หนีนรก เหมือง มรณะ
ตอนที2 ล้วง ต่อจากเมื่อวาน
แบตมือถือผมเต็ม พอเปิดเครื่อง มีสายไม่ได้รับ
เกือบร้อย ของเมียล้วนๆ
ผมกดโทรกลับ ดังไม่ถึงครึ่งตึ๊ด มันรับทันที
"มึงไปก่อเรื่องอะไรไว้ มีตำรวจมาถามหาที่บ้าน"
มันใส่ผมถึงกับเหวอ ทำไมมันถึงเร็วขนาดนี้วะ
"แกจำหน้าตำรวจได้เปล่า มัน ส.น แถวบ้านเรา
หรือเปล่า" ผมถาม
"ไม่นะพี่ไม่รู้ตำรวจที่ไหน" เมียผมตอบ
"เอานี้นะพี่จะเล่าให้ฟัง พอดีพี่ไปเห็นพวกค้ายา
รายใหญ่เข้า มีตำรวจด้วยมันกำลังตามเก็บพี่อยู่
รีบไปแจ้งความที่ ส.น บ้านเรา บอกตามที่พี่บอก
ให้สายตรวจมาคอย ดูแลด้วย บอกกับหมวดดำ
เพราะแก รู้จักและรักพี่ พอจะพึ่งพาได้ แล้วอย่าโทร มาเบอร์นี้อีก มีอะไรพี่จะติดต่อไป ดูแลลูก
ดีดี ระวังให้มาก อย่าเชื่อใจใครทั้งนั้น"ผมบอก
"แล้วพี่เป็นไงบ้าง" เมียถามด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เป็นไร ระวังตัวด้วยใครถามบอกพี่หาญาติ
ต่างจังหวัด ไปยืมเงิน ตามนี้นะ" ผมบอก
"จ่ะพี่ ระวังตัวด้วยนะ"
"เค แค่นี้ก่อนนะ"
จบการสนทนา ผมทำการดึงซิม ออกจากโทรศัพท์ ทันที
ผมบอกเรื่องนี้ กับ บัดดี้ ทอม ตอนมันออกมาจากห้องนำ้
"มันรู้ ขนาดนี้ได้ยังไงน้า" ทอมอุทาน
"ไม่แน่ใจว่ะ มันอาจเช็คจากทะเบียนรถ หรือ
อะไรสักอย่าง"ผมบอก
"นี่เรากำลังสู้กับอะไรวะนี่ เอาไงต่อดีน้า"ทอมถาม
"น้าคิดว่าเราควรรีบจร ดีกว่า"ผมบอก
เช็คเอาท์ ออก ผมเอาไขควงมาถอดป้ายทะเบียน
ออก แล้วแวะหาซื้อ เสื้อผ้าใส่ กินข้าวแกงข้างถนน
"ผมพาน้ามาซวยแท้ๆ" ทอมบอกหน้าละห้อย
"มึงอย่าคิดอะไรมาก เราคงมีเวรกรรมร่วมกัน
เราอาจ เป็นคู่หูพลิกนรกอย่างในหนังก็ได้"
ผมพูดพลางหัวเราะ
"ใช่น้า เราต้องเป็น ไม่งั้นเราตาย"ทอมบอกอย่าง
จริงจัง
"เออ แต่ว่ามึง หายขัดยอก ยังวะ"ผมถาม
"เออ น้าผมลืม ไปสนิทเลย มันยังมีนิดๆ
ไม่เท่าไหร่ เรามันทีม คนอึดตายยากนี่นะ"
ทอมบอกอย่างฮึกเหิม
ผมรวบช้อน
"ไปกันเหอะ" ผมบอก
เราขับรถมาเลื่อยๆ สองข้างทางมีแนวป่าสลับไร่นา ผมมองป้ายข้างทาง .ไร่ดอกเหงื่อ.
ผมเลี้ยวปราด เข้าไปเลย
"ไปใหนน้า" ทอมถาม
"หาที่ปรึกษากันและวางแผน" ผมบอก
เข้ามาในบริเวณ ไร่ดูเป็นธรรมชาติ มีคนต้อนรับด้วย เพราะเป็น รีสอร์ท
"เข้าพักใหม่คะ" คนต้อนรับถาม
"ครับ" ผมตอบ
"กี่วันดีคะ" คนต้อนรับถาม
"น้าหมู อยู่หรือเปล่า ครับ" ผมถาม
"ไม่อยู่ ค่ะ คงค่ำๆ ถึงจะกลับ" เธอตอบ
"งั้นเอาวัน นึงก่อนแล้วกัน ถ้าน้าหมูมาบอกผมต้องการพบด่วนนะ" ผมบอก
ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี เราเข้าพักในรีสอร์ท
ผมสังเหล้า มากินด้วย บอกเอาแบบที่น้าหมูชอบ
ไอ้ทอม บัดดี้ นั่งกินกาแฟ ผมกระดกเหล้าเข้า
ปาก เป็กแรกในสองวัน ร้อนถึงลำใส่
"น้านี่เจ๋งวะ รู้จัก น้าหมู ด้วย" ทอมบอก
"คนรุ่นน้าส่วนใหญ่ ก็รู้จักทั้งนั้น"
ผมพูดหน้าตาเฉยแบบไม่ตื่นเต้น
"หรือว่าน้า" มันอุทาน
"เออ กูเป็นแฟนเพลงแก" ผมบอก
"เนียน นะน้ากู" ทอมบอก
"เออ เรื่องของกูเรามาคุยเรื่องสำคัญดีกว่า
น้าจะบอกสิ่งที่น่ารู้ก่อนนะ ไอ้เหมืองดิน นี่มัน
ขุดมานาน น่าจะยี่สิบ ปีแล้วมั้ง ตอนนี้เนื้อที่
น่าจะรวมแล้วพันกว่าไร่ มันซื้อต่อไปเลื่อย
มันมีเขตเหมืองเก่า กับเหมืองใหม่ ไม่ได้เป็นบ่อ
เดียวกัน ในเขตเหมืองเก่า เมื่อสักห้าปีที่แล้ว
น้าไปตกปลา เห็นกำแพงสังกะสี มันพังๆ แลข้างล่างเป็น บ่อนำ้ เลยว่าจะลองไปดูว่ามีปลาใหม่
น้าใต่ลงไป เห็นมีการก่อสร้างอาคารขนาดใหญ่
ที่ริมบ่อ น้ายังคิด สร้างยังงี้ถ้านำ้ทว่ม มันก็จมอยู่
ใต้น้ำ สิวะเหวี่ยงเบ็ดได้สองไม้ ยามแม่งมาจาไหน
ไม่รู้มันไร่ทั้งเอาปืนขู่ กูปีนกลับขึ้นมาเหนื่อย
แทบตาย" ผมหยุด กระดกเหล้า อีกช็อต
ตามด้วยน้ำเปล่า
"ไอ้ร้านข้าว หน้าเหมือง กูไปกินบ่อยสนิทกัน
แกเล่าให้ฟังว่า คนงานที่นี่ส่วนใหญ่ เป็นต่างด้าว
เฮียแกจ้าง วันตั้ง500 กูยังอยากไปทำ แต่เฮีย
แกบอกว่าไม่อยากรับคนไทย ขี้เกียจ
มีบ้านพักให้อยู่ นำ้ไฟฟรี ด้วยนะมึง
เจ้าของ ร้าน ยังบอกว่าไม่เห็นต่างด้าวมันจะอดทนกว่าคนไทย ตรงใหน เห็นเปลี่ยนหน้ามาทุกเดือน แต่เฮียแกก็ดี คนที่ออกไปถ้าติด ค่าของ
แกจ่ายให้หมด ไอ้เหมืองนี้ มันเคยถูกธนาคารติดป้ายขาย สักสิบกว่าปีที่แล้ว พอมีคนมาทำใหม่
ทำต่อ มันซื้อที่เพิ่มให้ราคาดี รถบรรทุก ของที่นี่
มันจะมีสติกเกอร์ ป.สามตัว มีมงกุฏครอบ
เท่าที่น้ารู้ก็มีแค่นี้ เออ อีกอย่างว่ะ วันนั้นบังเอิญ
ไปตกปลาแถวเหมืองเก่า มันปล่อยน้ำเต็มเลยว่ะ
ไอ้ที่ มันสร้างคงจมอยู่ใต้นั้น"
ผมเล่าเท่าที่รู้ ทอม มันรู้หน้าที่ มัน
"พี่สาวผม ทำงานเขียนโปรแกรม แกเป็นมือโปร
เท่าที่ผมรู้แกรับงานทิ่เหมืองนี่ ผมเคยเจอครั้งสุดท้าย ดูแกเครียด ผมเลยเข้าไปถาม พี่เจน
บอกว่าแกอยากเลิกทำงานนี้ แต่แกเลิกไม่ได้
ผมถามอะไร พี่ก็ไม่ยอมบอก บอกแต่ว่าอย่ารู้เลย
มันอ้ตราย.หลังจากนั้น ก็ติดต่อพี่เจน ไม่ได้อีกเลย แจ้งตำรวจ ก็แล้ว จ้างนักสืบ ก็แล้ว
เอออีกอย่างน้า นักสืบที่พ่อผมจ้างรายล่าสุด
ขับรถ ตกคลองตาย แถวๆเหมือง นั่นแหละ
ผมเลยมาสืบถามข้อมูลที่นั่น" ทอมเล่า
"เหมืองนั่น มันต้องทำอะไรอย่างที่ข้อมูลใน
แมมโมรี่ นั่นบอก แต่ มันทำยังไง แต่เราจะรู้มากกว่านี้ได้ยังไง และจะจัดการมันได้ยังไง ?
ใครจะเป็นคนช่วยเราจัดการมัน?
เพราะในหมู่พวกมันในรายชื่อ มียันรัฐมนตรี
เอาไงดีวะ" เราสองคนต่างเงียบไปนาน
ผมปิดฝาขวดเหล้าเก็บหลังจากกินไปสามเป็ก
"น้า ขอผมเป็ก" ไอ้ทอมร้องขอ ผมจัดให้
เราต่างคนต่างเงียบอยู่นาน เหมือนต่างคนรุ่นคิด
ทอมเป็นคนเปิดก่อน
"น้า ผมรู้จักเพื่อนพี่เจน คนนึง ที่สนิทกับพี่เจนและทำงานเขียนโปรแกรมด้วยกัน บางทีเขา อาจช่วยเราได้" ทอมบอก
"ดี นั่นอาจทำให้เราผ่านข้อแรก รู้จักมันให้มากขึ้น
น้าเริ่มเห็นแสงริบๆในความมืดแล้ววะ เราจะติดต่อเขายังใงมึงจะการ"ผมบอก
"ใด้น้าอ้าวเวรอ้าวเวร โทรศัพท์ ผมให้เขาไปแล้ว"
ทอมบอก พรางมองสบตาผมหาคำตอบ
ผมสบตากับทอม นิ่งอยู่ พักนึง
"คนมีคอนเน็กทั้งนั้น เพื่ิอน ญาติ พี่น้อง มึงลองนึกดูให้ดี" ผมบอก
"น้า แม่งโคตร เลยว่ะ ผมจำเบอร์น้องสาวเค้าได้
เคยตามจีบอยู่" พูดจบ มันดีดมือดังเปราะ
เอากะมัน
"มึงยังไม่มีเมียมั้ง กูดูท่า" ผมแย็บ นอกเรื่องผ่อนคลาย
"โถ่น้า จะอยากมีเมียไปทำไมผมยัหนุ่มอยู่เลย
ยังอยากใช้ชีวิตก่อน" ทอม มันบอก
"เออ กูแก่ อยากมีคนสืบสกุล แล้วมึงทำมาหากิน
อะไรวะ หรือขอพ่อเอา" ผมประชด
"โถ น้า ผมนะรึ ต้องขอพ่อผม ถ้าขอแก แกก็ใช้
ผมทำงาน ที่บริษัท แกสิ ผมยังอยากหาประสพการณ์ชีวิต อิสระ ผมขับเกร็บไบด์อยู่ รายได้ดี
จะตาย " ไอ้ทอมบอก
ผมบุ๊ยปาก
"เออ ไอ้ตูด มอไซรับจ้าง กูรู้" ผมบอก
"โถ่น้าพูดเสียเลย ของผม วีไอพี" มันโอด
"ลูกค้า มึงคงเพียบ สาวแก่ แม่ม่าย เมียใคร ไม่รู้"
ผมบอก"
"โถ่น้า รู้ไปหมด" มันพูดเหมือนผมเป็น อับดุลย
"ก็มี มั่งแหละ น้ารู้กันอยู่"ไอ้ทอมบอก
"เออ กูไปวิ่งด้วย รายได้ดี" ผมพูดยิ้มๆ ดูมันเครียดน้อยลงแล้ว
คำขึึนต้นเดิมของมันเลย
"โถ่น้า มันต้อง บิ๊คไบค์ ไม่ใช่เวฟร้อย"
ดูมัน.....
แต่อย่างนอ้ยเราก็ยังได้คุยกันอย่างธรรมชาติ
เพราะไม่รู้ว่า ต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามครับ
พรุ่งนี้งด เพราะ กลางวันทำสวนเย็นจะจัดวันเกิดให้ลูกสาว ในครอบครัวครับ อยากให้แกมีความสุข เท่าที่รอ มาปีระครั้ง ขอบคุณครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
