้องมีป้ายบอกสถานที่สักป้ายเดียว เพี้ยนส่องDestination of Riders โค้งปายงาม พิกัด https://goo.gl/maps/4jGV6ZBuhvYNbyqs7

เมื่อถึงจุดนี้ เรียกได้ว่าเราสองคนสองคันผ่านระยะทางมากว่าครึ่งของการเดินทางแล้ว สิ่งที่รู้สึกได้อย่างชัดเจนคือ BridgeStone Battlax SC2 ให้ความรู้สึกของยางที่ใช้งานจริงบทถนนจริงได้อย่างครบเครื่อง ครอบคลุมทุกสภาวะของถนนปกติ และสิ่งที่สัมผัสได้อย่างแจ่มแจ้งคือเรื่องของโครงสร้างยางที่มีความแข็งแรงกว่า BridgeStone Battlax TH01 (ต่อไปนี้จะขอเรียกว่า "ยางติดรถ" นะครับ) อีกหนึ่งขั้น เพราะอะไร ลองมากางสเปคดูตามไปด้วยอีกทีแล้วจะเข้าใจครับ

เมื่อประกอบเข้ากับ 3LC (3Layer Compound) ที่เนื้อยางด้านข้างของหน้ายางหลังมีความนุ่มและยืดหยุ่นสูง ยิ่งช่วยให้ยางหลังยึดเกาะกับถนนได้สอดคล้องกับยางหน้าที่มีเนื้อยางแบบนุ่มและยืดหยุ่นเช่นกัน เมื่อความนุ่มไปอยู่บนโครงสร้างยางหลังที่เบาแต่แกร่งด้วย MS BELT ก็ให้ผลลัพธ์ที่ดีขึ้นไปอีกขั้นแล้ว เท่านั้นยังไม่หนำใจ BridgeStone Battlax SC2 ยังเติมความดีเข้าไปอีกด้วย HTSPC [High Tensile Super Penetrated Cord ] เสริมเข้าไปที่ยางหลัง ด้วยขอบยางเสริมเส้นใยโลหะที่หุ้มด้วยยางอีกชั้น มีส่วนช่วยรับแรงกระแทกเมื่อต้องพลิกรถเข้าโค้งไปมาทำให้ขอบยางและมีเสถียรภาพที่ดีไม่ออกอาการเมื่อเข้าโค้งแรงๆ แม้กระทั่งในโค้งที่อาจเจอหลุมเล็กๆหรือลอนเบาๆก็ยังสามารถรับแรงกระแทกและเปิดคันเร่งออกโค้งได้หนักมือขึ้นอย่างไม่เลื้อยไม่เสียอาการ แม้ตัวรถBSCที่มีน้ำหนักมากและอาจมีน้ำหนักบรรทุกสัมภาระที่มากขึ้นในการเดินทางไกลหลายวัน โครงสร้างของยางที่มีตัวเสริมเทคโนโลยีต่างๆเข้ามาก็ยังทำให้มันพาตัวรถผ่านเส้นทางไปได้อย่างราบรื่น ขี่สนุก จะจุ่มลึก จะไหลเข้า มั่นใจกอดโค้งดีเยี่ยม กระแทกออกอย่างมั่นคงตลอดเส้นทาง เดินคันเร่งในโค้งได้สมูทขึ้นไปอีก พับได้หนักและเร็วกว่ายางเดิมติดรถอย่างเห็นได้ชัดเจน เวลาที่เปิดทางตรงมายาวๆแล้วยกลึกๆแล้วกดเบรคหนักๆก็จัดได้เต็มไม่ดีดดิ้น กริปของยางทั้งหน้าและหลังที่ดีขึ้นอีกขั้นย่อมส่งผลให้ระยะเบรคนั้นสั้นลงไปด้วยอย่างสมเหตุสมผล ช่วยให้การควบคุมรถทั้งทางตรงและทางโค้งดีขึ้นไปอีกระดับอย่างชัดเจน

จากโค้งปายงาม ลงมาแม่มาลัย ผ่านเชียงดาว ไชยปราการ(ช่วงเชียงดาว-ไชยปราการก็เป็นอีกเส้นที่เล่นโค้งได้อร่อยมาก) แวะกินข้าวเย็นที่ฝาง ผ่านแม่อาย เราก็มาถึงที่พักที่ดอยแม่สลองเอาเสียมืดค่ำ ทิ่มหัวเข้าไปพักที่เดิมที่เคยมาพักในราคาแปดร้อยบาทพร้อมอาหารเช้า ห้องอย่างกว้าง อาหารอร่อย คราวหน้าผ่านมาก็คงแวะมาอีก

เช้าวันที่ห้าของการเดินทางกับบรรยากาศเย็นสบายบนดอยแม่สลอง ชุมชนชาวจีนยูนนานที่อพยพมาพร้อมกับกองพลที่ 93 ของนายพลต้วน ขอลี้ภัยเข้ามาพึ่งพาอาศัยแผ่นดินไทย ปัจจุบันยังคงวิถีชีวิตที่มีวัฒนธรรมจีนให้พบเห็นและปนกลืนไปกับความเป็นอยู่แบบชุมชนบนพื้นที่สูง ทั้งอาหารเช้าและเย็นต้องมีชาร้อนๆหอมๆที่ปลูกบนดอยแม่สลองมาประกอบ ทุกอย่างจึงสมบูรณ์ในความเป็นที่นี่

ลงจากดอยแม่สลองมาแบบเลอะๆ เจอทางเปรอะๆที่กำลังทำยาวเป็นสิบกิโล ยางคู่ใจของเราก็ยังเอาอยู่อย่างมั่นใจ (ออกการเล็กน้อยเวลาเจอทางดินผสมร่องจากการขูดยางมะตอย+ความเปียกของทางจากการราดน้ำเพื่อลดฝุ่นในการก่อสร้าง)

ช่วงบ่ายของวัน เราก็มาถึงอีกจุดที่ตั้งใจมาถ่ายภาพ Destination of Riders นั่นคือบนทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 1148 ที่มีคดโค้งมีสนุกและสวยงาม มีจุดชมวิวและร้านกาแฟให้เลือกชิมและชมวิว แต่เราเลือกที่จะไหลลงมาอีกหน่อยเพื่อมาที่จุดนี้ เก็บเกี่ยวภาพถ่ายที่เป็นเอกลักษณ์ของถนนเส้นนี้มาฝากกัน เพี้ยนส่องDestination of Riders ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 1148 พิกัด https://goo.gl/maps/Z2jrxDJE3ysztY2K8 เพี้ยนส่อง

ช่วงบ่ายของวัน เราก็มาถึงอีกจุดที่ตั้งใจมาถ่ายภาพ Destination of Riders นั่นคือบนทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 1148 ที่มีคดโค้งมีสนุกและสวยงาม มีจุดชมวิวและร้านกาแฟให้เลือกชิมและชมวิว แต่เราเลือกที่จะไหลลงมาอีกหน่อยเพื่อมาที่จุดนี้ เก็บเกี่ยวภาพถ่ายที่เป็นเอกลักษณ์ของถนนเส้นนี้มาฝากกัน

Destination of Riders ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 1148 พิกัด https://goo.gl/maps/Z2jrxDJE3ysztY2K8

จากจุดชมวิวภูคา 1715 ก็เกือบๆจะมืดแล้ว จากตรงนั้นเรียกได้ว่าเราอาจไม่ได้ใช้ความเร็วเต็มที่ในทางบนภูเขา แต่เราแทบจะใช้ขอบเขตของสมถรรนะในทางโค้งของเราจนเกือบสุดมือ เพราะต้องไปให้ทันแสงสุดท้ายที่โค้งหมายเลขสาม ขี่กันชนิดที่เรียกว่าคู่หูที่ตามกันมาก็บอกว่าตึงมือแล้วเหมือนกัน แล้วที่สุดเราก็ไปทัน เอาจริงๆคือแสงเกือบหมดแล้ว ถึงจะเอาขาตั้งไปก็ไม่มีเวลาเซ็ท ก้ถ่ายกันทั้งแสงแบบนี้ ภาพก็เลยไม่ชัดอย่างที่เห็น....ไว้ไปซ่อมเนอะ...แหน่ะ Destination of Riders โค้งหมายเลขสาม พิกัดhttps://goo.gl/maps/tEkfSwFCMXpnMtsdA

ขากลับแวะข้าวซอยแก้ววรรณาร้านประจำ อร่อยและไม่แพง แนะนำเลยจ้า https://goo.gl/maps/GUGg34mQrBSvCHiEA

แวะร้านเพื่อนที่พิษณุโลกซุปเปอร์ไบค์ แวะเรื่อยเปื่อยข้างทาง กว่าจะกลับถึงบางกอกก็มืดค่ำตามเคย

บนมอเตอร์ไซค์ที่มีจำหน่ายในไทยในปัจจุบัน ที่ใส่BRIDGESTONE BATTLAX SC2ได้เท่าที่พอจะนึกออก ก็จะมี 1. Yamaha T-Max 560 ใส่ได้ทั้งล้อหน้าและหลัง [Front Tire / Rear Tire] 2. Yamaha T-Max 530 ใส่ได้ทั้งล้อหน้าและหลัง [Front Tire / Rear Tire] 3. Suzuki Burgman 650 ใส่ได้ทั้งล้อหน้าและหลัง [Front Tire / Rear Tire] 4. Suzuki Burgman 400 ใส่ได้เฉพาะล้อหน้า [Front Tire] (ล้อหลังใส่BRIDGESTONE BATTLAX SC ได้) 5. Honda Forza 350 ใส่ได้เฉพาะล้อหน้า [Front Tire] (ล้อหลังใส่BRIDGESTONE BATTLAX SC ได้) 6. Honda Forza 300 ใส่ได้เฉพาะล้อหน้า [Front Tire] (ล้อหลังใส่BRIDGESTONE BATTLAX SC ได้) 7. Yamaha X-max 300 ใส่ได้เฉพาะล้อหน้า [Front Tire] (ล้อหลังใส่BRIDGESTONE BATTLAX SC ได้)