เด็กหญิงไข่มุก (5)
ปลายสิงหาคม ต้นไม้ใบหญ้าบ้านริมน้ำ เขียวชอุ่มรับน้ำฝน น้ำจากขุนเขาทางเหนือ เดินทางไกลผ่านเกาะแก่งเขื่อนน้อยใหญ่ ถึงที่ราบลุ่ม แม่น้ำลพบุรีเริ่มปริ่มริมตลิ่ง สวายและเทโพออกจากวังปลาตามวัด ผุดเล่นน้ำใหม่กลางสายน้ำที่เริ่มไหลเชี่ยว
ไข่มุกของปู่ เด็กหญิง ภิญญุพัชญ์ วรภูมิ อายุจะครบ 8 เดือน หลานสาวตัวน้อยที่เคยนอนนิ่ง ส่งแต่สายตาสบกับผู้คนเริ่มเคลื่อนไหวเอง
เริ่มแรกจาการพลิกตัวคว่ำเอง ผงกศีรษะ มองรอบตัว สนใจกระทั่งผ้าม่าน โต๊ะ เก้าอี้ ตู้ เตียง กระทั่งของเล็ก ๆ อย่างแว่นตาหรือกุญแจรถ
ไม่กี่วันหลังจากที่พลิกตัวได้ เย็นวันหนึ่ง ขณะรอแม่กลับจากทำงานและอยู่ตามลำพัง 2 คน เธอก็ทำให้ปู่และตัวเองหัวเราะเสียงดัง ประสานกันครั้งแรกในชีวิต
ปู่สังเกตเห็นหลานสาวผงกศีรษะอยู่นานในท่านอนคว่ำ จึงอุ้มขึ้นมาวางบนที่นอน ลองให้นั่งเอง ใช้มือประคอง และเมื่อปล่อยมือ ก็ทำให้ปู่ปรบมือเบา ๆ หัวเราะพูดดัง ๆ ว่า เก่งมาก เพราะเธอสามารถทรงตัวนั่งได้โดยไม่ล้ม
ทันในนั้น ปู่ก็ต้องปรบมืออีกครั้ง เพราะไข่มุก หัวเราะเสียงดังมองหน้าปู่พร้อมอ้าปากที่มีแต่เหงือก เปล่งเสียงหัวเราะจนเห็นลิ้นไก่
พัฒนาการของเด็กวัย 8 เดือนจากที่ปู่ค้นหาในอินเทอร์เนตบอกว่า เด็กวัยนี้ สามารถยันตัวขึ้นให้อยู่ในท่านั่งและท่าคลานได้ และถ้าช่วยดึงจะลุกขึ้นยืนได้ ใช้นิ้วหยิบของได้คล่องขึ้น
ไข่มุก ชอบเล่นรีโมท เล่นโทรศัพท์ โดยใช้มือข้างเดียว แต่ บางครั้งถ้าอยู่ในท่านอน รีโมทหรือโทรศัพท์ตัวเดียว แต่เธอใช้ทั้งมือสองข้าง แถมเท้าอีกสองข้าง ช่วยจับรีโมทตัวเดียว ก่อนส่งเข้าปาก จนปู่รีบดึงออกแทบไม่ทัน
หลายวันต่อมา ปู่พยายามจะให้หลานสาวคลาน โดยวาง รีโมท ไว้ล่อตรงหน้าให้ห่างพอควร เด็กหญิงไข่มุก ผงกศีรษะ มองดูรีโมทที่วางอยู่ตรงหน้า สลับกับมองหน้าปู่ และวินาทีต่อมา ทั้งมือ ทั้งขาสองข้างก็วุ่นวายพัลวัน เท้าน้อย ๆ พยายามถีบไปข้างหลัง
แต่เป็นการถีบในอากาศ จึงไม่สามารถเลื่อนมาข้างหน้าได้ หนักเข้า บางจังหวะ เมื่อมาไม่ได้ ปู่ทั้งขำทั้งสงสาร เพราะหลานสาวใช้วิธีเอาศีรษะมุดพื้น เหมือนกับจะใช้แรงช่วย ยังดีว่าเป็นฟูกนุ่ม เด็กหญิงไข่มุก จึงยังไม่มีโอกาส “หัวโน”ครั้งแรกในชีวิต
ปู่ คิดหาอะไรมารองรับเท้าสองข้าง เพื่อให้เป็นหลัก แรก ๆ ก็ใช้หมอน แต่แรงถีบเท้าของสาวน้อย ก็ไม่แรงพอ
คิดหาวิธีอยู่นาน จนในที่สุดก็ได้อุปกรณ์ที่สามารถช่วยแรงหลานสาวได้ ปู่จับเท้าของหลานสาว ช่วยดันเมื่อหลานถีบ จนในที่สุด ก็สามารถคลานได้ ด้วยอุปกรณ์ช่วยคลานที่ไม่ต้องหาซื้อที่ไหน เพราะมันคือมือของปู่เอง
บ่ายวันที่ 23 สิงหาคม ปู่ขับรถจากอ่างทอง ไปบางปะหัน เพราะคิดถึง เมื่อเห็นปู่ลงจากรถ ไข่มุกในอ้อมอกยาย ทั้งมือทั้งเท้าไขว่ไปหมด ปากก็อ้ากว้างกับรอยยิ้มเต็มหน้า ปู่ต้องรีบไปรับมาอุ้มและพรมจูบทั้งหน้าจนน้ำลายที่ปู่เรียกว่าน้ำจิ้มเปรอะหน้าปู่ด้วย
วันนั้น ปู่ก็เห็นพัฒนาการในการเคลื่อนไหวอีกอย่างของหลานสาว เมื่ออุ้มหลานสาววางบนที่นอน ซึ่งซื้อมาสำหรับเธอโดยเฉพาะ และออกไปล้างมือนอกห้อง แต่..พอกลับเข้ามาก็ต้องยืนนิ่งด้วยรอยยิ้ม
หลานสาววัย 8 เดือน ของปู่กำลังพลิกคว่ำพลิกหงาย ใช้วิธีกลิ้งตัวแทนการคลาน จนเกือบตกจากเบาะ คนโบราณบอกว่า เด็กบางคน อาจไม่คลาน แต่จะเดินได้เลยเมื่อถึงเวลา
วันนี้ ไข่มุกยังไม่คลาน ยังไม่ยืน ยังไม่เดิน แต่ใช้วิธีกลิ้งตัวแทน จนปู่อดขำในพัฒนาการแบบกลิ้ง แทน คลานของหลานสาวไม่ได้
เด็กวัย 7-8 เดือน อาจารย์กูเกิ้ล ผู้เป็นอัจฉริยะ ในโลกไซเบอร์บอกว่า จะขับถ่าย วันละ 1-2 ครั้ง และสามารถปัสสาวะได้ตลอดวัน
เย็นวันพุธที่ผ่านมา ปู่อุ้มหลานสาวที่หน้ามุขเรือนไทย มองดูกระแสน้ำลพบุรี ที่กำลังเอ่อตลิ่งและไหลเชี่ยวขึ้น ปู่ได้กลิ่นตุ ๆ จากตัวหลานสาว จึงกลับเข้าห้องที่ใช้เลี้ยงหลานตามปกติ เมื่อเปิดดูจึงรู้ว่าหลานสาว “อึ” ให้ดมอีกแล้ว
เมื่อถอด “แพมเพิด”และทำความสะอาดเรียบร้อย ปู่ตัดสินใจ ใส่แต่กางเกงให้อย่างเดียว เพราะอีกสักพัก ก็จะได้เวลาอาบน้ำ ไม่ต้องเปลืองที่รองซับอีก
โทรทัศน์ข้างผนังห้อง กำลังถ่ายทอดการแข่งขันกีฬา เอเชี่ยนเกมส์ ครั้งที่ 18 จาก อินโดนีเซีย ปู่กำลังดูการถ่ายทอก โดยมีหลานสาวนอนบนตัก บางจังหวะก็หันมาหยอกล้อหลานสาวตามปกติ
ทีมวอลเล่ย์บอลสาวไทย กำลังแข่งกับเวียดนามอย่างสนุก ขณะปู่ลุ้นการแข่งขันที่กำลังเข้มข้น “หน่อง” ปลื้มจิต ถินขาว สาวอ่างทอง กำลังลอยตัวขึ้นตีลูกสั้นกลางเนต
ทันใดนั้น ปู่รู้สึกมีน้ำอะไรอุ่น ๆ ไหลผ่านกางเกงลงรดต้นขา รีบจับตัวหลานสาวจากตัก สิ่งที่เห็นคือ กางเกงขาสั้นปู่เปียกเต็มเป้ากางเกง เลยไปจนถึงผ้าปูที่นอน
คงไม่ต้องบอกก็คงรู้ วันนั้น เด็กหญิง ภิญญุพัชญ์ วรภูมิ แสดงความรักกับคุณปู่ ด้วยการมอบทั้ง ของหนักและของเบาให้ในวันเดียวกัน
หลายคนเคยบอกว่า เด็กทารกคือวิตามินบำรุงชีวิตคนแก่ เจนเนอเรชั่นของปู่ย่าตายาย คือผู้สืบสันดาน ไม่ต่างอะไรกับต้นกล้วยถึงแม้ต้นแก่จะตายไป แต่ก็ยังมีเหง้าคงอยู่เพื่อให้มีต้นรุ่นต่อไป
สิ่งหนึ่งไม่แตกต่างกันผู้คน ไม่ว่าจะอยู่ในคฤหาสน์หรือกระท่อมกลางสวน แต่ละครอบครัวย่อมมีผู้สืบสายโลหิตรุ่นต่อไป
ไม่ว่าเมื่อเติบใหญ่ ลูกหลานของเราจะมีชีวิตแบบไหน พวกเขาก็คือสายเลือดของเรา สิ่งที่เราทำได้ดีที่สุด ก็คือ ให้แต่สิ่งที่ดีที่สุดให้กับพวกเขาเมื่อยังเป็นเด็กน้อย
ปู่เองก็เหมือนกัน ก่อนชีวิตจะลาโลกไปตามวาระสังขาร แม้ในวันที่หลานสาวฉี่รดกางเกง สิ่งที่จะมอบให้ในเวลาที่เหลืออยู่ ก็คือสิ่งที่ดีที่สุดเช่นกัน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
