“–ของใหญ่ของโตของกูดีๆ ของกูสร้าง ใครไม่ได้ช่วยเข้าทุนอุดหนุน กูสร้างขึ้นด้วยกำลังข้าเจ้าบ่าวนายของกูเอง นานไปใครไม่ใช่ลูกกู เข้ามาเป็นเจ้าของครอบครองขอผีสางเทวดาจงบันดาลอย่าให้มีความสุข–”
เป็นพระราชดำรัสของกรมพระราชวังบวรมหาสุรสิงหนาท ขณะประชวรแสดงถึงความห่วงและหวงในทรัพย์สินของแผ่นดิน
วังหน้า ในสมัยรัตนโกสินทร์นั้นหมายถึง พระบวรราชวัง ซึ่งสร้างขึ้นโดย
กรมพระราชวังบวรมหาสุรสิงหนาท เป็นสมเด็จพระอนุชาธิราชในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช ทรงร่วมกับสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชกู้เอกราชของชาติจากพม่า และร่วมกับพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราชสถาปนากรุงรัตนโกสินทร์เป็นราชธานีใหม่ ขณะนั้นบ้านเมืองกำลังตกอยู่ในภาวะยุ่งยากและอันตราย เพราะทั้งต้องสร้างเมืองใหม่และทำสงครามกับพม่าซึ่งพยายามที่จะกลับมาโจมตีไทยอีก
ลูกสะกดวังหน้า จัดเป็นเครื่องรางที่คาดว่าได้สร้างปลุกเสกขึ้นในสมัยนั้น
ด้วยในช่วงนั้นถือเป็นช่วงเวลาแห่งการศึกสงครามการทหารบ้านเมืองจึงต้องมีความพร้อมอยู่ตลอดเวลา ซึ่งวัตถุมงคลนั้นมีการสร้างออกมาเพื่อใช้ในการศึกมากมาย และกรมพระราชวังบวรท่านเป็นนักรบโดยแท้ ของดีที่สร้างในสมัยท่านนั้นคงต้องคงกระพันและเหนียวอย่างสุดๆ เพราะจุดประสงค์สำคัญคือให้ทหารหาญได้มีไว้คุ้มครองตนยามออกศึก
เนื้อหาเป็นชินตะกั่วซึ่งทำให้เห็นความเก่าได้ง่ายคล้ายพระโคนสมอ เนื้อระเบิดแบบพระกรุจะเผยให้เห็นคราบเหมือนยางสนแทรกเป็นชั้นๆ
ซึ่งคำสาปวังหน้านั้น ยังมีอาถรรพ์ต่อมาอีกหลายรัชสมัยจนมาถึง
ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงมีวิธีผ่อนปรนเลี่ยงพระดำรัสสาปด้วยการโปรดให้พราหมณ์ทำพิธีฝังอาถรรพ์ใหม่ทุกป้อมทุกประตูรวม ๘๐ หลัก ก่อนที่จะโปรดให้สร้างพระราชมณเฑียรพระที่นั่ง และพระตำหนักต่างๆ ให้พระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัวประทับ ณ พระบวรราชวังได้ถึง ๑๘ ปี จึงเสด็จสวรรคต
ข้อมูลบางส่วนคัดมาจาก ศิลปวัฒนธรรม ฉบับธันวาคม 2554
#ร้อนวิชชา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
