วันนี้เราเล่า
"ลาก่อน ปีแห่งความทรมาร"
ภาพทั้งหมดนี้ คือภาพที่ถ่ายไว้ในตอนกลับบ้านของแต่วัน ถ่ายไว้เวลาประมาณ19-20นาฬิกาของทุกวัน
ถามว่าถ่ายไว้เพื่ออะไรน่ะหรอ?
เพื่อย้ำเตือนตัวเองเสมอ ว่าโลกใบนี้มันโหดร้ายขนาดไหน
คำพูดและการกระทำ สามารถฆ่าคนได้จริงๆ แต่วันและคืนที่ต้องอดทน ต้องเหนื่อย และเสียใจ ตลอดทุกวินาที กระทั้งเวลานอน ยังคงฝันร้ายถึงเรื่องเดิมๆ รู้สึกเหมือนถูกเเย่งชิงเวลาและความสุขมาตลอด1ปี มันเจ็บปวดเหลือเกินที่ต้องถูกย่ำยี บดขยี้หัวใจซ้ำแล้วซ้ำอีก จนหัวใจด้านชาจนแทบไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว และน้ำตาไม่เคยช่วยอะไรเลย ฉันรู้ว่ามีหลายคนบนโลกนี้ ที่ต้องทรมารมากกว่าฉันอยู่มาก ฉันยังโชคดีที่ยังคงอยู่มาจนถึงวันนี้
สิ่งเหล่านั้นมันทำให้ฉันกลายเป็นคนมองโลกในแง่ลบ กลายเป็นคนไม่รู้จักควบคุมอารมณ์ กลายเป็นคนชอบเก็บตัวอยู่เงียบๆ ถึงแม้ว่าเวลาที่ต้องอยู่กับคนภายนอก ฉันจะยิ้ม แต่ไม่ได้หมายความว่าฉันมีความสุข แม้ข้างในใจจะอ่อนแอและทรมารจนแทบคลั่ง แต่ก็ต้องแสดงความเข้มแข็งว่าฉันยังคงไหว แต่สิ่งนึงที่ฉันไม่อยากกลายเป็นแบบนั้นคือ ฉันไม่อยากจะเป็นคนเห็นแก่ตัวเพราะฉันเจ็บมามากกับคนพวกนี้ และฉันไม่อยากกลายเป็นคนที่ทำอะไรไม่คิดถึงหัวใจคนอื่น ฉันยอมรับว่าฉันเคยเป็น แต่จะไม่อีกแล้ว
ปีนี้มันจบสิ้นแล้ว ต้องขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมากับทุกๆคนที่เคยผ่านมาในชีวิต ที่ฉันทำร้าย ด้วยการกระทำ ด้วยคำพูดและด้วยใจ
ที่ผ่านมาต้องขอบคุณตัวเองที่ผ่านแต่ละวันมาได้แม้จะสะบักสะบอม ขอบคุณครอบครัวที่อยู่เยียวยาเเละเป็นที่พักพิงให้คนอ่อนแอคนนี้ ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่ยังคอยอยู่เป็นกำลังใจและสร้างเสียงหัวเราะให้ฉัน ขอบคุณครูหลายๆท่านที่ช่วยพยุงฉันไว้ ชี้ทางสว่างในวันที่มืดมิด ขอบคุณจากใจจริงๆ
มันก็ยังดี เพราะถ้านับจำนวนภาพถ่ายในรูปนี้ มันมีเพียงแค่ไม่กี่ภาพเอง นั้นแปลว่า มันก็คงไม่ได้เเย่เสมอไป อย่างน้อยที่สุดฉันก็ยังคงมีชีวิตอยู่ และจะอยู่ต่อไปอย่างคุ้มค่า
ถึงเวลาเริ่มต้นใหม่แล้ว.....
สวัสดีปีใหม่นะคนเก่ง
ปล. ขอบใจนะที่เสียเวลามาอ่านเรื่องเพ้อเจ้อบ้าๆยาวๆพวกนี้ ขอให้เธอมีความสุขกับปีใหม่นี้นะ ทำอะไรก็คิดเยอะๆ รักตัวเองให้มากๆ เป็นกำลังใจให้ทุกๆคนเลยนะ เราต่างก็เจอเรื่องเเย่ๆ แต่ต้องผ่านมันไปให้ได้นะ สู้ๆ
นายมนตรี ศรีทุมมา ม.6/7 เลขที่ 8
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
