INTR0
“ไม่! อย่าทำกู”
ความเจ็บปวดถูกตะเบ็งออกมาสุดเสียง ร่องรอยบนร่างยังเด่นชัดบ่งบอกได้ว่าผ่านอะไรมาบ้าง ร่างเปลือยเปล่าของคิริวพยายามดิ้นหนี ทั้งที่ไร้เรี่ยวแรงและหิวโซ
“มึง! อย่ามาสำออย กูไม่เคยทนอะไรน่าเบื่อได้นานนะ” โชคสบถเสียงแข็ง ทั้งยังใช้เท้าเตะไปที่ลำตัวคิริว กระทืบซ้ำและเหยียบย้ำด้วยความรำคาญ โชคไม่สนใจเลยว่าคนที่เคยเป็นเพื่อนรักจะรู้สึกอย่างไร เขาหน้ามืดตามัวคิดเอาเองว่าถ้าใช้กำลังบังคับคิริวอาจยอมรับเขาก็ได้
“ไอ้ลูกคุณหนูอย่างมึงคงไม่เคยอะไรที่มันดิบเถื่อนซินะ ไม่ต้องกลัวเดี๋ยวกูจะสอนให้”
คำว่าสอนควรใช้กับคนที่เต็มใจทำหรือเปล่า นี่คิริวทั้งร้องไห้ อ้อนวอน ขอร้องสารพัด โชคก็ไม่มีทีท่าจะหยุด เขายังลูบมือเล่นไปตามสัดส่วน ออกแรงจิกทึ้งแสดงความกักขฬะออกมา
"โอ๊ย! กุเจ็บ"
"หึเจ็บ! อะไรกันตั้งหลายวันแล้ว มึงยังไม่ชินอีกหรอ"
“ปล่อยกูเถอะโชค กูสัญญาว่าอะไรที่มึงทำกับกู กูจะไม่บอกใคร กูไม่เอาผิดมึง”
"กูทำอะไรผิดวะ ก็นี่มันห้องมึง กูแค่มาตามที่มึงชวน กูยังไม่ได้ทำอะไรเลย"
"เออห้องกู! งั้นมึงก็ออกไปได้แล้ว ออกไปซิ! ออกไป!"
"ไม่ไปวะ ของของเมียก็เหมือนของของกู อย่างกกับผัวไปหน่อยเลย ได้กูแล้วจะทิ้งๆ ขวางๆ มันถูกต้องหรอวะ"
โชคลอยหน้าลอยตายิ้มกวน ตอกย้ำให้คิริวเข้าใจว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเขาตั้งใจ ไม่ใช่แค่อารมณ์ชั่ววู[ และต่อจากนี้คิริวไม่มีทางหนีเขาไปไหนได้
ไม่เหลืออะไรจะเถียงต่อ คิริวทิ้งตัวนอนหมดแรงบนพื้นห้อง เชิดหน้ามองเพดานสีขาวสะอาดตา ความอัดอั้นในอกถูกระบายออกเป็นหยดน้ำใส ริมฝีปากคลี่ยิ้มน้อยๆ ทอดสายตาอย่างคนสิ้นหวัง เขาสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดแล้วนิ่งค้างไว้อย่างนั้น
‘คุณเป็นใครครับ ผม... ผมกำลังจะตายใช่ไไหม"
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
