จะเป็นอย่างไร ถ้าทั้งสนามฟุตบอลเขาเลิกเตะไปหมดแล้ว แต่คุณไม่รู้เรื่อง ยืนงงๆ อยู่ในสนามแค่คนเดียว นี่คือเรื่องราวสุดเพี้ยน ติดอันดับท็อปเท็นตลอดกาลของฟุตบอลอังกฤษ
เรื่องเพี้ยนที่สุดของวงการฟุตบอลอังกฤษ เหตุการณ์ของ "แซม บาร์แทรม" นายทวารของชาร์ลตัน แอธเลติก ต้องติดโผท็อปเท็นอย่างแน่นอน
บาร์แทรม ถือเป็นผู้รักษาประตูที่มีพรสวรรค์คนหนึ่งของวงการ เขาเป็น One-Club Man อยู่กับชาร์ลตันทีมเดียว 22 ปี จนเลิกเล่นฟุตบอล และเคยติดทีมชาติอังกฤษในช่วงสั้นๆด้วย
อย่างไรก็ตาม เรื่องที่ทำให้ผู้คนรุ่นหลังจดจำเขาได้แม่นยำ กลับไม่เกี่ยวกับผลงานการเซฟเท่าไหร่นัก แต่เป็นเรื่องพิลึก ที่เกิดขึ้นในวันเสาร์ที่ 25 ธันวาคม 1937 โดยในยุคนั้นฟุตบอลยังแข่งกันในวันคริสต์มาสอยู่ ถ้าตรงกับวันเสาร์พอดี ก็แข่งขันตามปกติ
ที่สนามสแตมฟอร์ด บริดจ์ ในการแข่งฟุตบอลดิวิชั่น 1 สโมสรเชลซี เปิดบ้านต้อนรับชาร์ลตัน เป็นศึกลอนดอนดาร์บี้ โดยเกมนั้นอากาศหนาวมาก แต่ก็ยังมีคนดู 41,484 คน เข้ามาชมเกมในสนาม
เกมเริ่มขึ้น ดอน เวลช์ ของชาร์ลตัน ยิงขึ้นนำไปก่อน 1-0 ในนาทีที่ 9 แต่นาทีที่ 13 จอร์จ มิลส์ ของเชลซี ตีเสมอเป็น 1-1 ก่อนจบครึ่งแรกด้วยสกอร์นี้
นอกจากอากาศจะหนาวแล้ว ในวันนั้นเป็นวันที่มีหมอกหนาที่สุดในรอบ 33 ปีของอังกฤษ มีรายงานว่าเรือที่แล่นข้ามช่องแคบอังกฤษ ต้องลอยอยู่กลางทะเลมากกว่า 7 ชั่วโมง เพราะมองทิศทางไม่เห็น รวมถึงพนักงานดับเพลิงในวันนั้น ทำงานลำบากมาก เพราะไม่เห็นตัวไฟ เนื่องจากหมอกบังทัศนวิสัย
กับเกมฟุตบอลก็ส่งผลกระทบเช่นกัน โดยที่สนามสแตมฟอร์ดบริดจ์ เมื่อเข้าครึ่งหลัง หมอกลงสนามอย่างฉับพลัน ในสภาพ Blanket หรือปกคลุมทั้งสนาม ระยะการมองเห็นต่ำมากเกินไป ทำให้เมื่อผ่านไปถึงนาทีที่ 61 ผู้ตัดสินเห็นว่าไม่ไหวแล้ว จึงเป่ายุติเกม แล้วค่อยหาวันมาเตะรีเพลย์กันใหม่ คือสภาพแบบนี้ใครจะไปเตะได้
ในยุคนั้นยังไม่มีลำโพงในสนามฟุตบอล เมื่อผู้ตัดสินยกเลิกเกม ไม่ได้ประกาศเสียงตามสายให้ได้ยินกันทั้งสเตเดี้ยม แต่เจ้าหน้าที่จะใช้วิธีไปแจ้งให้สตาฟฟ์ที่อยู่ในอัฒจันทร์แต่ละฝั่ง ทยอยแจ้งแฟนบอลให้เดินออกจากสนามได้เลย
นักเตะเดินเข้าห้องแต่งตัว แฟนบอลเดินออกจากสนาม ทุกคนกลับกันหมดแล้ว ยกเว้นคนเดียวที่ยังยืนอยู่ในสนามเขาคือ แซม บาร์แทรม นายทวารของชาร์ลตัน เขายืนนิ่งอยู่หน้าโกล์ของตัวเอง
สาเหตุที่บาร์แทรม ยืนมึนๆ อยู่อย่างนั้น เพราะหมอกลงจัดมาก เขามองไม่เห็นอะไรเลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกมยกเลิกไปแล้ว นกหวีดที่กรรมการเป่ายุติเกม เขาก็เข้าใจว่าเป็นการเป่าฟาวล์ปกติ ขณะที่เสียงจากรอบข้างก็อื้ออึงไม่ได้ศัพท์ ที่สำคัญไม่มีใครเดินมาบอกเขาสักคน!
"ณ เวลานั้น เรากำลังเล่นได้อย่างสุดยอด ผมมองไม่เห็นกองหลังของตัวเองยืนใกล้ๆ คือเข้าใจว่าเราบุกกดใส่เชลซี จนกองหลังเองก็ดันขึ้นไปหมด" บาร์แทรมเล่า
"ผมเดินขยับไป ขยับมาหน้าประตูตัวเอง รู้สึกดีมากที่รู้ว่าเชลซีโดนเราพับสนามอยู่ข้างเดียว ผมคิดในใจว่า 'หนุ่มๆของเรานี่เอาค้อนมาไล่ทุบเชลซีชัดๆ!' ระหว่างที่ผมคิด ก็ขยับเท้าไปมาเพื่อทำให้ร่างกายอบอุ่น ตอนนั้นผมก็แปลกใจนิดๆ เพราะถ้าเรายิงเชลซีเข้า พวกเขาก็น่าจะเอาบอลมาตั้งที่จุดกลางสนาม แล้วกองหลังของเราก็น่าจะกลับมาประจำที่ แต่ไม่มีใครลงมาสักที แสดงว่าเราบุกเขาอย่างหนักแต่ยังยิงประตูไม่ได้"
ความคิดของบาร์แทรมในตอนนั้นคือ ชาร์ลตันบุกใส่ แล้วเชลซีก็ตั้งรับแบบโงหัวไม่ขึ้น เคลียร์บอลทิ้งจากหน้าประตู จากนั้นก็โดนตัดบอลได้กลางสนาม แล้วชาร์ลตันก็บุกต่อ เหมือนเตะบอลอัดกำแพง
"เวลาผ่านไป ผมเดินขยับจากหน้าเส้นประตู มาที่กรอบเขตโทษ แต่ก็ยังไม่เจอใคร แสดงว่ากองหลังเชลซีตอนนี้คงตั้งรับเราแบบหัวซุกหัวซุนทีเดียว"
ตอนนี้นักเตะคนอื่น เดินกลับมาห้องแต่งตัวกันหมดแล้ว ทุกคนเข้าไปอาบน้ำเตรียมกลับบ้าน และดอล เวลช์ คนยิงประตูได้ในนัดนี้ก็ฉุกใจขึ้นมา เขาถามเพื่อนว่า "แซม ไปไหนวะ?"
เออนั่นสิ แซมไปไหน ... นักเตะในทีมตามหาแซม ก็ไม่มีใครเจอ บางทีอาจจะออกมาเร็วก่อนใครแล้วรีบกลับไปทำธุระอะไรสักอย่างก็ได้
15 นาทีผ่านไป แซม ยืนอยู่หน้าโกล์ตัวเองอย่างเงียบๆ เดินวนไปวนมา มองไม่เห็นอะไรเลย ไม่ได้ยินเสียงอะไรด้วย ถ้าดูตามเวลาแล้ว น่าจะราวๆนาทีที่ 75 อีกแป้บเดียวก็จะจบเกมแล้ว ให้ตายเถอะ เชลซีไม่ได้สวนกลับมาสักครั้งเลยหรอเนี่ย ทำไมวันนี้ชาร์ลตันของเขาเล่นได้ดุดันขนาดนี้เนี่ยะ
ระหว่างที่ยืนอย่างเหม่อลอย ในที่สุดเขาก็เจอมนุษย์คนอื่นเป็นครั้งแรกในรอบ 15 นาที ปรากฎว่า ไม่ใช่นักเตะชาร์ลตัน ไม่ใช่นักเตะเชลซี แต่เป็นตำรวจ
"นายมาทำบ้าอะไรตรงนี้วะ" ตำรวจถามอย่างมึนงง เขาเดินตรวจสนามแล้วเจอนายทวารยืนจังก้าอยู่หน้าโกล์ ในสนามฟุตบอลที่ไม่มีใครเลย
ตำรวจสงสัยว่าไอ้หมอนี่มายืนหนาวๆอะไรของมันกลางสนามบอล บางทีอาจจะมาวอร์มดาวน์หรือเปล่า? แต่ต้องมาทำกลางหมอกแบบนี้รึไง หรือบางทีอาจจะลืมของอะไรสักอย่างไว้ก็ได้
แซมเองก็สับสนพอกัน ทำไมคนที่เดินมาเป็นตำรวจ อยู่ๆ ตำรวจลงสนามได้ไง เกิดอะไรขึ้น มาขวางแบบนี้ถ้าเชลซีสวนขึ้นมาจะทำอย่างไรล่ะคุณตำรวจ
สุดท้ายตำรวจจึงบอกกับแซมว่า เกมมันยกเลิกไป 15 นาทีแล้วโว้ยยยยยย
จากนั้นแซม จึงเดินมาแบบงงๆ จากหน้าโกล์ตัวเอง เข้าไปที่ห้องแต่งตัว ซึ่งตลอดเส้นทางในสนาม เขาไม่เจอใครสักคน นักเตะและแฟนบอลไม่มีเหลือแล้ว ก็แน่ล่ะ จะไปเจอได้ไง เกมมันยกเลิกไปตั้งนานแล้ว
"ผมประคองตัวเองมาที่ห้องแต่งตัว เพื่อนๆนักเตะชาร์ลตันอาบน้ำกันจะเสร็จหมดแล้ว พอพวกเขาเห็นผม มันก็หัวเราะกันออกมา!"
วันรุ่งขึ้นหนังสือพิมพ์ที่อังกฤษ ล้อเลียนว่า "ผีหลอกที่สแตมฟอร์ด บริดจ์ เกมยกเลิกกะทันหัน และบาร์แทรมสาบสูญไปกับหมอก!"
ส่วนอีกหนึ่งฉบับเขียนแซวว่า "หลังยืนในสนามอยู่หลายนาที ในที่สุดก็มีคนไปเจอบาร์แทรม แล้วบอกเขาว่า ตอนนี้ปลอดภัยแล้วล่ะ เดินออกมาจากหน้าประตูได้แล้ว ไม่โดนคู่แข่งยิงแล้วแน่นอน!"
หลังเกิดเหตุการณ์หมอกอันลือลั่น แซม บาร์แทรม ลงเล่นให้ชาร์ลตันต่อมาอีก 2 ทศวรรษ และเป็นที่รักของแฟนๆอย่างยิ่ง พอเสียชีวิตในปี 1981 สโมสร Tribute ให้เขาด้วยการตั้งรูปปั้นทองแดง ที่หน้าสนามเดอะ วัลเลย์อย่างยิ่งใหญ่ด้วย
อย่างไรก็ตาม เวลาคนทั่วไปพูดถึงเขา ก็จะนึกถึงเหตุการณ์หมอกลึกลับในปี 1937 อยู่เสมอ และแน่นอน คำถามเดียวที่แซม บาร์แทรมอยากจะฝากถึงเพื่อนๆทุกคนในทีมชาร์ลตันก็คือ
เกมยกเลิกแล้ว เดินมาบอกกันหน่อยสิโว้ยยยยยยย
#FOG
- 30
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
