ผ่านสีคิ้วอำเภอสูงเนิน
มองเผินๆเหมือนดังเนินเนื้อนาง
แว่วเสียงเพลงบนรถโดยสารคลอเบาๆ
หมอกลงหนาเป็นธรรมดาของอากาศในหน้าหนาวสีคิ้วครับสีคิ๊ว.ว.ว. เสียงเด็กรถตะโกนลั่น
ฉันหันมองฝ่าไอหมอกทางแยกเข้าสู่ตัวเมืองสีคิ้ว เพราะคิดว่าน่าจะเจริญขึ้นมาก
แต่ภาพทางแยกเข้าสีคิ้วกลับชัดแจ่มขึ้นในความทรงจำ ......10ปีที่แล้ว
ฉันรู้สึกถึงลมหายใจจึงลืมตาขึ้นช้าๆ
ภาพชายหนุ่มอยู่ตรงหน้าห่างไม่ถึงวาพาใจหาย
ฉันปล่อยหมัดขวาออกไปเพราะอารามตกใจ
ชายหนุ่มหัวทิ่มออกไปหงายกลิ้งทันที
ฉันรีบมุดออกมาจากโต๊ะผู้จัดการร้าน
หมอนั่นค่อยๆคลานออกมาโวยวาย
"เห็นดาวเลยนะยัยตัวแสบเธอเป็นใครเนี่ย
ที่นี่ไม่ใช่สวนสาธารณะนะที่เธอจะมา
ซุกนอนตามซอกไม้อย่างเงี้ย"
"อ๊าย..ไอ้บ้า นี่แกหาว่าฉันนอนตามสวนสาธารณะเหรอฉันรัวหมัดใส่เป็นที่วุ่นวาย"
เพื่อนในร้านมาช่วยกันห้ามทัพ รองผู้จัดการอธิบาย น้องเค้าเป็นเด็กใหม่ผู้จัดการให้เค้าเริ่มงานเลยเค้าก็ไม่รู้ว่าจะได้ทำงานเลยยังหาห้องเช่าไม่ได้มันดึกแล้วด้วย น้องเลยขอนอนใต้โต๊ะผู้จัดการก่อนพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน แกออกกะเช้านี่ฝากน้องเค้าด้วยนะอั้ง น้องเค้าอยู่ต่างอำเภอพรุ่งนี้ออกกะแล้วพาน้องไปหาห้องเช่าด้วยหล่ะ
"ผมไม่รู้นี่..นึกว่าเด็กเร่ร่อนที่ไหนแอบมานอนหลังร้าน แหม..กินง่ายอยู่ง่ายจริงนะแม่คุ๊ณ..เลี้ยงง่ายโตเร็ว สีสวยด้วยไหมเนี่ย ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ฉันหงุดหงิดกับหมอนี่ชะมัดเลย
มันเป็นพวกติ้งต้องแน่ๆ
เช้าวันรุ่งขึ้นพี่เล็กรองผู้จัดการให้เจ้าเบื้อกที่ชื่ออั้งพาฉันไปหาห้องเช่าในละแวกใกล้เคียงที่ทำงาน
ฉันเลือกห้องเช่าไม้เก่าๆเพราะไม่เดินไกลมาก
ถึงจะคับแคบไปสักหน่อยก็โอเคร
ฉันก็เริ่มทำงานกับมนุษย์จอมป่วน
ชื่ออั้งอยู่หลายเดือนเคยนึกสงสัยทำไมชื่อมันแปลกจังแบบพวกอั้งยี่งี้เหรอ
ชีวิตการทำงานก็สนุกสนานราบรื่นดี
จากที่ไม่ชอบหน้าก็สนิทกันเหมือนพี่น้องร่วมชะตา
ความที่ฉันเป็นคนหน้าตาพอใช้ก็มีคนมาชอบมาก
และฉันก็คบกับผู้ชายคนนึงชื่อใช่
เค้าแวะเวียนมาเป็นกำลังใจให้ฉันที่ร้านบ่อยๆ
เพื่อนๆในร้านก็มีแซวๆบ้างมีแต่ไอ้เจ้าอั้งนี่แหล่ะที่ชอบเหน็บแนมว่าแดกดันฉันเสมอ
จนวันนึงอั้งบอกฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย
อั้งพาซ้อนมอไซร์ไปนั่งริมอ่างเก็บน้ำแห่งนึงวิวตอนค่ำคืนสวยมาก
เดี๋ยวๆ แต่เรื่องมันพูดอ่ะนะ
ไม่ได้มีความโรแมนติกเหมือน
บรรยากาศหรอกนะ ไม่ต้องเดา
มันก็พาไปตั้งวงกับก๊วนที่ทำงานแหล่ะ
แต่มันเหมือนเป็นการกินเลี้ยงส่งเพื่อนๆ
หลายคนที่จะย้ายงานบรรยากาศได้ที่
อั้งก็บอกฉันเรื่องแฟนที่ชื่อใช่ ว่าอย่าไว้ใจเค้า ระวังอย่าไว้ใจใครง่ายๆโดยเฉพาะบางคนอาจเป็นพวกแก๊งยาเสพติด
เราอาจจะผิดหวัง เราอาจถูกทำร้าย เค้าอยากเห็นเราได้คนดีๆ ด้วยความที่เรากับใช่ชอบกันจึงเผลอดูถูกความหวังดีของอั้งไป
ใช่สิ่ พี่อั้งไม่ชอบเค้านี่ พี่อั้งจะบอกว่าใช่เค้าดีได้ยังไง
อั้งเงียบลุกหนี เรารู้สึกผิดเพราะทำงานมาเป็นปีเค้าคงหวังดีเห็นเหมือนน้อง เราลุกตามไปขอโทษ
แล้วถามว่า เราจะรู้ได้ยังไงหล่ะว่าเค้าเสพจริง
พี่อั้งบอกแผนการจับอาการคนเสพยาให้เรา
ผู้ไร้เดียงสาฟัง
ก่อนจะเริ่มแผนการเป็นวันเกิดพี่เล็กรองผู้จัดการ
ร้าน คืนนั้นพี่เล็กนอนที่ชั้นบนของร้าน พวกเรา3-4คนวางแผนไปแกล้งหลอกพี่เล็กว่าไฟไหม้ โดยเอาปี๊บไปเผากระดาษให้มีควันจริงๆ ส่วนพี่อั้งคอยจุดเทียนวันเกิดรอ เราเคาะประตูตะโกนไฟไหม้ พี่เล็กวิ่งเปิดประตูออกมาหน้าตาตื่น พวกเราก็ร้องเพลงแฮปปี้เบิธเดย์ แกถึงกับช็อคเพราะคงปรับอารมณ์ไม่ทัน แต่พวกเรากลับช็อคกว่า เพราะพี่แก #ไม่ได้ใส่เสื้อผ้า!!
จากเหตุการณ์นั้นทำให้เราโดนดุกันและฉันต้องยอมรับความผิดทั้งหมด แต่ไม่คิดว่าพี่เล็กจะ
ลงโทษโดยให้พี่อั้งหอมแก้มเราต่อหน้าทุกคน
พี่แกคงคิดว่าเราจะอายหรือหวั่นไหวสิ่นะ
ก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะที่บ้านเราหอมลูกหอมหลานหอมพี่หอมน้องกันเป็นประจำ เราก็เฉยๆ
จนถึงวันหยุดแผนการจับคนเสพยาก็เริ่มขึ้น
พี่อั้งให้เราถ่วงเวลาใช่ แฟนเรา ไว้ให้นานที่สุด
จนมืดค่ำดึกดื่น
"อ้าว..พี่อั้งเกิดเค้าปล้ำจอมอ่ะ"
"โห..ใครจะมีอารมณ์กับแก"
ดูปากมันสิ่
"ไม่ต้องห่วงน่าพี่จะเลาะๆอยู่ใกล้ๆแถวๆนั้นนะ"
เราพยายามถ่วงเวลาใช่ตามคำแนะนำของพี่อั้งไม่ซื้อของกินติดไปเลยมีน้ำขวดเล็กๆเท่านั้นไปที่ห่างไกลผู้คน แล้วอาการอยากยาของใช่ก็เริ่มออก คำพูดของพี่อั้งดังแว่วอยู่เต็มสองหู
คนที่ดูดยาม้ามันจะมีอาการหน้าพยักๆไปมาเหมือนม้า คอเอียงไปเอียงมาไม่อยู่เฉย
เค้าจึงเรียกว่ายาม้าไง
ฉันเริ่มกลัวและอยากกลับไม่อยากพิสูจน์ต่อแล้ว
กลัวไม่ปลอดภัย แต่ใช่กลับฉุนเฉียวไม่ให้ฉันเข้าใกล้ และโวยวายว่าห่วงเพื่อนเพื่อนกำลังมีเรื่องต้องรีบไปช่วย...แล้วเค้าก็ขี่มอไซร์ไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งฉันไว้ลำพัง ฉันตกใจพอตั้งสติได้ก็วิ่งตามตรงนั้นค่อนข้างเปลี่ยวไม่มีผู้คนฉันกลัวจนต้องย่อตัวลงตะโกนเรียกพี่อั้งพี่อั้งสุดเสียงและร้องไห้ออกมา เสียงพี่อั้งบอกจะอยู่ใกล้ๆฉัน
ดังในหัว แต่ฉันเหลียวหาใครไม่เจอ
ฉันก้มหน้าซุกลงกับเข่า รู้สึกมีมือสัมผัสที่ไหล่
หันไปเจอพี่อั้งฉันเผลอพุ่งตัวไปกอดพี่อั้งแน่น
ตอนนั้นกลัวมากจริงๆ พี่อั้งมาส่งที่ห้อง
ฉันผิดหวังและเสียใจเรื่องแฟนที่ชื่อใช่มาก
เลยไม่ทันได้ใส่ใจกับใครจนวันที่พี่อั้งจะย้ายไปทำงานที่อื่น พี่อั้งถามว่า
"จะย้ายไปทำงานที่เดียวกับพี่ไหมจะได้สบายใจขึ้น "
"แล้วจะไปอยู่ไหนอ่ะสีคิ้วกันดารจะตาย
มีบ้านเช่ารึเปล่าก็ไม่รู้" ฉันตอบเซ็งๆ
"ก็ไปอยู่บ้านพี่อั้งไง"
เจ้าแก๊งเด็กในร้านแซว
"ตลกละ เมียพี่อั้งตบหัวคะมำสิ่แก"
"งั้นยิ่งต้องไป" พี่อั้งพูดติดตลก
"จะได้รู้ว่าพี่ยังไม่มีเมีย" หลายคนหัวเราะแต่ฉันไม่มีอารมณ์จะเล่นด้วย..จนพี่เค้าบอกลาทุกคนแล้วก็ไป ฉันทำงานอย่างเซ็งเล็กน้อย ทำให้คีย์ข้อมูลในคอมฯผิด เผลอตะโกนเรียกพี่อั้ง เสียงดังออกไป พี่เล็กบอกอ้าวไอ้จอมแกไม่รู้เหรอว่าพี่อั้งเค้าไปแล้ว ไปเป็นชั่วโมงแล้ว
สมองประมวลผลเหมือนความรู้สึกว่ามีบางอย่างในชีวิตหายไป เริ่มจากใจหายกับการได้ยินคำนั้น เคาเตอร์คิดเงินเคยยืนข้างกัน รอยยิ้ม ความขี้เล่นชอบหยอกเย้า เอางานเอาการแก้ปัญหาในงานช่วยฉันเสมอ ภาพพี่อั้งอยู่ลอยรอบตัวฉันตลอดเวลาที่ทำงาน ติ้งต่อง เสียงประตูเปิดออก ดึงสติฉันกลับมา ฉันถอดเสื้อฉ่อบวิ่งออกจากร้านตรงไปที่ท่ารถโดยสารบขส.เก่า โคราช -สีคิ้ว ถามนายท่า รถออกไปตะกี้นี่ไม่ถึงปากซอยมั้ง
ฉันวิ่งออกจากบขส.วิ่งตามทางออกเห็นตูดรถไกลๆิ่งเร่งฝีเท้า............. แต่ไม่ทัน
ทำไมทำไมทุกคนในร้านรู้ ว่าพี่อั้งชอบเรา
แต่เราเสือกไม่รู้อยู่คนเดียว มารู้วันนี้วันที่ไม่มีเขาอยู่ พี่อั้งนะพี่อั้ง บอกคำเดียวให้รู้ไม่ได้รึไง
ก็อีแค่คำว่ารักมันพูดยากตรงไหน
ทำไมไม่บอกเราสักคำ..........,
ตำบลสีคิ้ว .".เค้าบอกว่าย้ายมาทำงานที่7-11สาขาสีคิ้วอ่ะค่ะ"
ฉันพยายามถามหาพี่อั้งกับพนักงาน
"7-11ที่สีคิ้วมีสามสาขานะคะ
เค้าบอกไหมว่าสาขาไหน"
"ไปมาครบทุกสาขาแล้วค่ะ ที่นี่ที่สุดท้ายแล้ว" เสียงนินทาแว่วๆ (สงสัยมาตามหาผัวมั้ง)
ฉันหมดแรงยืนพิงตู้โทรศัพท์ร้องไห้
เพราะทำหัวใจหล่นหายหน้า7-11สีคิ้ว
ขณะที่กำลังเดินแบบอ่อนระโหยโรยแรงกลับออกมา ก็ได้ยินเสียงพนักงาน7-11ตะโกนเรียก น้องๆ
7-11 อ่ะมันมีสาขาในปั้มด้วยนะแต่มันอยู่ริมถนนใหญ่นู้น.น ลองไปหาดู
หัวใจพองโตเลยค่ะ พี่อั้งขอโทษนะ หนูมันโง่เองค่ะ เกือบได้แฟนเป็นมาเฟียค้ายาแล้ว
หนูมองข้ามพี่ไปได้ยังไง หนูไม่ยอมนะ
หนูจะไปตามเอาหัวใจของหนูที่อยู่กับพี่
กลับคืนมา
รถเคลื่อนตัวผ่านสีคิ้วมาจนถึงบขส.เก่าโคราช
ภาพฉันวิ่งไล่ตามหาหัวใจยังไม่เลือนหาย
แม้จากวันนั้นฉันยังไม่สามารถตามหาพี่อั้งเจอได้
แต่ความรู้สึกติดค้างในใจยังคงอยู่
วันนี้รักใครก็บอกไปเถอะนะคะ
เราก็รอว่าสักวันนึงจะได้บอกกับพี่อั้งว่า
เจ้าจอมรักและยังรอพี่นะคะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
