ตอน...---HANGED---
....เก้าอี้ ล้ม....
เป็นอีกคืน ที่ผมต้องสะดุ้งตื่นตอนตี1 เพราะเสียงๆนั้น ยังไงซะคืนนี้ผมต้องหาต้นเหตุของเสียงนั้นให้ได้ แม้ว่าผมจะกลัวแค่ไหนก็ตาม เพราะมันเป็นทางเดียว ที่ผมจะทำได้
.....................................................
การจัดบ้านใหม่เป็นอะไรที่ตื่นเต้นที่สุดสำหรับผม บ้านที่พึ่งสร้างเสร็จ กับการวางแผนตกแต่งบ้าน แค่นึกถึงก็ใจชื้นแล้ว ว่าแล้วผมจึงลองแวะไปดูของตกแต่งบ้านที่ร้านใกล้ๆสักหน่อย
ผมเคยขับรถผ่านร้านนี้ตั้งหลายครั้ง แต่ไม่เคยมีโอกาสมาแวะซักที ครั้งแรกที่เข้ามาในร้าน มีเครื่องตกแต่ง ของใช้หลายอย่างที่ต้องตามากๆ ผมเดินดูจนเพลินเกินพอแล้ว จึงจัดแจงให้เจ้าของร้านทราบ เจ้าของร้านซึ่งเป็นชายแก่ แต่ดูท่าทางคล่องแคล่วเอาการ
ผมเลือกซื้อมาเยอะมากๆ ทั้งโต๊ะทำงาน โต๊ะเครื่องแป้ง และอีกหลายๆอย่าง รวมทั้ง'เก้าอี้'ตัวหนึ่งด้วย
มาถึงบ้านผมก็จัดแจงข้าวของต่างๆให้เข้าที่ รวมถึง เก้าอี้ตัวนั้นที่ถูกวางไว้ในห้องครัว!
ผมนั่งทำงานจนมืด จนเวลาล่วงเลยมานานเท่าไหร่ไม่รู้ คืนนี้ผมคงต้องทำงานที่ค้างอยู่ สว่างคาตาแน่ๆ ทันใดนั้นเอง
'ครืดดดดด...'
'ตึง!!'
เสียงนั่น มันดังมาจากทางห้องครัว ว่าแล้วผมก็รีบคลำทางเพื่อไปเปิดไฟให้สว่าง แล้วเดินไปที่ห้องครัว
สิ่งที่เห็น คือ เก้าอี้ตัวหนึ่งล้มอยู่ ซึ่งมันเป็นเก้าอี้ตัวใหม่ที่ผมพึ่งซื้อมันมา!
ผมได้แต่เดินไปตั้งมันไว้ตามเดิม ด้วยความงงงันว่ามันล้มลงได้ยังไงกัน ผมกลับห้องเพื่อที่จะทำงานต่อ สายตาของผมเหลือบไปมองนาฬิกา ตอนนั้นเป็นเวลาตีหนึ่ง!
คืนต่อมา ผมนอนหลับๆอยู่ ก็ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมา เพราะเสียงๆเดิม เสียงเก้าอี้ล้ม มันจะอะไรนักหนา เก้าอี้มันจะล้มได้ยังไง แล้วยังเป็นตัวเดิมอีกด้วย และที่น่าพิศวงไปกว่านั้น เก้าอี้ตัวนั้น จะล้มลงตรงขื่อบ้านพอดี!
ผมกะว่าจะรอดูอีกสักคืน
...........................
คืนต่อมา เป็นอีกคืน ที่ผมต้องสะดุ้งตื่นตอนตี1 เพราะเสียงๆนั้น ยังไงซะคืนนี้ผมต้องหาต้นเหตุของเสียงนั้นให้ได้ แม้ว่าผมจะกลัวแค่ไหนก็ตาม เพราะมันเป็นทางเดียว ที่ผมจะทำได้
ผมแอบอยู่ตรงประตูห้องครัว ใช้สายตากวาดไปรอบๆก็ไม่เห็นมีอะไรผิดปกติเลย
......................................
เวลาตี1
ผมจ้องไปที่ในห้องครัวตรงเก้าอี้ตัวนั้น เป็นไปอย่างที่คิด เก้าอี้ตัวนั้นเลื่อนเองได้ มันเลื่อนมาหยุดอยู่ตรงขื่อ แล้วก็ล้มลง พร้อมกันนั้น มีเสียงดังเอี๊ยดอ๊าด อยู่บนขื่ออีกด้วย!!!!!
ในขณะนั้นเอง ผมคิดว่าผมคงทนอยู่กับเก้าอี้ผีสิงนั่นไม่ได้อีกต่อไปแล้ว ผมรีบไปที่รถเพื่อที่จะขับไปที่ร้านขายเครื่องตกแต่งบ้านร้านนั้น
พอไปถึง ผมมองเห็นประตูร้านเปิดแง้มอยู่ จึงสอดหน้าเข้าไปดู ก็เจอชายแก่เจ้าของร้านนั่งอยู่ตรงโต๊ะทำงาน
ได้ที. ผมจึงถามแกออกไปว่า"ยังไม่ปิดร้านหรือครับ" แกตอบกลับมาว่า "ยังหรอกพ่อหนุ่มยังเหลืองานให้ทำอีกเยอะเลย" ผมจึงพูดธุระของผมให้แกรับรู้ แล้วให้แกไปเอาเก้าอี้ตัวนั้นเป็นเพื่อนผม เพราะผมคงไม่กล้าที่จะหิ้วเก้าอี้ผีสิงตัวนั้นขึ้นรถมาคนเดียวแน่ๆ
ไปถึงบ้าน ผมก็ให้แกเดินตามผมมาเพื่อเข้าไปในห้องครัว น่าแปลกมาก เก้าอี้ตัวนั้นตั้งอยู่ที่เดิม ทั้งๆที่ผมเห็นมันล้มอยู่แต่แรกโดยที่ไม่ได้ตั้งมันขึ้นเลย
ตอนนี้ก็ตีสองกว่าแล้ว บรรยากาศข้างนอกเงียบมาก แต่ข้างในตัวบ้านกลับวังเวงแปลกๆ มันทำให้ผมนึกกลัวขึ้นมาแล้วสิ
ชายแก่เจ้าของร้าน ยืนมองเก้าอี้ตัวนั้นเพียงชั่วครู่ ก็เดินเข้าไปลากเก้าอี้ตัวนั้น ผมกลัวว่าแกจะหนักเพราะมันเป็นเก้าอี้ไม้แบบมีพนักพิง จึงถามไปว่า"ให้ผมช่วยยกมั้ยครับ" ชายแก่ไม่ตอบได้แต่เงียบ พร้อมกับลากเก้าอี้เสียงดังครืดๆ และมาหยุดอยู่ตรงขื่อบ้าน! ผมยืนมองด้วยความสงสัยปนมึนงง
ชายแก่เจ้าของร้านปีนขึ้นไปบนเก้าอี้ พร้อมกับผูกเชือกเข้ากับขื่อบ้าน แล้วทำเป็นบ่วงคล้องคอ และใช้เท้าถีบเก้าอี้จนล้มตึง! แล้วชายแก่ก็ดิ้นพรวดๆจนเสียงขื่อบ้านดังเอี๊ยดอ๊าด ตาถลนลิ้นจุกปากแล้วแน่นิ่งไปในที่สุด
ในขณะนั้นเอง!! ชายแก่ได้เอี้ยวตัวมาทางผม พร้อมส่งยิ้มให้แล้วพูดว่า "เสียงนี้ใช่มั้ย ที่ได้ยินน่ะ"
แล้วสติของผมก็ดับวูบไปในที่สุด
................................
ผมตื่นขึ้นเป็นเวลาเท่าไหร่ไม่รู้ ผมรีบวิ่งไปขึ้นรถแล้วขับไปที่ร้านนั้นอีกครั้ง คราวนี้ผมกลับเจอเจ้าของร้านที่เป็นผู้หญิง เธอบอกผมว่าเธอเป็นเจ้าของร้านพึ่งมาเปิดร้านวันแรก หลังจากที่ปิดร้านไปเป็นเดือน
ผมจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้เธอฟัง เธอบอกผมว่า เก้าอี้ตัวนั้น เป็นเก้าอี้ตัวที่พ่อของเธอใช้ปีนเพื่อผูกคอตาย! และพ่อของเธอก็เสียไปเดือนกว่าแล้ว!!
ถ้าเธอพึ่งมาเปิดร้านวันแรก แล้วที่ผมมาเลือกซื้อของวันนั้นมันคืออะไรล่ะ คงไม่มีใครให้คำตอบผมได้อย่างชัดเจนแน่ นอกจากชายแก่คนนั้น.....
.........The end...........
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
