แม้บนกำแพงจะไม่มีชื่อเรา แต่ใต้เท้ายังมีทางให้เดิน จักรพรรดิ์คังซี ได้กล่าวกับคนขายยา ที่มีฝันอันยิ่งใหญ่ ที่จะช่วยเหลือผู้คน แต่ จนด้วยทุนทรัพย์ในการเปิดร้านขายยา และ ในอดีตก็เคย ไปสอบเข้าเป็นหมอหลวง แต่ไม่เคย สอบได้สักครั้ง..
เรื่องนี้ คิดถึงตัวเอง
เมื่อหลายปีก่อน ตั้งแต่สมัย สอบเข้ามหาวิทยาลัย อ่อ ว่าไป ก็น่าจะสมัยสอบเข้า เรียนชั้นม.ปลายมากกว่า..
ฉันเคยมองว่า ตัวเอง เก่งไม่พอ เพราะไม่สามารถสอบเข้าสายวิทย์ รร.ประจำจังหวัดได้ ทำให้ต้องมาเรียน รร.เอกชน เพราะค่านิยมของคนรุ่นนั่นคือ ต้องเรียน รร.รัฐ ประจำจังหวัด ถือว่าเจ๋ง
แต่กลายเป็นว่า เมื่อฉัน ได้มาเรียน รร.เอกชนเล็ก ๆ ฉันกลับ รู้คุณค่าตัวเองอย่างมากใน รร.แห่งนั่น ฉันมีเพื่อน ที่เป็น เพื่อนจริง ๆ พวกเราอาจจะไม่ใช่เด็กที่เก่งมาก ไม่มีรายชื่อติดบอร์ด ใน รร. แต่พวกเราก็มีความสุข และสนุกกับชีวิตตามวัย
ต่อมา เมื่อครั้นสอบเข้ามหาลัย พวกเราเกินครึ่ง เข้า ม.เอกชน 555 ไม่ใช่บ้านรวย แต่สอบเข้า ม.รัฐ ไม่ติด!!
สำหรับฉัน รู้สึกล้มเหลวมั้ย คงไม่ อาจเป็นเพราะ ฉันไม่รู้ว่า ม.รัฐ มันเป็นยังไง รู้สึกยังงัย แม้ สังคม จะให้คุณค่า กับ เด็ก ที่เรียนจบ ม.รัฐดังๆ
แต่ฉันกลับได้เรียนรู้ว่า เส้นทางที่ฉันเดิน ไม่ได้จำเป็นว่า คำที่กรอก ในใบสมัคร จะเป็นชื่อ ม. ชื่อดัง และนั่นก็อีกครั้ง รายชื่อของ ม.ชั้นนำ ไม่มีชื่อฉันในนั้น
กระทั่ง เรียนจบ ฉันอยากทำงาน รพ.รัฐ เพราะคิดว่า คงช่วยคนได้เยอะกว่า เพราะตอน ฝึกงาน ทำคนไข้กันไม่หวาดไม่ไหว และนั่น อีกครั้ง ที่ฉันถูกปฏิเสธ เหตุผล เพราะว่า ฉันเรียนจบ ปริญญาโท.!! (ทราบภายหลังว่า การไม่รับคนที่จบสูงกว่าทีมตอนนั้นเพราะคิดว่าเราคงอยู่กับเขาไม่นาน อาจจะมาเพื่อเป็นทางผ่าน)
แล้วโอกาสก็มาอีกครั้ง เป็น รพ.เอกชน ที่เพื่อนไปพาททาม (Part time) ขอให้ไปขึ้นแทน และเขาเปิดรับ สาขาที่ฉันจบ โท พอดี ฉันได้งาน ในอัตรา วุฒิ ป.ตรี เพราะเขาต้องการ วุฒินี้ ในระดับ ป.ตรี เท่านั้น ถึงฉันจะยื่น ในวุฒิ ป.โท เขาก็จะจ่ายในวุฒิ ป.ตรี
ฉันยินดี เพราะนั่นไม่ใช่เป้าหมายหลักของฉัน ในการเดินทางครั้งนั้น ฉันมา เพื่อช่วยเหลือ คนที่ต้องการความช่วยเหลือ เงินเดือนฉันขยับไม่มาก แต่มีเหตุให้ได้ปรับเงินเดือนในระดับก้าวกระโดดหลายครั้ง..
ฉันสร้างคุณค่าให้ตนเอง ให้ผู้คน ด้วยที่ น้อยคนนักจะรู้จักว่าฉันทำอะไร ในหน่วยงานนั้น แม้ชื่อฉัน จะไม่ได้ขึ้นบอร์ดพนักงานดีเด่น แต่ฉัน ก็ยังเป็น ผู้ที่ให้บริการที่ดีที่สุด ที่ฉันทำได้
ฉันเอาเรื่องนี้มาเล่า..
เพียงเพราะอยากให้กำลังใจ ใครหลาย ๆคน ที่ชีวิตไม่ได้เป็นอย่างที่หวัง..
โลกก็เป็นแบบนี้แหละ..
แค่เราอย่าละสายตาจากเป้าหมาย..
เดินไปเถอะค่ะ..เดียวเส้นชัยก็ปรากฎอยู่ตรงหน้าเราเองแหละ><
คำจากจักพรรดิ์คังซี
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
