สำหรับฉันแล้ว 'เวลา' เป็นสิ่งที่เอาแต่ใจที่สุด
มันจะยังทำหน้าที่เดินไปเรื่อย ๆ อยู่แบบนั้น แม้บางจังหวะที่เรามีความสุข เราจะอยากหยุดมันไว้บ้าง หรือบางทีที่ทุกข์เราอยากจะเร่งมันสักแค่ไหน แต่เวลาก็จะยังคงมีจุดยืนของมันเสมอคือเดินเรื่อย ๆ ของมันอย่างนั้นเอง แม้ใครอยากเจรจาให้มันย้อนคืนมา หรืออยากให้มันพาข้ามสิ่งไม่ดีไปเร็ว ๆ มันก็ไม่ฟังหรอก...
และตอนนี้เวลาก็พาฉันเดินทางมาถึงอีกหนึ่งสิ้นปีของชีวิตจนได้...
ปีนี้เป็นอีกปีที่มีเรื่องราวใหม่ ๆ เข้ามาให้เรียนรู้ โดยรวมแล้วดูเป็นคลื่นชีวิตที่ค่อนข้างราบเรียบ ไม่หวือหวา ทั้งที่ก็รู้สึกว่าไม่มีอะไรแตกต่างไปจากเดิมสักเท่าไหร่ แต่พอหันมาทบทวนอีกครั้งก็พบว่าความคิดบางอย่างก็แอบเปลี่ยนแปลงไปอยู่เหมือนกันนะ
อาจเพราะอายุที่มากขึ้น ทำให้ฉันเริ่มกลายเป็นคนหวงเวลา ทุก ๆ วันที่ผ่านไปคือเวลาในชีวิตที่ลดลง ฉันเรียนรู้ที่จะตัดอะไรที่ไม่จำเป็น และทิ้งความรู้สึกแย่ ๆ ที่บั่นทอนใจได้เร็วขึ้นกว่าเมื่อก่อนมาก
และเพราะเวลาอีกนั่นแหละ ที่ทำให้ฉันอยากใส่ใจและใช้เวลากับคนที่ยังอยู่ในชีวิตของฉันมากขึ้น ในเมื่อเราต่างให้เกียรติที่จะยังมีกันและกันอยู่ในชีวิต ฉันจึงตั้งใจที่จะดูแลทุกความสัมพันธ์ให้เต็มที่เท่าที่ฉันจะทำได้
เป็นเรื่องปกติไปเสียแล้วที่ในแต่ละช่วงชีวิตจะมีคนเข้ามาและจากไป ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าการที่มีคนหล่นหายไปจากชีวิตเราแต่ละครั้ง ทั้งการจากเป็นและจากตาย มันเป็นส่วนหนึ่งของการเติบโตจริง ๆ เพราะทุกครั้งที่มันเกิดขึ้นเราจะได้เรียนรู้อะไรจากมันเสมอ
ก็อย่างที่บอกว่าเวลาช่างแสนเอาแต่ใจ ฉันเลยมีปี 2020 แค่หนเดียว แม้จะมีช่วงเวลาที่ดีบ้างพังบ้าง แต่พอย้อนกลับไปมองแล้วก็ไม่รู้สึกเสียดายอะไร...
ก็เพราะฉันได้เต็มที่กับมันแล้วล่ะ
ชีวิตฉันยังคงต้องดำเนินไปเพราะเวลามันกระตุกมือให้ฉันต้องไปต่อแล้ว แม้เวลาชีวิตจะเหลือน้อยลงอีกปี แต่มันไม่ได้เสียเปล่าหรอกนะ ก็ฉันโตขึ้นอีกปีแล้วนี่นา
#สมุดบันทึกของเยลลี่หมี
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
