27 ธ.ค. 2020 เวลา 15:10 • ปรัชญา
บทกวี minimal
เรียวกัน
กุฏิของข้าอยู่่กลางป่าลึก
เถาวัลย์สีเขียวงอกยาวขึ้นทุกปี
ไม่มีข่าวคราวของผู้คน
จะมีบ้างก็แต่เสียงเพลงของคนตัดไม้
เมื่อตะวันฉายข้าชุนจีวร
อ่านกลอนพุทธศาสนาครามีแสงจันทร์
ข้าไม่มีอะไรจะบอกหรอกเพื่อนรัก
หากท่านต้องการพบความหมาย
จงอย่าวิ่งไล่ตามสิ่งทั้งหลายให้มากมายนัก
การใช้ชีวิตอย่างสันโดษบ้างทำให้เราเรียนรู้ว่า การเป็นอยู่อย่างธรรมดาสามัญ
เป็นการรักษาจิตวิญญาณให้คงอยู่ ยอมรับว่าวัตถุเป็นสิ่งจำเป็นพื้นฐานของชีวิต
เท่านั้น แต่ไม่ใช้เป้าหมายปลายทางของชีวิต
โซโดะ
วสันต์นี้ในกระท่อมของข้า
ไม่มีสิ่งใด
แต่ก็มีทุกสิ่ง
การลดทอนสิ่งที่ไม่จำเป็นสำหรับชีวิต จำเป็นต้องทำ เพื่อเป็นการรักษาสมดุลของ ชีวิต ความไม่สมบูรณ์แบบ และความไม่จีรังของสรรพสิ่ง ไม่อาจต้านทานความเสื่อมสลายหมดไปของวัตถุได้ มีเพียงจิตวิญญาณอันเก่าแก่ ที่คงทนตราบความสูญสลาย
ของมนุษย์จะมาถึง
เงาแห่งความสันโดษ
โฆษณา