เด็กหญิงไข่มุก (4)
ฟ้าอุ้มฝน ริมแม่น้ำลพบุรี เขตบางปะหันมาหลายวัน..
ฟ้าแบบนี้ ที่บ้านเกิดปู่ เมืองอีสานเรียก “ฝ้าคึ่ม” พอรุ่งเช้า หยาดฝนปรอยหรือน้ำค้าง เกาะพราวบนกลีบดอกไม้ และใบหญ้า กลิ่นสายหยุด กระจายในบรรยากาศจนอยากอยู่กับวินาทีนั้น นาน ๆ
เช้า ๆ ปู่ชอบอุ้มไข่มุกออกมาซึมซับบรรยากาศที่มุขเรือนไทย ฟังเสียงธรรมชาติจากนก บนกิ่งไม้และกอกกริมแม่น้ำ ทั้งที่ถูกเตือนจาก “ย่าๆ”ว่าระวังหลานจะเป็นหวัดเพราะอากาศชื้น
สายน้ำที่ไหลผ่านหน้าบ้านเริ่มเป็นสีขุ่นแดง
อีกไม่กี่วันน้ำจากเหนือ คงเดินทางไกลจากขุนเขา ลงสู่ที่ราบลุ่มภาคกลางเหมือนอย่างเคย เมื่อเข้าหน้าน้ำ
บริเวณบ้านริมน้ำบางปะหัน เป็น “บ้านใหญ่” เป็นบ้านที่รุ่น ปู่ชวด ย่าชวด เกิดและเติบโต จนมาถึงรุ่น ปู่กับย่า เป็นรุ่นที่ 3
หลังญาติพี่น้องแยกย้าย เหลือบ้านริมน้ำ เพียง 3 หลัง และทั้ง 3 หลัง มีเพียง คนสูงอายุ ไม่มีเด็กเลย
เด็กหญิงไข่มุก เป็นหลานน้อยคนเดียว ที่อยู่ในบ้าน ดังนั้นเธอจึงมี ย่าและปู่ มากกว่าใคร และตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาล เธอยังมี “ยายน้อย” ยายแท้ ๆ หยุดงาน มาเป็นคนเลี้ยงเต็มเวลา ด้วย
เช้า กลางวัน เย็น” ย่า ๆ” และยาย จะผลัดกันมาดูแล ทั้งอาบน้ำ ป้อนข้าว ป้อนนม หรือแม้แต่อุ้มไปชมนก ชมไม้ ริมตลิ่งแม่น้ำ ซึ่งยาวกว่าร้อยเมตร
บ้านใต้ ตามภาษาคนริมน้ำเรียก คือบ้านที่อยู่ถัดไปทางใต้น้ำ คือบ้าน”ย่าเป้า” ซึ่งเกษียณจากราชการมาหลายปี
ถัดขึ้นมาคือบ้าน”ย่าแดง” เกษียณจากกองทัพอากาศและบ้านเหนือสุด คือบ้านของปู่กับย่า
เมื่ออายุได้ ย่างเดือนที่ 7 น้ำหนักของหลานสาวลดลง แก้มที่เคยป่องใส ให้ปู่หอมชื่นใจ ก็พลอยยุบไปด้วย
หลังปรึกษากับ แม่ ยายและย่า ๆ แล้ว ตกลงจะป้อนข้าว เพิ่มอาหารจากที่เคยกินแต่นม
คนโบราณ รุ่นปู่ แม่ป้อนแต่กล้วยบด
แต่คนรุ่นใหม่เติบโตมากับโภชนาการแบบใหม่ หน้าที่ในการหาส่วนผสมของข้าวคำแรก ที่เด็กหญิงไข่มุกจะกลืนผ่านหลอดอาหารลงไปให้กระเพาะย่อย จึงเป็นหน้าที่ของแม่ ที่พ่วงอาชีพพยาบาลด้วย
เย็นวันหนึ่ง ในเดือนที่ 7 ของไข่มุก เธอจึงได้กลืนข้าวคำแรกในชีวิต
แม่กับยาย บดอาหารจากส่วนผสมข้าวกับผลไม้เป็นสำคัญ ใส่ไว้ในภาชนะเล็กๆ ที่แบ่งเป็น 2 ช่อง ช่องหนึ่งใส่อาหารบด ช่องหนึ่งสำหรับน้ำ ใช้ช้อนขนาดที่ใช้ชงกาแฟตัก
ก่อนหน้านั้น ปู่ไปกินอาหารที่ร้านในอำเภอผักไห่ เห็นอีกโต๊ะที่มีเด็กอ่อน เขามีที่นั่งเด็ก นำไปติดเก้าอี้ในร้านอาหารให้ลูกนั่งด้วย ปู่จึงเตรียมล่วงหน้าไปหาซื้อมาก่อนและติดตั้งกับเก้าอี้ไว้บนมุขริมน้ำ
วันที่ไข่มุกกินข้าวคำแรก คนสวยของปู่ นั่งเป็นเจ้าหญิงน้อยบนที่นั่งใหม่ โดยมีบริวารเป็นย่า ๆและยาย ถวายการรับใช้
ปู่ ยืนลุ้นหลานสาวกับข้าวคำแรก อยู่อีกมุมหนึ่ง..
หลานสาวปู่ หลังจากสูดอากาศแรกหลังคลอด ลืมตาครั้งแรก ยิ้มครั้งแรก ร้องไห้ครั้งแรก แต่..วินาทีนี้ เธอกำลังจะกินข้าวคำแรก
ยาย ตักอาหารบดใส่ช้อน ยื่นไปที่ปาก เจ้าหญิงน้อยของปู่ ทำท่า งง ๆ ยายจึงยื่นเข้าไปจนเข้าปาก
คนกินข้าวคำแรก ทำหน้าแหยๆ ใช้ริมฝีปากเม้ม บางส่วนเข้าไปในปาก บางส่วนหลุดออกมา เปรอะไปทั้งคางและลามมาถึงผ้ากันเปื้อนที่ผูกคอด้วย
เหตุการณ์แบบนี้เป็นอยู่หลายวัน กว่าจะป้อนข้าว ป้อนน้ำได้เป็นปกติ
แล้ววันหนึ่ง ปู่ ก็ได้ป้อนข้าวหลานสาวเป็นครั้งแรก
เย็นวันหนึ่งทั้ง ย่า ยาย ไม่อยู่บ้าน และแม่ ยังไม่กลับจากทำงาน ปู่จัดการเอาอาหารที่บดใส่ตู้เย็นออกมาอุ่น เลียนแบบวิธีการที่ย่าและยายทำไม่มีผิดสักบรรทัด
อุ้มหลานวางในที่นั่งบนเก้าอี้ ผูกผ้ากันเปื้อนเรียบร้อย ตักอาหารบดจากถ้วย อ้าปากตัวเองพูดไปด้วย อ้ำ ๆ ๆ ..กินข้าวหน่อยลูก
คนสวยบนเก้าอี้ช้อนตามองหน้าปู่ เผยอริมฝีปาก ปู่ส่งทั้งช้อนทั้งข้าวเข้าปากหลานสาวแล้วรีบชักกลับ
ปากหลานสาวยังเผยอ ยังไม่ได้ “อ้ำ” อาหารบดทั้งหมดที่ผสมน้ำก่อนป้อน ร่วงตามมากับช้อนจนหมด
หลานสาวช้อนตามองปู่ งง ๆ น้ำลาย ไหลย้อยเป็นสาย
ช้อนที่สอง ก็เข้าทำนองเดียวกัน จนผ่านไปหลายช้อน ผ้ากันเปื้อนและปากหลานสาว เปรอะอาหารบด แต่ก็ยังอุตสาห์ส่งยิ้มให้ปู่ กว่าจะข้าวเข้าปาก ได้กลืนลงกระเพาะบ้าง ก็เล่นเอาทั้งเหนื่อย ทั้งขำ ทั้งปู่ ทั้งหลาน
หลังผ่านไปหลายวัน การฝึกกินข้าว ฝึกป้อนก็จบคอร์ส วันนี้ เด็กหญิงไข่มุก มีข้าวเป็นอาหารหลักคู่กับนม ทั้งเช้าเย็นแบบไม่มีปัญหา
การเลี้ยงลูก จากทารกที่ช่วยตัวเองไม่ได้ แม้แต่กิน ขับถ่าย กว่าจะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ ปู่มีเชื่อว่า ไม่ว่าครอบครัวจะมีสถานะเป็นอย่างไร เศรษฐี ยาจก พระราชาหรือคนสามัญ ล้วนแต่ลำบากเหมือนมีไข่ไก่ในกระเป๋ากางเกง
ทุกจังหวะของชีวิตทารก ล้วนแต่ต้องใช้ความระมัดระวังสูงสุด ถ่ายเทและแบ่งปันความรักที่มีอยู่ในตัวเอง ใส่เข้าไปในสำนึกและความทรงจำของลูก
ทุกครั้ง ที่อยู่กับหลานตามลำพัง ปู่จึงคิดถึงความลำบากของ แม่ ของพ่อ ทั้งหลาย รวมทั้ง แม่ของปู่เองด้วย ท่านเหล่านั้น ล้วนทรงพระคุณอันยิ่งใหญ่ไพศาล แม้จะตอบแทนทั้งชีวิตก็ไม่อาจทดแทนได้
และทุกครั้งเหมือนกันที่มีข่าว ลูกทำร้าย พ่อ แม่ ทำร้ายผู้มีพระคุณ ปู่จึงสะเทือนใจ จนปวดร้าวลึก ๆ
ไข่มุก ของปู่ กำลังเติบโต การได้รับความรักและอบอุ่น จากครอบครัวและญาติพี่น้อง ปู่ได้แต่หวังว่า วันหนึ่ง เมื่อเติบโตเป็นผู้ใหญ่ จะเป็นผู้ใหญ่ที่มีเมตตา รู้คุณค่าของความกตัญญู เป็นเพื่อนที่ดีของมิตรสหาย เป็นคนดีของครอบครัวและสังคม
ปู่ก็ได้แต่หวัง หวังว่าไข่มุกจะเป็นอย่างที่ปู่ว่า ถึงในวันนั้น.. ปู่ จะยังมีลมหายใจได้ชื่นชมหลานสาวอยู่หรือไม่ก็ตาม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
